Bron: Jacob G. Hornberger, fff.org, 18 Augustus 2020 ~~~
Voormalig congreslid Ron Paul en zijn collega Dan McAdams hebben onlangs een fascinerend interview met Robert F. Kennedy Jr. afgenomen, dat deels gericht was op de moord op president John F. Kennedy, de oom van Kennedy Jr. Het interview vond plaats in hun programma, het Ron Paul Liberty Report.
Door de vele federale verslagen die in de loop der jaren zijn vrijgegeven met betrekking tot de moord op Kennedy, vooral door de inspanningen van de Assassination Records Review Board in de jaren negentig, zijn veel Amerikanen nu op de hoogte van de oorlog die werd gevoerd tussen president Kennedy en de CIA tijdens zijn presidentschap. De details van deze oorlog staan in het boek van de FFF: ‘ JFK’s War with the National Security Establishment: Waarom Kennedy werd vermoord‘ van Douglas Horne.
In het interview onthulde Robert Kennedy Jr. een fascinerend aspect van deze oorlog waarmee ik niet vertrouwd was. Hij verklaarde dat de diepe vijandigheid die de CIA voor de Kennedy-familie had, eigenlijk terugging tot iets wat de patriarch van de familie, Joseph P. Kennedy, deed in de jaren vijftig van de vorige eeuw, dat de toorn van Allen Dulles, het hoofd van de CIA, teweegbracht.
Kennedy Jr. verklaarde dat zijn grootvader, Joseph P. Kennedy, had gediend in een commissie die belast was met het onderzoeken en analyseren van de geheime activiteiten van de CIA, of “dirty tricks” (“vuile trucjes”) zoals Kennedy Jr. het uitdrukte. Als onderdeel van die commissie, verklaarde Kennedy Jr, had Joseph Kennedy (John Kennedy en Bobby Kennedy’s vader) vastgesteld dat de CIA slechte dingen had gedaan met haar regime-wisseloperaties die democratieën, zoals in Iran en Guatemala, vernietigden.
Joseph Kennedy beval dan ook aan, om de macht van de CIA om geheime activiteiten te ontplooien te beëindigen en de CIA strikt te beperken tot het verzamelen van inlichtingen en geen bevoegdheid te geven om iets anders te doen.
Volgens Kennedy Jr., “heeft Allen Dulles hem daarvoor nooit vergeven – nooit mijn familie vergeven.”
Ik was me niet bewust van dat feit. Ik nam aan dat de oorlog tussen president Kennedy en de CIA was begonnen met de invasie van de CIA in de Varkensbaai in Cuba. De aanvullende informatie die Kennedy Jr. nu heeft toegevoegd, plaatst de dingen in een veel boeiender en onthullender context.
Bij het doen van een beetje onderzoek op het internet, vond ik dat de commissie waar Kennedy Jr. naar moet hebben verwezen de President’s Board of Consultants on Foreign Intelligence Activities was, die President Eisenhower in 1956 had opgericht door middel van Executive Order 10656. Eisenhower benoemde Joseph Kennedy om in die commissie te dienen.
Dat jaar was drie jaar nadat de CIA in 1953 een regimewissel-operatie in Iran had uitgevoerd die het democratische systeem van dat land vernietigde. Het was twee jaar na de regimewissel-operatie van de CIA in Guatemala die het democratisch systeem van dat land verwoestte.
Realiseer je, dat de CIA deze regimewissel-operaties heeft uitgevoerd om de “nationale veiligheid” te beschermen, wat in de loop der tijd de belangrijkste term is geworden in het Amerikaanse politieke lexicon. Hoewel niemand ooit een objectieve definitie van de term heeft bedacht, werd de bevoegdheid van de CIA om bedreigingen van de “nationale veiligheid” aan te pakken, onder andere door middel van staatsgrepen en moorden, almachtig.
Toch verklaarde Joseph P. Kennedy hier dat de bevoegdheid van de CIA om dergelijke bevoegdheden uit te oefenen moet worden beëindigd en beval hij aan om de bevoegdheid van de CIA strikt te beperken tot het verzamelen van inlichtingen.
Het is niet moeilijk voor te stellen hoe woedend de CIA-directeur Dulles en zijn cohorten op Kennedy moeten zijn geweest. Geen enkele bureaucraat houdt ervan om zijn macht te beperken. Belangrijker nog, voor Dulles en zijn cohorten zou het vast staan, dat als Kennedy zijn zin had gekregen, de “nationale veiligheid” ernstig bedreigd zou worden gezien de Koude Oorlog die de Verenigde Staten voerden met de Sovjet-Unie, China, Cuba, Noord-Korea en andere communistische naties.
