ejmagnier, ejmagnier.com 15 april 2020 ~~~
De Amerikaanse regering ziet Irak als een arena voor een confrontatie met Iran, met als doel het land aan zijn hegemonie en dominantie te onderwerpen. De VS legt Iran harde sancties op en probeert het land van Irak af te sluiten om te voorkomen dat Teheran zijn olie via Mesopotamië smokkelt, en om de verkoop van gas tegen te houden. Zelfs als dat betekent dat de levering van elektriciteit aan het zuiden van Irak moet worden stopgezet.
Alle middelen zijn goed voor de huidige Amerikaanse regering om Iran met economische sancties te vernietigen en de toegang van het land tot de buurlanden af te sluiten. De VS zouden ook een militaire campagne voorbereiden tegen Kataeb Hezbollah in Irak, blijkbaar in de overtuiging dat deze groep de Iraakse tak van het Libanese Hezbollah is. Hoewel beide groepen hetzelfde doel hebben, zich verzetten tegen de Amerikaanse hegemonie, verschillen ze in leiderschap, in hun benadering van en in hun relatie met Iran. We mogen echter niet vergeten dat de gevolgen van het verwoestende effect van Covid-19 binnen de VS een ongekende economische achteruitgang heeft veroorzaakt en dat deze last ook op het in het buitenland ingezette Amerikaanse leger drukt. De geschiedenis toont ook aan dat de VS geen oorlog voeren als de overwinning niet gegarandeerd is.
Er zijn vele redenen waarom de VS niet eens in de buurt komen van het starten van een oorlog in Irak. Het lijdt geen twijfel dat Amerika de militaire macht heeft om elke gewenste oorlog tegen elk klein of middelgroot land te voeren. Washington kan naar believen een oorlog beginnen, maar zal deze niet zo gemakkelijk kunnen stopzetten. Het heeft er ook geen idee van welke schade een oorlog tegen Irak tot gevolg kan hebben. De oorlogen in Afghanistan, Irak en Syrië zijn, als we de hedendaagse geschiedenis bekijken, het beste bewijs van het onvermogen van de VS om te beslissen wanneer een oorlog moet eindigen! Daarom zal het starten van een oorlog tegen Irak in 2020 niet zo gemakkelijk zijn als de oorlog van 2003. Ondanks de bezetting van Irak door tienduizenden manschappen, slaagden de VS er niet in Irak te onderwerpen. Vooral door de opkomst van het soennitische en sjiitische verzet dat Amerika in 2011 uit Irak verdreef.
Toen de Amerikaanse troepen in 2014 – op verzoek van de Iraakse regering – terugkeerden om bij te dragen aan de strijd tegen ISIS, werd de aanwezigheid van de VS gereguleerd en beperkt tot het bestrijden van de Takfiri-organisatie en het leveren van betaalde militaire training. Zij moesten zich zonder de toestemming van de Iraakse premier onthouden van enige militaire activiteit in het land zelf. De VS hebben deze overeenkomst niet alleen geschonden, maar bovendien het Irakese leger, de federale politie en de Popular Mobilization Forces (PMF) aan de grens tussen Irak en Syrië aangevallen. Daarbij werden 56 mensen gedood en verwond. Bovendien hebben ze, zoals de Amerikaanse ambassadeur in Irak aan de premier onthulde tijdens een privé-bezoek, Israël toegestaan opslagplaatsen van de Iraakse veiligheidstroepen aan te vallen. De VS hebben hun illegale inmenging in Iraakse zaken bekroond met de moord op twee leiders, de Iraanse generaal-majoor Qassem Soleimani die op een door de Iraakse premier gevraagde missie was, en Abu Mahdi Al-Muhandis de commandant van het PMF. Deze acties hebben het Iraakse parlement ertoe aangezet om formeel het onmiddellijke vertrek van de VS uit Irak te eisen.
Iran was de eerste die reageerde op de noodzaak om Bagdad en Erbil te verdedigen toen deze in 2014 bedreigd werden door de opmars van ISIS. Teheran ging op verzoek van Bagdad door met de levering van wapens aan de Irakezen. Een beleidsmaker in Irak zei: “een hooggeplaatste Britse diplomaat vertelde een hooggeplaatste Iraakse ambtenaar in Bagdad dat de VS van mening zijn dat de PMF zeer preciese Iraanse raketten heeft die elk land in de regio kunnen bereiken en dit is wat Amerika en de landen in de regio zorgen baart”.
Naar aanleiding van het verzoek van het parlement om zich uit het land terug te trekken en de toename van de vijandigheid tegen de aanwezigheid van de VS in Irak, waar buitenlandse troepen als een bezettingsmacht worden beschouwd, hebben de VS een reorganisatieplan in gang gezet. Ze hebben zich teruggetrokken uit 6 militaire bases en centra, maar hebben de militaire bases van Ayn al-Assad, Balad en Harir uitgerust met Patriot-raketten, zonder rekening te houden met de bezwaren van Bagdad. Daarom zijn de Iraakse leiders sceptisch over de ernst van de werkelijke intentie van de VS om zich terug te trekken.
De aanwezigheid van de VS in Irak heeft tot doel Iran en de toegang tot de olie te controleren. Daarom – zo denken bronnen – zal de terugtrekking van de VS niet eenvoudig zijn. De VS heeft na 17 jaar bezetting en militaire bijstand tegen ISIS gefaald om de harten en geesten van de bevolking te winnen.
