In 2020 viert Consortium News 25 jaar journalistiek, wat beschouwd wordt als de eerste onafhankelijke online nieuwssite. Onze oprichter, Robert Parry, schreef deze korte geschiedenis van de site in 2011 en legde de principes uit die ons nog steeds richting geven.
In 2011, jaren voordat Bob Parry, oprichter van Consortium News, het voortouw nam in het uitdagen van het inmiddels ontkrachte Russiagate-collusieverhaal, het neerhalen van maleisische vliegtuig MH-17 en de regimechange in de Ukraine in 2014, schreef Parry deze geschiedenis van de nieuwssite die hij 25 jaar geleden creëerde. Gedurende 2020 vieren we een kwart eeuw van uitmuntendheid in onafhankelijke journalistiek.
Maak er deel van uit, door mee te werken aan de aftrap van een volgend kwart eeuw Consortium News.
ROBERT PARRY: Een beknopte geschiedenis van Consortium News
Bron: Robert Parry
Speciaal voor Consortium News
In 1995, na meer dan twee decennia werkzaam in de reguliere nieuwsmedia (AP, Newsweek en PBS), richtte ik Consortium News op als een platform voor serieuze journalistiek, waarvoor geen plaats meer was in een Amerikaans nieuwsbedrijf, dat de weg kwijtgeraakt was.
In die tijd was ik de hoofdjournalist van wat bekend was geworden als het Iran-Contra-schandaal, en ik had uit de eerste hand waargenomen hoe senior media-bestuurders ervoor kozen dat onderzoek te onderdrukken, blijkbaar uit angst dat het weer een afzettingscrisis van weer een Republikeinse president, Ronald Reagan, zou veroorzaken
Een dergelijke mogelijkheid werd als “niet goed voor het land” beschouwd, een mening die zowel in het Congres als in de directiekamers van de nationale nationale nieuwsmedia heerste. Maar ik weigerde het oordeel te aanvaarden. Ik bleef de vele losse eindjes van het schandaal nastreven, van het bewijs van drugshandel door Reagan’s geliefde Nicaraguaanse Contra’s, tot vermoedens dat de wapens-voor-gijzelaars-deals met Iran veel eerder begonnen waren, mogelijk zelfs tijdens de presidentiële campagne van 1980.
Geef onze eindejaarsfondswerving door op ‘Doneren op consortiumnews’ te klikken.
Mijn aandringen om dit historisch belangrijke verhaal te doorgronden vervreemde me van mijn collega’s senior-redacteuren bij Newsweek en van veel van mijn journalistieke collega’s, die gewoon hun baan wilden behouden en problemen wilden vermijden. Maar het stond me tegen, dat het nationale perskorps tekende voor wat neerkwam op een cover-up (dekmantel/doofput) op hoog niveau.
Het tijdperk van Watergate was voorbij. In plaats van misdaden en cover-ups bloot te leggen, was het werk van het perskorps in Washington veranderd in het lastigvallen en bespotten van serieuze onderzoekers zoals de speciale officier van justitie Lawrence Walsh voor Iran-Contra, die op het spoor was gebleven.
Consistentie en doorzettingsvermogen waren verleden tijd. De nieuwsmedia in Washington waren afgedwaald in een cultuur van carrièremaken waarin topbanen tot ver in de zes- en zelfs zeven cijfers opbrachten. Je kapsel en gladde presentatie op tv waren veel belangrijker dan de kwaliteit van je rapportage. En het belangrijkste was om de aanvallen te vermijden van rechtse groepen die je ‘controversieel’ konden maken.
Tegen het midden van de jaren 90 was het me duidelijk geworden dat er geen haalbare manier was om het werk te doen dat gedaan moest worden binnen de grenzen van de reguliere media. De druk op iedereen was te intens geworden. Hoe solide de rapportage ook was, veel problemen waren gewoon verboden terrein, met name schandalen die slecht zouden uitpakken op het bewonderde duo van Ronald Reagan en George H.W. Bush
Zelfs toen ik in 1994-95 zeer geclassificeerde overheidsdocumenten verkreeg, die licht wierpen op hoe het Amerikaanse beleid ten aanzien van Irak en Iran was geëvolueerd aan het begin van het Reagan-Bush-tijdperk, kon deze informatie geen platform vinden, zelfs niet in de liberale uitschieters van de reguliere media.
De mainstream verlaten
Dus, op advies van mijn oudste zoon Sam, die me vertelde over dit vreemde nieuwe fenomeen genaamd internet, begon ik deze website in het najaar van 1995.
Naast het zien van Consortium News als een plek voor serieuze journalistiek, zag ik het ook als een toevluchtsoord voor kwaliteitsjournalisten die geconfronteerd werden met dezelfde frustraties als ik. Ik dacht dat we redactionele en financiële ondersteuning konden bieden, en functioneren als uitgever, die hun verhalen onder het publiek zou kunnen verspreiden. Vandaar de nogal onhandige naam, Consortiumnews. Destijds dacht ik dat ik een aanzienlijk bedrag voor het project kon inzamelen.
Tijdens mijn eerste contacten met publiekebelang- en liberale stichtingen werd mij echter verteld dat een groot bezwaar tegen de financiering van journalistiek, de kosten waren. Het gevoel was dat informatie een dure luxe was. Maar ik dacht dat ik het tegendeel van die veronderstelling kon bewijzen door ouderwetse journalistieke normen op dit nieuwe medium toe te passen.
Om de website, de eerste van zijn soort, op internet te starten, verzilverde ik mijn Newsweek-pensioenfonds en begonnen we baanbrekende rapportages exclusief op het web te produceren. In de loop van de tijd hebben we laten zien dat kwaliteitsjournalistiek voor een spotprijs kan worden gemaakt.