Denk nu eens aan wat er is gebeurd met de Varkensbaai. Het plan van de CIA voor een regimewissel-invasie op Cuba, werd bedacht tijdens de regering van president Eisenhower. In de overtuiging dat Vice President Nixon in 1960 tot president zou worden gekozen, was de CIA nogal verbaasd dat Kennedy in plaats daarvan werd gekozen. Om er zeker van te zijn dat de invasie toch zou doorgaan, verzekerde de CIA Kennedy dat de invasie zou slagen zonder Amerikaanse luchtsteun. Het was een leugen. De CIA ging ervan uit dat als de invasie eenmaal in de handen van de communisten zou vallen, Kennedy de luchtsteun zou moeten leveren om “het gezicht te redden”.
Maar Kennedy weigerde zich te laten bespelen door de CIA. Toen het leger van Cubaanse ballingen van de CIA in de nederlaag ging, vroeg de CIA om luchtsteun, in de overtuiging dat hun plan om de nieuwe president te manipuleren zou werken. Dat deed het niet. Kennedy weigerde de luchtsteun en de invasie van de CIA ging ten onder in een nederlaag.
Kijk nu naar wat er gebeurde na de Varkensbaai: Omdat hij wist dat de CIA hem had bespeeld en bedrogen, ontsloeg John Kennedy Allen Dulles als CIA-directeur, samen met zijn adjunct-hoofd, Charles Cabell. Hij stelde vervolgens zijn jongere broer Bobby Kennedy verantwoordelijk voor het toezicht op de CIA, hetgeen de CIA woedend maakte.
Spring nu vooruit naar de Cubaanse Raketcrisis, die Kennedy heeft opgelost door te beloven dat de Verenigde Staten Cuba niet zouden binnenvallen voor een regimewissel-operatie. Dat zou noodzakelijkerwijs een permanent communistisch regime in Cuba laten zitten, iets wat door de CIA standvastig beschouwd werd als een ernstige bedreiging voor de “nationale veiligheid” – een veel grotere bedreiging dan de dreigingen die de regimes in Iran in 1953 en Guatemala in 1954 zouden hebben gevormd.
En toen deed Kennedy het onvergeeflijke, althans wat de CIA betreft. In zijn beroemde Vredesredesredesredes op de Amerikaanse Universiteit in juni 1963 verklaarde hij het einde van de hele Koude Oorlog en kondigde hij aan dat de Verenigde Staten vriendschappelijke en vreedzame betrekkingen met de communistische wereld zouden aanknopen.
Kennedy had de handschoen in de ring geworpen voor de CIA. Het zou ofwel zijn manier zijn, ofwel de manier van de CIA. Er was geen ruimte voor compromissen, en beide partijen wisten dat.
In de hoofden van voormalig CIA-directeur Allen Dulles en de mensen die nog steeds bij de CIA zitten, was wat Kennedy deed een anathema en, erger nog, de ernstigste bedreiging voor de “nationale veiligheid” waarmee de Verenigde Staten ooit te maken hadden gehad, een veel grotere bedreiging dan zelfs die van de democratische regimes in Iran en Guatemala. Op dat moment overtrof de animositeit van de CIA ten opzichte van president Kennedy veruit de animositeit die zij enkele jaren daarvoor ten opzichte van zijn vader, Joseph P. Kennedy, had uitgedragen.
Deze post is geschreven door: Jacob G. Hornberger
Jacob G. Hornberger is oprichter en voorzitter van The Future of Freedom Foundation. Hij is geboren en getogen in Laredo, Texas, en ontving zijn B.A. in economie van het Virginia Military Institute en zijn rechtendiploma van de Universiteit van Texas. Hij was twaalf jaar lang procesadvocaat in Texas. Hij was ook adjunct-professor aan de Universiteit van Dallas, waar hij rechten en economie doceerde. In 1987 verliet de heer Hornberger de praktijk van het recht om directeur te worden van programma’s bij de Stichting voor Economisch Onderwijs. Hij heeft de vrijheid en de vrije markt bevorderd op talk-radiostations in het hele land en op de Neil Cavuto en Greta van Susteren shows van Fox News en hij verscheen als vaste commentator op de show van Judge Andrew Napolitano’s Freedom Watch. Bekijk deze interviews op LewRockwell.com en van Full Context.
