Bolton gaat uit van de maritieme sabotage door Iran, maar bewijsmateriaal wijst de andere kant op.

Bron: mintpressNews, 29 mei 2019 ~~~ 

De beschuldigingen tegen Iran komen slechts enkele weken nadat Amerikaanse mijnenleggers en duikers oefeningen hadden uitgevoerd in het gebied waar de vermeende sabotage-incidenten plaatsvonden .

Whitney Webb

Whitney Webb, 29 mei, 2019

ABU DHABI, U.A.E. — Op woensdag vertelde National Security Advisor John Bolton aan een groep verslaggevers in Abu Dhabi dat “zeemijnen, vrijwel zeker uit Iran” waren gebruikt om de zogenaamde “sabotage” aanval uit te voeren op vier commerciële schepen voor de kust van de haven van de Verenigde Arabische Emiraten van Fujairah eerder deze maand. “In Washington is er geen twijfel over wie hier verantwoordelijk voor is en ik denk dat het belangrijk is dat de leiders in Iran weten dat we het weten,” vervolgde Bolton en leverde geen bewijs voor zijn bewering.

Bolton bevindt zich momenteel in Abu Dhabi voorafgaand aan een “noodoverleg”, gepland voor donderdag in Saoedi-Arabië, waar topambtenaren uit de Verenigde Staten en de Verenigde Arabische Emiraten “de implicaties van de tankeraanvallen bespreken en de aanvallen met drones twee dagen later op pompstations in het koninkrijk.”

De duisternis die nog steeds rond de oorzaak van de sabotage op deze tankers hangt, evenals de zeer beperkte omvang van de vermeende schade, suggereert dat dit slecht uitgevoerde incident niet verliep zoals gepland, of dat het een buitenissig ongeluk was dat nu wekenlang door de VS en zijn regionale bondgenoten voor politiek gewin wordt gemanipuleerd. Iran is echter allesbehalve de duidelijke boosdoener, vooral gezien het feit dat drie buitenlandse legeronderdelen – waaronder de Amerikaanse marine – een paar weken voordat het “sabotage” incident plaatsvond, een oorlogsoefening met mijnen hadden afgerond.

MintPress berichtte eerder over de “sabotage” aanvallen van de tanker kort nadat ze hadden plaatsgevonden en merkte op dat noch de VAE noch de Saoedi’s de schuld voor het incident in welk land dan ook hadden gelegd en dat de veroorzaakte schade relatief gering was zonder slachtoffers. Het incident was zelfs zo klein dat de lokale overheid van Fujairah aanvankelijk had ontkend dat er enige “sabotage” had plaatsgevonden en dat de havenfaciliteiten normaal functioneerden.

Alleen de VS hadden schuldigen aangewezen, voorafgaand aan de verklaringen van Bolton, met een ‘eerste beoordeling’ van een groep Amerikaanse militaire onderzoekers die snel concludeerden dat Iran of ‘proxies die sympathiseerden met of werkten voor Iran’ explosieven hadden gebruikt om de vier commerciële schepen te beschadigen. Publiek bewijs om die bewering te ondersteunen was minimaal en soms in tegenspraak met het officiële verhaal. Bijvoorbeeld, een van de Saudische schepen die naar verluidt werden aangevallen, Al Marzoqah, werd gezien zonder enige zichtbare schade drijvend in de beelden die Sky News na de aanval maakte, hoewel de Saudi’s beweerden dat het schip “aanzienlijke schade” had opgelopen. Een functionaris van de VS vertelde de Associated Press dat elk van de vier schepen een gat van 5 tot 10 voet nabij of net onder de waterlijn had opgelopen, maar slechts één zo’n gat is waargenomen in slechts een van de beoogde schepen.

Iran heeft consequent elke betrokkenheid bij het incident ontkend, waarbij de Iraanse woordvoerder Abbas Mousavi van het ministerie van Buitenlandse Zaken waarschuwt tegen een “samenzwering die wordt georganiseerd door kwaadwillende mensen” en “buitenlands avonturisme”.

