Bron: Elijah J. Magnier ejmagnier.com 20 mei 2021 NL-vertaling van Francis. J ~~~
De buitengewone confrontaties tussen de Palestijnen en Israël zijn het bewijs van paradoxen die niet op korte termijn zullen worden opgelost. De Israëlische benadering van wat er gaande is, lijkt formeel en misleidend.
De Israëlische stafchef Aviv Kochavi zei: “Hamas heeft de ernst van onze reactie niet goed ingeschat, want de Gazastrook wordt geconfronteerd met een enorme intensiteit van aanvallen die tot op de dag van vandaag nog niet eerder is vertoond.” Tel Aviv onthulde dat het meer dan 1.500 doelen had gebombardeerd en tientallen gebouwen had vernietigd in de belegerde Gazastad.
Israël heeft zich echter nooit gerealiseerd dat de Palestijnse verzetsgroepen nieuwe lange-afstandsraketten hadden ingevoerd en de vuurkracht aanzienlijk hadden opgevoerd met een ritme van meer dan 150 raketten die dagelijks en gelijktijdig werden afgevuurd. De Palestijnen registreerden meer dan 100 getroffen gebouwen in Israël, en Gaza voerde een nieuwe vergelijking in door vanaf de eerste dag Jeruzalem en Tel Aviv te bombarderen.
Dit is een fundamentele verandering van de “rules of engagement”, van het geleidelijk bombarderen en het vermijden van het bombarderen van Tel Aviv, waaraan de “As van het Verzet” gewend is. Voor de eerste keer werden nieuwe raketten, onder de naam “Al-Qasim” (genoemd naar de Iraanse commandant Qassem Soleimani die verantwoordelijk is voor het leveren van wapens aan de Palestijnen) gelanceerd, die een kop heeft van 400 kg en “Ayyash” (genoemd naar “Yahya Ayyash ”) met een bereik van 250 kilometer.
Khaled Meshaal, vertegenwoordiger van “Hamas” in het buitenland, aarzelde niet om te zeggen dat “het verzet heeft geprofiteerd van Iran, zijn raketten en zijn expertise, en de organisaties in Gaza hebben geprofiteerd van de smokkel van wapens en militaire technologie.”De Israëlische operatie, “Guardian of the Walls”, faalde tegen het Palestijnse “Zwaard van Jeruzalem” om een nieuwe afschrikkingsvergelijking in te voeren.
Zoals in elke oorlog slaagde Israël erin om voorzieningen, landbouwgronden, burgergebouwen, banken, openbare wegen, en gebouwen voor lokale en buitenlandse media te vernietigen. Dit wijst erop dat het Palestijnse verzet erin is geslaagd de Israëlische bank van doelen te verkleinen die niet veel militaire doelen hadden, zoals het het geval was in eerdere oorlogen. Het feit dat Israël er niet in slaagt de locaties van de raketlanceerders en de verblijfplaats van de militaire leiders te bepalen, betekent dat civiele instellingen het Israëlische doelwit bij uitstek zijn geworden.
Israël heeft niets fundamenteel veranderd aan zijn destructieve beleid van de afgelopen decennia tegen Gaza of Libanon: de infrastructuur en woonwijken als doelwit kiezen, in de hoop de bevolking tegen het plaatselijke verzet op te zetten. Gaza introduceerde een nieuw element door de intensiteit van zijn vuurkracht te verhogen tegen verschillende Israëlische steden, die het nooit eerder als doelwit had gekozen, te beginnen met het hart van Tel Aviv tot aan de zuidelijke stad Eilat.
Na elke veldslag tussen Israël en de “verzetsas” onderzoekt elke partij de prestaties van de strijd om daaruit geschikte lessen te trekken om haar prestaties te verbeteren en de gaten op te vullen, als voorbereiding op de volgende veldslag. Het is nog te vroeg om te concluderen of de intensiteit van de gelanceerde raketten of de kwaliteit van de raketten doorslaggevend zal blijken te zijn.
Zoals in elke oorlog zweren Israëlische functionarissen dat zij Gaza zullen terugbrengen naar het “Stenen Tijdperk”, waarbij zij de nadruk leggen op de kracht van hun artillerie en, vooral, de luchtmacht die door de Amerikaanse militaire industrie wordt aangeleverd. Israël heeft ongetwijfeld geen rivaal in het Midden-Oosten wat zijn militaire kracht betreft. Maar afgezien van het feit dat Israël in deze strijd nieuwe F-35 jets heeft ingezet, heeft het land aanzienlijke menselijke en materiële verliezen geleden, zoals het altijd in elke oorlog heeft gedaan.
