Bron: Umar Farooq Middle East Monitor 22 maart 2023 ~~~~.
Ouders van activiste gedood door Israëlische bulldozer zeggen dat er parallellen zijn tussen de dood van hun dochter en andere Amerikaanse burgers gedood door Israëlische troepen.
Na alle mogelijke wegen te hebben bewandeld om gerechtigheid te krijgen voor de dood van hun dochter door toedoen van Israëlische troepen met een bulldozer 20 jaar geleden, zeggen de ouders van activiste Rachel Corrie dat de enige manier om verder te komen is om te blijven aandringen op de rechten van de Palestijnen.
“Als je het hebt over gerechtigheid voor Rachel, dan ben ik daar vrij brutaal over. Er is niets dat we kunnen doen,” zei Craig Corrie, Rachels vader, woensdag tijdens een online webinar, georganiseerd door het Jerusalem Fund, ter herdenking van de 20e verjaardag van Corrie’s dood.
“Als we gerechtigheid willen voor Rachel, moeten we werken aan de gerechtigheid die Rachel probeerde te vinden voor het Palestijnse volk toen ze daarheen ging. En dat heeft helaas nog een lange weg te gaan.”
Rachel Corrie was een Amerikaanse burger en activiste die op 16 maart 2003 in Rafah, in de Gazastrook, werd doodgedrukt door een Israëlische militaire bulldozer, toen zij probeerde de sloop van een Palestijns huis van de familie Nasrallah tegen te houden.
Na haar dood gingen haar ouders meer dan tien jaar lang op zoek naar gerechtigheid over de moord, maar liepen voortdurend vast.
Sinds haar dood heeft de familie van Corrie echter steun ontvangen van zowel binnen als buiten Palestina, en haar ouders blijven zich inzetten voor belangenbehartiging en gemeenschapswerk in Gaza.
Cindy Corrie herinnerde zich dat Rachel haar en haar man eens had geschreven: “Ik denk dat vrijheid voor Palestina een ongelooflijke bron van hoop kan zijn voor mensen die overal ter wereld worstelen.”
“Ze leerde ons dat we allemaal een verschil kunnen maken. Ze liet ons achter met veel werk te doen,” zei Cindy.
Amerikaanse burgers vermoord zonder verantwoording
Rachel, oorspronkelijk afkomstig uit de Amerikaanse staat Washington, had zich aangesloten bij een kleine groep internationale activisten (1) die trachtten het Israëlische leger ervan te weerhouden huizen in Rafah te slopen tijdens het hoogtepunt van de Tweede Palestijnse Intifada.
Haar vrienden zeiden dat ze een fel oranje vest droeg toen ze voor de bulldozer stond en op een hoop aarde stond, maar dat ze haar evenwicht verloor toen de bulldozer oprukte en haar uiteindelijk overreed.
Tijdens het online webinar van woensdag zei Corrie’s moeder Cindy dat de laatste woorden van de activiste waren: “Ik denk dat mijn rug gebroken is.”
Rachels dood maakte haar tot een symbool van de Tweede Intifada, en haar verhaal werd opgevoerd op podia in een dozijn landen en verteld in het boek Let Me Stand Alone.
Haar ouders deelden woensdag de vele manieren waarop zij probeerden gerechtigheid te krijgen. Nadat Israël een onderzoek naar haar dood had beloofd, sloot het Israëlische leger zijn onderzoek af zonder iemand schuldig of verantwoordelijk te achten voor de moord.
De familie probeerde ook aan te dringen op een Amerikaans onderzoek, maar zonder succes. Het ministerie van Justitie weigerde in 2006 een onderzoek in te stellen.
Na het mislukken van een Amerikaans onderzoek probeerden ze Caterpillar, het bedrijf dat de bulldozers produceert, aan te klagen, maar die rechtszaak werd in het Amerikaanse rechtssysteem verworpen.
Vervolgens probeerden ze een zaak aan te spannen in Israël, wat uiteindelijk mislukte. De Israëlische rechtbanken oordeelden dat de staat Israël niet verantwoordelijk kan worden gesteld voor daden die in oorlogstijd plaatsvinden.
Steun opbouwen
Corrie’s ouders hadden de parallellen opgemerkt tussen hun dochter en andere Amerikaanse burgers die door de handen van Israëlische troepen waren gedood, waaronder de Palestijns-Amerikaanse journaliste Shireen Abu Akleh en de Palestijnse Amerikaan Omar Asaad.
“Onze regering zou moeten optreden om deze Amerikanen die getroffen zijn te steunen,” zei Cindy Corrie.
De familie van Abu Akleh had op soortgelijke wijze contact opgenomen met de Amerikaanse regering, inclusief het State Department, en verzocht om een Amerikaans onderzoek naar de dood van de journaliste, die plaatsvond tijdens een Israëlische inval in de Palestijnse stad Jenin op de bezette Westelijke Jordaanoever.
In het laatste mensenrechtenrapport van het State Department wordt de dood van Abu Akleh onderaan in het tweede deel vermeld, en ondanks onafhankelijke onderzoeken die zeggen dat zij opzettelijk werd getroffen, bestempelde de regering het niet als een buitengerechtelijke moord.
Bovendien wordt de dood van Asaad niet genoemd in het rapport.
Hoewel de wegen om gerechtigheid te bereiken voor de dood van hun geliefden weinig tot geen succes hebben gehad, is er de afgelopen jaren een verschuiving opgetreden in de publieke opinie.
Volgens een Gallup-peiling van vorige week sympathiseren meer Amerikaanse Democraten met de Palestijnen dan met de Israëli’s.
Cindy Corrie zei dat activisten en rechtengroepen dit momentum moeten gebruiken om leden van het Congres en de Amerikaanse regering ertoe te bewegen meer wetgeving in te voeren die de Palestijnen steunt en Israël bestraft voor schendingen van de rechten van de Palestijnen.
“We weten dat het discours in dit land is veranderd en dat steeds meer mensen de Palestijnen en de Palestijnse rechten steunen,” zei ze.
“Maar het dringt nog niet goed genoeg door tot de leden van het Congres. En dat gaat tijd kosten.”
voetnoot
(1) International Solidarity Movement (ISM, 2003-heden). Het gebeurde in het eerste jaar van haar bestaan, tijdens de 2e Intifada en de extreem gewelddadige reactie van Israel. De organisatie is in Palestina nog steeds actief, ondanks dat dit vrijwilligerswerk voor mensenrechtenactivisten steeds moeilijker geworden is, en is met de dood van Rachel Corry nog steeds heel erg begaan.