Bron: Jonatan Cook, palestinechronicle 27 mei 2019 ~~~
Jonathan Cook
Met gezond verstand, had de bewering die deze week werd gedaan door aan al-Qaeda gelieerde strijders dat zij met chemische wapens door de Syrische regering in de provincie Idlib – hun laatste speelkaart in Syrië – werden aangevallen, door de westerse media met een hoge graad van scepticisme moeten worden behandeld.
Dat de VS en andere westerse regeringen enthousiast deze beweringen oppikten, zou het niet geloofwaardiger hebben moeten maken.
Scepticisme zou des te meer gerechtvaardigd zijn voor de media, aangezien er nog geen fysiek bewijs is geproduceerd om de beweringen van de jihadisten te staven. En de media hadden nog meer gewaarschuwd moeten zijn gezien het feit dat de Syrische regering al klaar was om deze al-Qaeda groepen te verslaan zonder toevlucht te nemen tot chemische wapens – en zonder de voorspelbare woede (alweer) van het westen uit te lokken.
Maar bovenal was scepsis vereist omdat deze nieuwste claims aankomen, juist op het moment dat we hebben geleerd dat de laatste vermeende grote chemische aanval – die plaatsvond in april 2018 waarvan, zoals altijd, de Syrische president Bashar Assad van alle westerse bronnen de schuld kreeg – zeer waarschijnlijk geënsceneerd was, een valse vlag operatie door diezelfde al-Qaeda-groepen die nu beweren dat de Syrische regering hen opnieuw heeft aangevallen.
Verslaafd aan incompetentie
Het meest verbazingwekkende in de berichtgeving van deze week over de beweringen van al-Qaeda-groepen is dat de westerse media blijven weigeren om lessen te leren, en een kritische afstand te ontwikkelen tot de bronnen waarop het vertrouwt, zelfs als die bronnen het vertrouwen herhaaldelijk geschaad hebben..
Dit bleek waar, nadat het niet lukte om WMD’s in Irak te vinden, en het is bevestigd nadat het toezichtsorgaan van de internationale gemeenschap over chemische wapens, de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW), deze maand als hoogst oneerlijk werd blootgesteld.
Het is al erg genoeg dat onze regeringen en onze deskundige instellingen ons bedriegen en voorliegen. Maar het is nog erger dat we gevestigde media hebben die – op zijn zachts gezegd – verslaafd zijn aan hun eigen incompetentie. Het aantoonbaar bewijs ervan wordt met de dag sterker.
Niet-uitgelokte aanval
In maart produceerde de OPCW een rapport over een aanval met chemische wapens die de Syrische regering naar verluidt in april vorig jaar in Douma zou hebben uitgevoerd. Meerdere tientallen burgers, veel van hen kinderen, stierven blijkbaar als gevolg van die aanval.
Het OPCW-rapport concludeerde dat er “redelijke gronden” waren om aan te nemen dat een toxische vorm van chloor als chemisch wapen in Douma was gebruikt, en dat de meest waarschijnlijke aanleverings-methode bestond uit twee cilinders, die uit de lucht gegooid ware.
Dit bevestigde zoveel mogelijk de beweringen van al-Qaeda-groepen, gesteund door de westerse staten, dat de cilinders door het Syrische leger waren gegooid. Gebruikmakend van droge technische taal stond de OPCW aan de zijde van de VS en Europa door de vinger op Assad te richten.
Het was van vitaal belang dat de OPCW tot die conclusie zou komen – en niet alleen maar omdat het westen een overheersende ambitie heeft voor regimewisseling in Syrië.
In reactie op de vermeende aanval in Douma, een jaar geleden, vuurden de VS [en bondgenoten] een salvo kruisraketten af op posities van het Syrische leger en de regering voordat er enig onderzoek was gedaan naar wie er verantwoordelijk was voor de aanval.
Die raketten waren al een oorlogsmisdaad – een niet uitgelokte aanval op een ander soeverein land. Maar zonder de onvoorwaardelijke zegen van de OPCW zouden de VS zelfs hun magere, humanitaire voorwendsel voor het lanceren van de raketten zijn ontnomen.