Omdat er geen internationale verantwoordingsplicht is en omdat Israël alle internationale wetten aan zijn laars lapt, moedigt de onbeperkte steun van de VS premier Benyamin Netanyahu aan om ook de oorlogsregels aan zijn laars te lappen en kinderen (60 doden tot nu toe), vrouwen (39 doden) en vele andere burgers als doelwit te nemen. Israël is er niet in geslaagd zijn doel te bereiken, namelijk het beperken van de lancering van raketten.
Bovendien steunde de plaatselijke Palestijnse solidariteit in Gaza de verzetsgroepen, tot verbazing van de Israëlische planners. De Palestijnen leven sinds jaren in de belegerde stad Gaza met beperkte middelen en een gebrek aan vele basisbehoeften. Deze Palestijnen hebben een weerbaarheid tegen grieven ontwikkeld die lijkt op het plaatselijke gezegde: “Ik verdrink, en ik ben bang om nat te worden.”
Israël beweert dat het 90 procent heeft onderschept van de in totaal 3000 raketten en projectielen die vanuit Gaza op verschillende Israëlische steden zijn afgevuurd. Dit betekent dat ten minste een paar honderd raketten aan het Israëlische onderscheppingsrakettennetwerk wisten te ontsnappen. Deze raketten dwingen duizenden Israëli’s hun schuilplaatsen in te vluchten en verhinderen dat het dagelijkse leven zijn gewone gang kan gaan, in tegenstelling tot eerdere oorlogen tegen Gaza.
Het Palestijnse verzet slaagde erin ongeveer 150 raketten per dag te lanceren, die Haifa in het noorden, de Ramon luchthaven in het zuiden en verschillende nederzettingen rond Gaza zoals Ashkelon, Ashdod, Beersheba (Negev), Gush Dan (Tel Aviv) en Jeruzalem bereikten. De Israëlische inlichtingendienst slaagde er niet in te anticiperen op het vermogen van de Palestijnen om verschillende Israëlische steden tegelijkertijd aan te vallen.
Wat ook veelbetekenend is, is de opstand van de Arabieren van 1948 die de Israëlische nationaliteit bezitten. Tijdens de bombardementen op Gaza, bevestigden zij de eenheid van het verzet in de belegerde stad. Het lijkt erop dat het tijdperk van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, die het Oslo-akkoord ondertekende, voorbij is en dat de volgende generatie al het bezette land wil terugwinnen : zij zal niet langer een Israëlische vrije hand in Palestina aanvaarden.
De belegerde stad Gaza is veranderd in een “concentratiekamp”, geïsoleerd van de zee en het land (alleen de grensovergang bij Rafah is open, volgens het Egyptische humeur) en heeft geen luchthaven. Bijgevolg bereiken alle wapens de stad via de geheime tunnels. Deze oorlog “waarover geen twijfel bestaat dat hij in Gaza verwoestend zal zijn” heeft echter de Israëlische entiteit in gevaar gebracht, op basis van de solidariteit van het Palestijnse volk die voor het eerst sinds 1948 tot uiting is gekomen.
Het kwam niet uit als een heldere blauwe hemel dat Benjamin Netanyahu de Israëlische inwoners vroeg om “voet bij stuk te houden”. De Israëlische leiders hebben zich niet vastgelegd op een specifiek tijdstip om de oorlog te beëindigen. Nog meer bewijs werd geleverd door het standpunt van de VS in de Verenigde Naties, toen de Amerikaanse ambassadeur zijn veto uitsprak over een oproep tot een staakt-het-vuren in de Veiligheidsraad. Bijgevolg zal het laatste woord worden gegeven aan de partij die het langst zal overleven, in een oorlog die de komende dagen zijn verloop tussen de oorlogvoerende partijen zal voortzetten.
Subscribe to get access
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
Aan mijn lezers: De nieuwsindustrie is onder grote druk komen te staan door het neoliberalisme en de COVID lockdown. Helaas rest mij geen andere keuze dan om individuele ondersteuning te vragen. Door je in te schrijven ondersteun je de onderzoeksjournalistiek die nodig is voor een goed begrip van wat er in het Midden-Oosten (en Venezuela) gebeurt. Hartelijke dank aan iedereen die hieraan bijdraagt. – Elijah J. Magnier