De verklaring van woensdag van Bolton staat echter naast andere recente verklaringen van Amerikaanse functionarissen dat zeemijnen – ofwel drijvende mijnen of magnetische mijnen – waarschijnlijk verantwoordelijk waren voor de relatief kleine schade aan de romp die de vier schepen zouden hebben ondervonden. Topambtenaren uit de VS, zoals vice-admiraal Michael Gilday, de directeur van de gezamenlijke staf, hebben de mijnen toegeschreven aan de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC), die de regering van Trump begin april als een terroristische organisatie heeft aangewezen. Toch suggereren de recente gebeurtenissen in de Perzische Golf dat de zeemijnen die waarschijnlijk verantwoordelijk zijn voor de aanval mogelijk niet van Iraanse afkomst zijn geweest.

Waarom het onwaarschijnlijk is dat Iran verantwoordelijk is

Alvorens de definitieve mogelijkheid te onderzoeken, dat de betreffende mijnen helemaal niet van Iraanse oorsprong zijn, is het de moeite waard om te overwegen dat zelfs als de mijn (en) die naar verluidt gebruikt werden in de sabotage van de tanker Iraans zouden zijn, deze niet recent geplaatst waren door Iraanse troepen.

Ten eerste, in het geval van drijvende mijnen, wordt de voorbereiding voor de inzet van mijnen vaak gedetecteerd ruim voordat de mijnen in zee geplaatst zijn. Het plaatsen van mijnen op zee is een enorme logistieke onderneming met meerdere stappen die tegenstanders in staat stellen om hun inzet ruim van tevoren te detecteren en te verstoren.

Zoals Bob O’Donnell, een gepensioneerde marine-kapitein en een ervaren mijnenveger, in 2015 aan Breaking Defense heeft verteld, bestaat de eerste fase [van mijnenleggers] uit het verwijderen van mijnen uit opslagfaciliteiten, gezien het feit dat “landen hun mijnen ergens in munitieopslag plaatsen, zonder enige sensoren er in. De eerste stap is dat ze ze uit de opslagplaatsen halen en ergens naar toe brengen waar ze de sensoren erin stoppen. “Zoals Breaking Defense opmerkte,” hoe meer mijnen ze verplaatsen, hoe meer mensen en vrachtwagens ze nodig hebben, waardoor het waarschijnlijker is dat er iets ontdekt wordt of dat Amerikaanse spionagesatellieten verdachte activiteiten zullen opmerken. “Vervolgens moeten de mijnen in het water worden geplaatst, wat meestal wordt uitgevoerd door schepen of vliegtuigen of onderzeeërs in het geval van gespecialiseerde mijnen.

In dit opzicht, is het gebrek aan satellietbeelden, die zouden hebben aangetoond dat het Iraanse leger betrokken was bij dit soort activiteiten die voorafgaan aan de inzet van mijnen, opvallend. Met name aangezien het Iraanse leger en zijn bewegingen onder zware controle van buitenlandse regeringen staan ​​en satellietbeelden van vermeende Iraanse militaire of nucleaire bezittingen vaak vergezeld gegaan van officiële verhalen die pleiten voor agressiever beleid ten aanzien van Iran.

Zo zijn de satellietbeelden waarvan beweerd wordt, dat ze de Iraanse ‘landbrug’ van Teheran naar de Middellandse Zee tonen onlangs vrijgegeven door een privé Israëlisch bedrijf. En satellietbeelden van Irans nucleaire faciliteiten gaan vaak vergezeld van eerdere mediaberichten waarin wordt beweerd dat op dergelijke sites de activiteit of ongevallen zijn toegenomen. Bovendien is een aanzienlijk deel van de beweringen voor de vermeende Iraanse “bedreiging” voor Amerikaanse troepen in de regio, die de oorzaak waren van de recente toename van spanningen, ook gebaseerd op satellietbeelden. Die beelden beweerden te laten zien, dat Iran raketten op boten verplaatste binnen hun eigen grondgebied. Indien particuliere bedrijven, de Amerikaanse militaire en Amerikaanse inlichtingendiensten vaak satellietbeelden gebruiken om hun beweringen over Iran te ondersteunen – met name het gebruik van militaire middelen – is het feit dat dergelijke beelden niet aanwezig zijn als ondersteuning van het verwijt dat Iran mijnen plaatste, veelzeggend.