Gelekt document
Ongetwijfeld stond de OPCW onder enorme politieke druk om tot de “juiste” conclusie te komen. Maar als een wetenschappelijk orgaan dat een forensisch onderzoek uitvoert, zou het zeker niet hebben gewaagd om de gegevens te vervalsen.
Desalniettemin lijkt het erop dat dit precies is wat het deed. Deze maand publiceerde de Werkgroep over Syrië, Propaganda en Media – een groep academici die steeds sceptischer zijn geworden over de westerse verhalen over Syrië – een intern, uitgelekt OPCW-document.
Een paar dagen later bevestigde de OPCW met tegenzin dat het document echt was en dat het de verantwoordelijken voor het lek zou identificeren en aanpakken.
Het document was een beoordeling onder toezicht van Ian Henderson, een senior OPCW-expert, van de technische gegevens verzameld door de fact-finding missie van OPCW die de lokatie van de Douma-aanval bezocht. De bevindingen van dat onderzoek zijn in strijd met het gepubliceerde rapport van de OPCW.
Erased from the Record
Het gelekte document is om twee redenen erg verontrustend.
Ten eerste is de beoordeling, gebaseerd op de beschikbare technische gegevens, in tegenspraak met de conclusie van het laatste OPCW-rapport dat de twee chemische cilinders uit de lucht werden gegooid en door bouwdaken zijn neergestort. Het betoogt in plaats daarvan dat de cilinders zeer waarschijnlijk zijn neergelegd op de locaties waar zij werden gevonden.
Als dat juist is, is de meest waarschijnlijke verklaring dat de cilinders daar werden neergelegd door al-Qaeda groepen – vermoedelijk in een laatste wanhopige poging om het westen te overtuigen om in te grijpen en te voorkomen dat de jihadisten uit Douma verdreven worden.
Maar nog schokkender is het feit dat deze beoordeling van experts op basis van de gegevens die door het OPCW-team zijn verzameld, in het eindrapport van de OPCW volledig onvermeld bleef.
Het is niet zo dat het eindrapport de bevindingen van zijn eigen experts afkeurt of weerlegt. Het negeert eenvoudig die bevindingen; het doet alsof ze niet bestaan. Het rapport verwijdert ze, wist ze uit het officiële record. Kortom, het is een enorme misleiding.
Experts genegeerd
Dit alles zou voorpagina nieuws zijn als we een verantwoordelijke media hadden die om de waarheid gaf en die de lezers op de hoogte hielden.
We weten nu dat zowel de VS Syrië hebben aangevallen op volkomen valse gronden, als dat de OPCW – een van de meest gerespecteerde en gezaghebbende instanties van de internationale gemeenschap – op heterdaad betrapt werd in een buitensporige misleiding met ernstige geopolitieke implicaties. (Het is trouwens niet de eerste keer dat de OPCW betrapt wordt, zoals ik eerder al heb uitgelegd.)
Het feit dat de OPCW zijn eigen expert en de technische bevindingen van zijn eigen team negeerde wanneer deze politiek onverteerbaar bleek, werpt een donkere schaduw over al het werk van de OPCW in Syrië en daarbuiten. Als het bereid was om bij deze gelegenheid een misleiding te plegen, waarom zouden we dan aannemen dat dit bij andere gelegenheden niet het geval was, toen het politiek voordelig bleek?
Actieve strijders
De verslagen van de OPCW over andere mogelijke chemische aanvallen – die westerse inspanningen ondersteunen om Assad te criminaliseren – zijn nu eveneens besmet. Dat is vooral zo omdat de OPCW in die andere gevallen zijn eigen procedures heeft geschonden door schadelijke conclusies te trekken zonder dat haar deskundigen op de lokatie van de vermeende aanslagen fysiek aanwezig waren. In plaats daarvan ontving het monsters en foto’s via al-Qaeda-groepen, die gemakkelijk met het bewijsmateriaal hadden kunnen knoeien.