De VS gingen er ten onrechte van uit dat Ismail Qaani, de commandant van de IRGC-Quds brigade, zijn vermoorde voorganger Qassem Soelimani niet zou vervangen. Zij begrepen niet dat Iran een land is, terwijl de IRGC een organisatie is. De “As van het Verzet” is nooit afhankelijk geweest van een specifiek persoon, welke status die ook heeft. Qassem Soleimani was inderdaad een beslisser, maar hij was verbonden aan de Revolutionaire Garde – Al-Quds Brigade, die wordt geleid door de opperste leider Sayed Ali Khamenei. Na de moord op Soleimani nam Sayed Hassan Nasrallah, de leider van de Libanese Hezbollah, tijdelijk de leiding over om aan de zaken van de Palestijnen in Gaza, de ontwikkeling in Syrië, de Irakezen en de Jemenieten een te vervolg te geven. We zien de aanwezigheid van de Libanese Hezbollah in al deze assen en landen.
In Irak zijn verschillende nieuwe organisaties naar voor getreden die blijk geven van competentie op het gebied van mediaoorlogsvoering, het bezit van drones en het maken van luchtopnamen, en een overeenkomst vertonen met de methoden en het professionalisme van de Libanese Hezbollah. In een van de laatste communiqués van de nieuwe onbekende groep “Islamic Resistance in Iraq – Cave Owners (companions)” werden soennitische Irakezen bedankt voor hun hulp bij de aanval op het Amerikaanse konvooi dat tussen Erbil en de provincie Salahuddine reisde en werden de Iraakse soennieten uitgenodigd om zich bij het verzet tegen de Amerikaanse strijdkrachten aan te sluiten. De groep bood aan om “onze Soenitische Broeders” te bewapenen en te trainen.
Een andere reden waarom de VS bij lange na de oorlog niet zullen verklaren aan Irakese organisaties is de uitbraak van het Coronavirus en het besluit van het Pentagon om alle militaire verplaatsingen tussen de bases en het inzetten van militairen in het hele land stop te zetten. Elke oorlog is een riskant avontuur dat zware gevolgen kan hebben voor het Amerikaanse leger, vooral omdat de VS in het aantal gevallen en het aantal dodelijke slachtoffers van het Covid-virus de eerste plaats innemen. President Donald Trump kan het zich niet permiteren dat zijn leger door het virus wordt getroffen.
We hebben ook al gezien hoe president Trump bij verschillende gelegenheden weigerde Iran aan te vallen. Iran heeft gezegd dat het Irak zal verdedigen, zoals admiraal Ali Shamkhani, secretaris-generaal van de nationale veiligheid, heeft bevestigd. De VS willen daarom niet dat Iran betrokken raakt op het slagveld in Irak. Iran heeft de meest geavanceerde drones neergeschoten en, bij de eerste aanval op Amerikaanse strijdkrachten sinds Pearl Harbour in de Tweede Wereldoorlog, de Amerikaanse basis Ayn al-Assad gebombardeerd. Trump gaf er de voorkeur aan niet te reageren.
Last but not least zal president Trump de komende maanden voor de presidentsverkiezingen geen oorlog beginnen, zeker niet als de resultaten van zo’n oorlog en de daaruit voortvloeiende vergelding onvoorspelbaar zijn. Als gevolg daarvan kan het ‘uitlekken’ van informatie door de Amerikaanse regering naar de westerse media dat het Pentagon het bevel heeft gegeven om zich voor te bereiden op een oorlog in Irak, worden bestempeld als onderdeel van de psychologische oorlog.
De VS hebben in veel gevallen hun overeenkomsten met Irak geschonden door Patriot-raketten in te zetten om de Amerikaanse bases in Irak te beschermen en hun strijdkrachten te hergroeperen door zich terug te trekken van de meer kwetsbare bases in Irak. Die Patriots hebben echter eerder al aangetoond dat ze niet in staat zijn om raketten af te weren die in Libanon, Jemen en Palestina worden afgevuurd. Het is dus een defensieve maatregel die de VS niet zal beschermen tegen het besluit van verschillende Iraakse organisaties om Amerikaanse bases te bombarderen wanneer de confrontatie onvermijdelijk wordt, en de VS erop staan in Irak te blijven en de wil van de Irakezen aan de kant te schuiven. Als Amerika zelf niet vasthoudt aan de beslissing om in Mesopotamië ten strijde te trekken, zullen het hoogstwaarschijnlijk de vele Irakese organisaties zijn die de oorlog beginnen. Het vertrek van de VS kan hun belangen strategisch beschermen, maar als de VS erop staat om te blijven, zal de macht van de centrale regering in Bagdad tanen – Libanon is het beste voorbeeld van dit fenomeen – en de Iraakse verzetsorganisaties zullen quasi-staatsactoren worden, veel sterker dan nu het geval is.
Vertaald door Francis J.
Dit artikel is gepubliceerd door Elijah J. Magnier op ejmagnier.com
De publicatie wordt niet geblokkeerd door een Paywall, en is vertaald, zodat veel lezers van de inhoud kunnen genieten.
Elijah: “Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. […….] Uw bijdrage, hoe klein ook, helpt de continuïteit te waarborgen. Dank u.”