Bovendien zijn een aanzienlijk deel van de mijnen in de Perzische Golf die van Iraanse oorsprong zijn, overblijfselen van conflicten van tientallen jaren geleden, zoals de oorlog tussen Iran en Irak in de jaren tachtig. In die periode plaatste Iran mijnen grote delen van de Perzische Golf en in april 1988 botste een Amerikaans schip – de U.S.S. Samuel B. Roberts – op een Iraanse zeemijn, die een gat van 15 voet in de scheepsromp maaktee en het bijna liet zinken. Met name deze mijn – die ten tijde van dat conflict als primitief werd beschouwd – veroorzaakte schade die veel groter was dan de mijnen die vermoedelijk betrokken waren geweest bij het recente sabotage-incident. Bovendien is het onwaarschijnlijk dat Iran heeft getracht nieuwe mijnen te leggen, aangezien de VS eerder heeft gewaarschuwd dat pogingen om mijnen in het gebied te ontplooien, een militair antwoord zouden oproepen.

Deze context laat de volgende mogelijkheid open voor Iraanse betrokkenheid bij het leggen van de mijnen: dat Iran kleine, onopgemerkte boten gebruikte om heimelijk een klein aantal mijnen (tussen een en vier) te leggen om een ​​handjevol commerciële schepen bij de Straat van Hormuz aan te vallen. Deze claim van ‘onopgemerkte boten’ is de afgelopen weken gemaakt door verschillende Amerikaanse functionarissen en valt op door het feit dat het gebruik van ‘onopgemerkte boten’ op geen enkele manier de schuld van Iran kan insinueren. Het gebruik van dergelijke boten maakt het zelfs aannemelijk dat ieder willekeurig iemand de mijnen had kunnen aanleggen. Dit kan verklaren waarom er ook beweerd is dat de verantwoordelijke partij een vermeende proxy was ‘die sympathiek staat tegenover of die voor Iran werkt’.

Maar zelfs dan heeft Iran weinig of niets te winnen bij dit “sabotage” -evenement, vooral gezien de logistieke inspanning die het zou vereisen om slechts een handvol mijnen in een drukke commerciële vaarweg te leggen zonder grote schade aan te richten. De enige werkelijke consequentie van deze gebeurtenis – na de Amerikaanse aanduiding van de IRGC, en na de daaropvolgende persmededeling van Bolton die een duidelijke basis legde voor het uitlokken van oorlog met Iran – is een toename van Amerikaanse troepen in de regio en een verdere toename van de spanningen die aanzienlijke schade aan de Iraanse economie hebben toegebracht en de politieke status van de ‘gematigden’ die momenteel over Iran regeren, aantoonbaar heeft verzwakt.

Artemis Trident

Gezien het steeds schaarser wordende bewijs voor de betrokkenheid van Iran bij de sabotage, hadden de mijnen in kwestie afkomstig kunnen zijn van het leger van een ander land. Hoewel dergelijke claims normaal gesproken zeer speculatief zouden zijn, is gezien het feit dat de Perzische Golf de locatie was van een grote buitenlandse militaire oorlogsvoeringoefening, slechts een paar weken voor de aanval, een dergelijke mogelijkheid geloofwaardig.

