De lek die de realiteit van de oorlog in Afghanistan toonde.
ElizabethVos op consortium News, 9 mei 2019 ~~~
Op 25 juli 2010, drie maanden na de release van de “Collateral Murder” -video, publiceerde WikiLeaks een bundel met geheime Amerikaanse documenten over de oorlog in Afghanistan. Het onthulde het verzwijgen van burgerslachtoffers, het bestaan van een door de VS geleide elite doodseskader en de geheime rol van Pakistan in het conflict, naast andere onthullingen. De publicatie van de Afghan War Diaries zette de Amerikaanse regering op ramkoers met WikiLeaks oprichter Julian Assange, hetgeen uiteindelijk leidde tot zijn arrestatie vorige maand.
De oorlogsdagboeken werden gelekt door Chelsea Manning, de militaire analist van het leger, die legaal toegang had tot de logboeken via haar Top Secret-verklaring. Manning benaderde WikiLeaks pas, na het bestuderen van de organisatie, na mislukte pogingen om de bestanden te lekken naar The New York Times en The Washington Post.
Een grote tegenstrijdigheid rond de vrijlating van de Dagboeken, waren beschuldigingen dat operationele details openbaar werden gemaakt tot slagveld-voordeel van de Taliban en dat de levens van informanten van de Amerikaanse coalitie in gevaar werden gebracht, door hun namen te publiceren.
Ondanks een wijdverbreide bewering dat WikiLeaks zorgeloos niet-geredigeerde documenten publiceert, werden uiteindelijk slechts 75.000 van in totaal meer dan 92.201 interne Amerikaanse militaire bestanden met betrekking tot de Afghaanse oorlog (tussen 2004 en 2010) gepubliceerd.
WikiLeaks legde uit dat het zoveel documenten achterhield omdat Manning erop had aangedrongen:
“We hebben de release van zo’n 15.000 rapporten uit het totale archief vertraagd als onderdeel van een schade-minimalisatieproces dat door onze bron wordt geëist.”
Manning getuigde tijdens haar krijgsraad 2013 dat de bestanden niet “erg gevoelig” waren en geen verslag deden van actieve militaire operaties.
“Als analist zag ik de SigActs [Significante activiteiten] als historische gegevens. Zo’n gebeurtenis kan een geïmproviseerde explosief apparaat aanval (IED) zijn, een vuurwapen-interventie (SAF-aanval) met een vijandige kracht, of een andere gebeurtenis waarbij een specifieke eenheid in realtime wordt gedocumenteerd en vastgelegd.
“In mijn perspectief is de informatie in een enkele SigAct of groep van SigActs niet erg gevoelig. De gebeurtenissen die zijn ingekapseld in de meeste SigActs hebben betrekking op vijandelijke handelingen of causaliteiten. De meeste van deze informatie wordt publiekelijk gemeld door het bureau voor openbare aangelegenheden … Ze leggen vast wat er op een bepaalde dag in de tijd gebeurt. Ze worden direct na het evenement gemaakt en kunnen mogelijk een aantal uren worden geüpdatet totdat de definitieve versie wordt gepubliceerd op de gecombineerde gegevensuitwisseling [CIDNE].
Hoewel SigAct-rapportage gevoelig is op het moment dat ze worden gemaakt, verdwijnt hun gevoeligheid normaal gesproken binnen 48 tot 72 uur, omdat de informatie ofwel publiekelijk wordt vrijgegeven of de betrokken eenheid niet langer in de buurt is en niet in gevaar is.
Ik heb begrepen dat de SigAct-rapporten alleen geclassificeerd blijven omdat ze worden onderhouden binnen CIDNE … Alles op CIDNE-I en CIDNE-A op het gebied van SigAct-rapportages, werd behandeld als vertrouwelijke informatie. “
Manning getuigde dat de gegevens die ze lekte, waren “gezuiverd” van gevoelige informatie. Ze legde tijdens haar krijgsraad haar motief voor het lekken van de documenten, verder uit. Ze zei:
“Ik geloof dat als het grote publiek, met name het Amerikaanse publiek, toegang zou hebben tot de informatie in de tabellen CIDNE-I en CIDNE-A, dit zou kunnen leiden tot een binnenlands debat over de rol van het leger en ons buitenlands beleid in het algemeen als [ gemist woord] in verband met Irak en Afghanistan.
Ik geloofde ook dat de gedetailleerde analyse van de gegevens over een lange periode van tijd door verschillende sectoren van de samenleving ertoe zou kunnen leiden dat de maatschappij de noodzaak , of zelfs de wens om deel te nemen aan contraterroristische en counterinsurgency-operaties die de complexe dynamiek van de mensen die elke dag in de getroffen omgeving leven negeren, opnieuw evalueert. “