Bron: Eric Zuesse 26 maart 2015 ~~~
“Burying the lede” is een manier waarop vakmensen op het gebied van ‘nieuws’ dingen verbergen of ‘begraven’ terwijl ze erover ‘berichten’; en het grootste voorbeeld hiervan in de moderne tijd deed zich voor toen het Duitse tijdschrift Spiegel zijn cover-story op 24 november 2014 kopte, “Top of Failure: How the EU Lost Russia over Ukraine.” Op de voorpagina van het tijdschrift werd het in plaats daarvan aangekondigd als “Kalte Krieger – Geschichte einer Machtprobe: Wie Merkel und Putin Europa an den Rand des Abgrunds brachten“, wat zich laat vertalen als: “Koude Krijger – Geschiedenis van een krachtmeting: Hoe Merkel en Poetin Europa naar de rand van de afgrond brachten.” Dit was een zeer lang rapport, 7.000 woorden, maar de historisch blockbuster onthulling erin, die de wereldwijde pers heeft genegeerd, en/of zelf begraven door het op dezelfde manier te vermelden zonder het te koppen of ermee te leiden (noch zelfs maar ernaar te linken), was dit (wat een eerlijke kop zou zijn geweest voor dat nieuwsbericht, aangezien het 99% is van de echte waarde van dat nieuwsbericht):
“EU-aanbod aan Oekraïne zou Oekraïne 160 miljard dollar hebben gekost.”.
En, dus: nu weet u waarom, op 20 november 2013, Janoekovitsj dat aanbod afsloeg – en de rest was geschiedenis (de “Maidan” demonstraties, en al de rest, het produceren van de Oekraïense burgeroorlog, en de nieuwe en veel hetere versie van de oude Koude Oorlog, met inbegrip van al die economische sancties tegen Rusland, en de daaruit voortvloeiende boom in kernwapens aan beide zijden, en de duizenden lijken in de oostelijke Donbass regio van wat vroeger Oekraïne was).
Dez kaskraker onthulling was slechts in een korte, 231 woorden tellende paragraaf binnen het 7.000 woorden tellende artikel, en er werd verder niets over gezegd dan deze 231 woorden.
Hier is het (zoals vermeld in Spiegel’s online Engelse editie van de tweede helft van het artikel – en de eerste helft van het artikel was hier, maar het bevat niets van deze spectaculaire onthulling):
Kiev, presidentieel paleis
19 november 2013
Op aandringen van Barroso reisde Füle opnieuw naar Kiev voor een ontmoeting met Janoekovitsj – en de Oekraïense president kwam meteen ter zake. Tijdens gesprekken met Poetin, vertelde Janoekovitsj aan Füle, legde de Russische president uit hoe diep de Russische en Oekraïense economieën met elkaar verweven zijn. “Ik was echt verbaasd toen ik dat hoorde,” zei Janoekovitsj. … “Er zijn de kosten die onze deskundigen hebben berekend,” antwoordde Janoekovitsj. “Welke experts?” eiste Füle te weten. De Oekraïense president beschreef aan zijn verbijsterde gast de omvang van de verliezen die Oekraïne zou bedreigen als het de overeenkomst met de EU zou ondertekenen.
Later vond het getal van 160 miljard dollar zijn weg naar de pers, meer dan 50 keer hoger dan de 3 miljard dollar die door de Duitse adviesgroep was berekend. Het totaal kwam uit een studie van het Instituut voor Economie en Voorspellingen van de Nationale Academie van Wetenschappen van Oekraïne en het was een getal waar Janoekovitsj vanaf dat moment naar zou verwijzen.“Stefan, als we tekenen, help je ons dan?” vroeg Janoekovitsj. Füle was sprakeloos. “Sorry, wij zijn het IMF niet. Waar komen deze cijfers vandaan?” vroeg hij uiteindelijk. “Ik hoor ze voor het eerst.” “Het zijn geheime cijfers,” antwoordde Janoekovitsj. “Kunt u zich voorstellen wat er zou gebeuren als ons volk van deze cijfers zou horen, als ze erachter zouden komen wat convergentie met de EU ons land zou kosten?”
Hoewel dat een slecht geschreven passage was (in een slecht geschreven artikel), staat er wel duidelijk in waarom Janoekovitsj het aanbod onmogelijk had kunnen accepteren. De passage legt geen verband tussen, enerzijds, “de Russische president legde uit hoe diep de Russische en Oekraïense economieën met elkaar verweven zijn. Ik was echt verbaasd dat te horen,’ zei Janoekovitsj,” en anderzijds: “‘Er zijn de kosten die onze experts hebben berekend,’ antwoordde Janoekovitsj.” Heeft de verklaring van Poetin Janoekovitsj ertoe aangezet om deze nieuwe analyse aan te vragen bij de Nationale Academie van Wetenschappen van Oekraïne? We weten het gewoon niet. De verslaggevers hebben het niet gezegd. Misschien vroegen ze zich dat niet eens af. Het enige dat het artikel ons vertelt is: deze laatste wetenschappelijke instelling berekende dat als het aanbod van de EU zou worden aanvaard, de kosten voor Oekraïne 160 miljard dollar zouden bedragen.
Waarom werd dit kaskraker nieuwsitem dan begraven, zodat vrijwel niemand het opmerkte? Misschien is de sleutelpassage om een hint te geven om dit begraven te verklaren (die hint verschijnt in de eerste helft van het artikel) : “Berlijn bleef zijn inspanningen richten op Timosjenko [die de Oekraïense regering had opgesloten wegens een veroordeling wegens corruptie, maar Merkel – net als Obama – drong aan op haar vrijlating uit de gevangenis], het faalde om het echte gevaar te erkennen: Het machtsspel van de Russische Federatie.” Het enige echte “machtsspel” dat het artikel beschrijft van Rusland was “de Russische president legde uit hoe diep de Russische en Oekraïense economieën met elkaar verbonden zijn. Ik was echt verrast toen ik het hoorde,’ zei Janoekovitsj. Blijkbaar was Poetins “gevaar”, zijn loutere “uitleg” daarover, voor de schrijvers van het Spiegel ‘nieuws’-bericht een “machtsspel”. De anti-Russische inslag is daar overduidelijk.
Met andere woorden: De schrijvers van dit artikel moesten blijkbaar een manier vinden om een negatief beeld van Rusland te schetsen, en vooral van Poetin. Daarom was het voor hen – en vooral voor hun werkgever – uit den boze om hun verhaal en presentatie toe te spitsen op deze specifieke spectaculaire onthulling (die in de tegenovergestelde richting ging).
Dus: nu weet je waarom Janoekovitsj, de volgende dag nadat hij hoorde over het prijskaartje van 160 miljard dollar van het aanbod van de EU, het afwees, en ook waarom deze onthulling meer dan een jaar later nog steeds nieuws is – net zoals het nieuws was voor mij tot ik het pas vandaag ontdekte.
Wikipedia’s “Tijdlijn van de Euromaidan” begint op 21 november 2013, wat voorbijgaat aan alle planning en andere historische achtergrond van die demonstraties.
Onderzoekshistoricus Eric Zuesse is de auteur, meest recent, van They’re Not Even Close: The Democratic vs. Republican Economic Records, 1910-2010, van CHRIST’S VENTRILOQUISTS: The Event that Created Christianity, en van Feudalism, Fascism, Libertarianism and Economics.
They’re Not Even Close: The Democratic vs. Republican Economic Records, 1910-2010, en van CHRIST’S VENTRILOQUISTS: The Event that Created Christianity, en Feodalisme, Fascisme, Libertarisme en Economie.