Op 15 april, slechts een week nadat de VS de Iraanse IRGC als een terroristische organisatie hadden gelabeld, ontving Bolton informatie over de “geloofwaardige bedreiging” door Iran van zijn Israëlische tegenhanger, Meir Ben Shabbat, toen de twee elkaar in Washington ontmoetten om hun “gezamelijke verplichting te bespreken inzake het tegengaan van Iraanse kwaadaardige activiteiten en andere destabiliserende actoren in het Midden-Oosten en over de hele wereld.” Diezelfde dag, duizenden kilometers verderop in de Perzische Golf, begon een belangrijke marineoefening bekend als “Artemis Trident” met de marines van de VS, het VK en Frankrijk. De focus van die grote marineoefening, die eindigde op 18 april, was oorlogvoering met zeemijnen in de Perzische Golf.

“Het leggen van [mijnen] vormt een risico voor zowel marineschepen als koopvaardijschepen”,

zei de Amerikaanse Vijfde Vloot in een aankondiging, en:

Aangezien mijnen zonder uitzondering het maritieme verkeer bedreigen, zijn de VS, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk toegeweid om een tactische training te leiden, om het risico van mijnen tegen te gaan, en de voortdurende vrije stroom van handel en de vrijheid van navigatie in deze kritieke regio te ondersteunen. “

Hoewel de betrokken militairen de oefening beschreven als puur defensief van aard, omvatte het Amerikaanse contingent Naval Task Force 52, dat volgens de Amerikaanse marine “oorlogsvoering met mijnen voorbereidt en uitvoert, ter ondersteuning van de operationele doelstellingen van de US 5th Fleet”. In de Persiche Golf heeft de Amerikaanse Vijfde Vloot marinebases in Bahrein – waar Artemis Trident plaatsvond – en in Fujairah, waar het nu bekendgemaakt “sabotage” incident plaatsvond slechts een paar weken later.

Niet lang nadat de VS, het VK en Frankrijk Artemis Trident hadden afgesloten, verklaarde de Amerikaanse maritieme administratie – een afdeling van het Amerikaanse ministerie van Transport – dat Iran of zijn volmachten konden reageren door zich te richten op commerciële schepen, waaronder olietankers of Amerikaanse militairen. schepen in de Rode Zee, Bab-el-Mandeb Strait of de Perzische Golf. “Deze waarschuwing kwam slechts enkele dagen vóór het ‘sabotage’ incident en slechts enkele weken na de training van de VS / VK / Frankrijk gericht op de bescherming van” koopvaardijschepen ” tegen mijnen was afgesloten.

Zoals eerder gemeld door MintPress wordt het Amerikaanse ministerie van transport momenteel geleid door Elaine Chao, een bekende Iran-havik die $ 50.000 kreeg voor een speech van vijf minuten voor de Iraanse ballingschapengroep Mujahedeen-e-Khalq (MEK), die erom bekend staat actief te werken aan regimewisseling in Iran. Andere topfunctionarissen uit de Verenigde Staten, zoals Bolton, hebben ook flinke bedragen betaald gekregen voor optredens en toespraken tijdens MEK-evenementen, waar ze openlijk hebben gepleit voor de omverwerping van de Iraanse regering.

De marine-oefening was een van de eerste grote marine-oefeningen van de Vijfde Vloot die plaatsvond na de plotselinge, mysterieuze dood van de commandant van de vloot, admiraal Scott Stearney, afgelopen december. Stearney werd dood aangetroffen in zijn huis in Bahrein en de dood is bestempeld als een “schijnbare zelfmoord” en wordt nog steeds gezamenlijk onderzocht door de Amerikaanse marine en Bahrein, zonder nieuwe conclusies bijna zes maanden na het feit. Stearney stond erom bekend dat hij zich verzette tegen een grote escalatie met Iran, hoewel hij stelselmatig kritisch was over wat hij de “destabiliserende” rol van Iran in de regio noemde.