En toch is er in de gevestigde media geen kik gegeven over deze blootstelling aan de oneerlijkheid van de OPCW, afgezien van commentaarstukken van de enige twee non-conformistische reguliere journalisten in het VerenigdKoninkrijk – Peter Hitchens, een conservatieve maar onafhankelijk-gezinde columnist voor de Mail op zondag, en veteraan oorlogscorrespondent Robert Fisk van de krant Independent (meer over zijn speciale betrokkenheid bij Douma in een ogenblik).
Net zoals de OPCW de bevindingen van zijn technische experts afwees om politiek ongemak te voorkomen, hebben de media ervoor gekozen om te zwijgen over deze nieuwe, politiek gevoelige informatie.
Ze hebben er de voorkeur aan gegeven om het in diskrediet geraakte verhaal, dat ‘onze regeringen hebben gehandeld om de mensenrechten van gewone Syriërs te beschermen’, te verdedigen in plaats van de realiteit dat ze actieve strijders in de oorlog zijn geweest, die helpen een land te destabiliseren op manieren die enorm veel lijden en dood hebben veroorzaakt in Syrië.
Systematische fout
Dit is geen eenmalige fout. Het maakt deel uit van een reeks fouten door de gevestigde media in de berichtgeving over Douma.
Ze negeerden zeer duidelijke redenen voor voorzichtigheid ten tijde van de vermeende aanval. Bekroond verslaggever Robert Fisk was een van de eerste journalisten die Douma kort na deze gebeurtenissen bezocht. Hij en een paar onafhankelijke verslaggevers brachten een aantal ooggetuigenverslagen naar voren, die botweg in tegenspraak waren met het gezamenlijke verhaal van al-Qaeda-groepen en westerse regeringen dat Assad Douma met chemische wapens had gebombardeerd.
De bedrijfsmedia spotten ook met een daarop volgende persconferentie waarin veel van de vermeende slachtoffers van die vermeende chemische aanval voordrachten gaven, om aan te tonen dat ze ongedeerd waren, en spraken over hoe ze gedwongen waren om hun rol te spelen.
En nu hebben de westerse media die fout nog verergerd – wat de systematische aard ervan onthult – door ook het gelekte OPCW-document te negeren.
Maar het wordt erger, veel erger.
Al-Qaeda Propaganda
Deze week beweerden dezelfde al-Qaeda-groepen die aanwezig waren in Douma – en mogelijk die dodelijke aanval hebben georganiseerd – dat de Syrische regering opnieuw chemische wapens tegen hen had gelanceerd, ditmaal op hun laatste standplaats in Idlib.
Een verantwoordelijke media, een media die geïnteresseerd is in de feiten, in bewijzen, in waarheidsvinding, in de machtigen ter verantwoording roepen, zouden de verplichting hebben om deze laatste, ongefundeerde claim in tegen de achtergrond van de nieuwe twijfels over het OPCW-rapport van de chemische aanval van vorig jaar waarvan de schuld op Assad geschoven werd.
Aangezien de technische gegevens suggereren dat al-Qaeda-groepen, en de witte helmen die nauw met hen samenwerken, verantwoordelijk waren voor het organiseren van de aanval – mogelijk zelfs van het vermoorden van burgers om de aanval overtuigender te laten lijken – hadden de bedrijfsmedia een professionele en morele verplichting om de kwestie van het gelekte document aan de orde te stellen.
Het is een vitale achtergrond voor iedereen die probeert af te wegen of de nieuwste beweringen van al-Qaeda waarschijnlijk waar zijn. Om lezers van deze informatie te beroven, van deze essentiële context, zou gelijk staan aan de keuze, om niet alleen namens westerse regeringen, maar ook voor al-Qaeda te propageren.
En dat is precies wat de gevestigde media zojuist hebben gedaan. Allemaal.
Ook in de gevestigde Media in Nederland is hierover tot nu toe unaniem gezwegen]
Tot zover voorlopig de vertaling lees verder (Engels tekst) op palestinechronicle, of kom hier binnenkort terug voor het vervolg
topfoto:
topfoto: De media zijn geen waakhond van de macht,
maar de public relations-tak van gigantische bedrijven
die hun bekrompen belangen in het Midden-Oosten nastreven’