De aanwezigheid van buitenlandse, met name Amerikaanse, mijnenleggers en duikers in de regio in de buurt en in hetzelfde tijdsbestek als het ‘sabotage’ incident, maakt het een duidelijke mogelijkheid dat de betreffende mijnen van oorsprong Amerikaans, Brits of Frans kunnen zijn – niet Iraans. In dat geval hadden de mijnen per ongeluk van die oefening achtergelaten kunnen zijn, of opzettelijk achteraf zijn geplaatst, aangezien de hardware en gespecialiseerde marineschepen die bij de inzet van mijnen werden gebruikt allemaal aanwezig waren op het moment van het “sabotage” -incident.

Hoewel het bewijs daarvoor indirect is, is het de moeite waard erop te wijzen dat hetzelfde bewijsmateriaal dat wordt gebruikt om Iran aan deze mijnen te verbinden even indirect en aantoonbaar minder overtuigend is, gezien het ontbreken van enig voordeel van deze “sabotage” aanval vanuit een Iraans gezichtspunt.

Een goedkope Golf van Tonkin?

Hoewel het verre van zeker is waar deze mijnen vandaan kwamen of wie deze heeft geplaatst, is het duidelijk dat er nauwelijks substantieel bewijsmateriaal is – gebaseerd op wat publiekelijk beschikbaar is – dat de mijnen rechtstreeks zou kunnen verbinden met Iran of een “door Iran ondersteunde proxy”. De kleinschaligheid van de aanval, het vermeende gebruik van “onopvallende boten”, de timing en het ontbreken van strategisch of tactisch voordeel van de aanval maken de betrokkenheid van de Iraanse regering en zijn leger onwaarschijnlijk.

Het feit dat er zoveel aandacht wordt besteed aan een incident dat geen schip heeft laten zinken en geen verwondingen of dodelijke ongelukken heeft veroorzaakt, moet het voor elke denkende persoon duidelijk maken dat de fixatie op de sabotage van de tanker niet door een reële dreiging wordt veroorzaakt en slechts een voorwendsel is voor Iran haviken in de VS en de regio om de spanningen op te schroeven – zoiets als een goedkoop Golf van Tonkin incident.

De verklaringen van Bolton waarin de directe schuld van het incident aan Iran toegekend wordt – eveneens het daarmee verband houdende en even onbeduidende incident van een droneaanval op een Saoedische oliepijplijn door de verzetsbeweging van Jemen – een dag voorafgaand aan de door Saudi’s gehoste “nood overleg” over dit incident zijn duidelijk bedoeld als een signaal naar overheden in het gebied. Hoewel Bolton beweerde dat zijn publieke verklaring gericht was op het ‘leiderschap in Iran’, waren meer waarschijnlijke doelen de regeringen van de VAE, Saoedi-Arabië en andere deelnemers aan de top die nog steeds niet de leiding van de VS hebben gevolgd door Iran de schuld te geven incident.
Het lijkt meer dan waarschijnlijk dat er donderdag een grote inspanning zal worden gedaan om tot ​​overeenstemming te komen om Iran de schuld te geven voor deze en potentiële toekomstige incidenten in de regio, zoals Bolton en zijn bondgenoten pleiten voor een nog agressiever Iran-beleid. Bolton merkte woensdag op dat het doel van de komende top was “om Iran en zijn surrogaten duidelijk te maken dat het met dit soort activiteiten een zeer sterke reactie van de Amerikanen riskeert.”

Whitney Webb is een journaliste van MintPress News woonachtig in Chili. Ze heeft bijgedragen aan verschillende onafhankelijke media waaronder Global Research, EcoWatch, het Ron Paul Institute en 21st Century Wire. Ze maakte verschillende radio- en televisie-optredens en is de 2019 winnaar van de Serena Shim Award voor compromisloze integriteit in journalistiek.

topfoto: Explosieve uitrusting Technicus tweede klasse Michael Peterson zwemt in de richting van een MH-60S Sea Hawk-helikopter na het uitvoeren van mijnresponsprocedures in de Arabische Golf tijdens Artemis Trident 19, 9 april 2019. Samantha P. Montenegro | Dvids

The original English publication was on MintpressNews may 29, 2019