Tegen het midden van de jaren 90 was het me duidelijk geworden dat er geen haalbare manier was om het werk te doen dat moest worden gedaan binnen de grenzen van de reguliere media.
Ondanks ons journalistieke succes bleven stichtingen en grote financiers schichtig. We werden een ‘IRS-erkende 501-c-3 non-profit’ in 1999 (als het Consortium voor onafhankelijke journalistiek) en ontvingen enkele bescheiden subsidies, maar we zijn nooit op het niveau gefinancierd waarop ik had gehoopt.
Aan het begin van de cruciale campagne van het presidentschap in 2000 was onze financiële situatie zelfs zo slecht geworden dat ik gedwongen werd een redactiebaan bij Bloomberg News aan te nemen en van de website een deeltijd aktiviteit te maken. We hebben toch nog een aantal belangrijke verhalen over de campagne kunnen publiceren, waaronder hoe oneerlijk het perskorps in Washington Al Gore behandelde en hoe schandelijk het verhaal over Florida (verkiezing, stemmentelling) was, maar we hadden niet de impact die we hadden kunnen hebben.
Tijdens de aanloop naar de invasie van Irak in 2002-03 hebben we ook de conventionele wijsheid van Washington aangevochten, die volkomen achter de oorlog van George W. Bush stond. Maar opnieuw werd onze stem gesmoord.
Uiteindelijk, begin 2004, vond ik het belangrijk om onze volumes origineel materiaal over de Bush-familie samen te voegen vóór de verkiezing van dat jaar. Om persoonlijke financiële redenen kon ik Bloomberg News pas in april verlaten (en ik moet toegeven dat het niet gemakkelijk was om van een salaris van zes cijfers af te stappen). Maar ik voelde dat ik geen keus had.
Na het stoppen versnelde ik het tempo bij Consortium News en ging ik aan de slag met een boek dat ‘Secrecy & Privilege’ werd, de geschiedenis van de Bush-dynastie.
Nadat George W. Bush zijn tweede termijn had gekregen, bleven we er bij Consortium News bovenop zitten, en betwisten zijn beweringen over de oorlog in Irak en zijn bredere neoconservatieve strategie, waarin geweld in het Midden-Oosten werd gecombineerd met een aanval op burgerlijke vrijheden thuis. Ik vond het vooral cruciaal om de echte geschiedenis van de Amerikaanse betrekkingen met Iran en Irak te verklaren, een verhaal dat in de jaren tachtig en begin jaren negentig sterk was verdraaid door de cover-ups.
MSM en CIA Parallellen
Tot mijn grote voldoening zijn we ook begonnen met het ontwikkelen van onwaarschijnlijke relaties met voormalige CIA-analisten, zoals Ray McGovern, Peter Dickson, Melvin Goodman en Elizabeth Murray. Hoewel deze CIA-mensen waren opgeleid om niet met journalisten zoals ik te praten, bleken ze ook op zoek te zijn naar platforms om hun belangrijke kennis over te brengen.
Ik ontdekte dat onze ervaringen op parallelle sporen hadden plaatsgevonden. In de jaren tachtig, toen het perskorps in Washington onder zware druk stond om de Reagan-Bush-lijn te volgen, ervoeren de CIA-analisten hetzelfde in hun kantoren in Langley. Het werd me duidelijk dat de centrale strategie van Rechts in dat tijdperk was, om de controle over de informatiestromen uit Washington te krijgen.
Daarvoor moesten zowel CIA-analisten als Washington-journalisten worden omgezet in propagandisten. De bekroning van dat project was de laffe CIA ‘analyse’ en de onwelriekende ‘journalistiek’ die was gebruikt om de steun van het volk voor George W. Bush in Irak in 2003 op te zwepen.
En dat is waar ik vrees dat we nog steeds staan, gevangen in een gevaarlijk moeras van desinformatie, spin en leugens.
Hoewel de verkiezing van Barack Obama in 2008 heeft aangetoond dat de propagandamachine van rechts niet almachtig is, blijft het de meest intimiderende politieke kracht in de Verenigde Staten. Het kan letterlijk uit het niets schandalen creëren, zoals de “geboorte” controverse die veel Amerikanen ervan overtuigde dat Obama in Kenia werd geboren, ondanks duidelijk bewijs van het tegendeel. Wat economische onderwerpen betreft, worden miljoenen Amerikanen ervan overtuigd om zich tegen hun eigen belangen te verzetten.
Tegenwoordig herhaalt Rechts, samen met veel van de reguliere media in Washington, de propagandistische berichtgeving over Irak in verband met Iran, met een nieuw conflict dat steeds waarschijnlijker wordt, naarmate het Amerikaanse publiek weer in een oorlogswaanzin terechtkomt.
Toch blijft mijn hoop dat we eindelijk de financiële steun kunnen krijgen die we bij Consortium News nodig hebben om een krachtige stem voor de waarheid te zijn en een manier om de beste journalistieke principes te handhaven om de overdrijvingen en hysterie tegen te gaan die zich opnieuw voordoen Amerika.
Als u ons (consortiumnews) wilt helpen, kunt u een donatie doen met een creditcard op de website of per cheque aan Consortium for Independent Journalism (CIJ); 2200 Wilson Blvd .; Suite 102-231; Arlington VA 22201. Of u kunt PayPal gebruiken (onze account is vernoemd naar ons e-mailadres “consortnew@aol.com”).
Omdat we een non-profit 501-c-3 zijn, is uw gift mogelijk aftrekbaar van de belasting. We waarderen elke grootte donatie die u zich kunt veroorloven.
Hier zijn enkele andere manieren waarop u ons kunt helpen ons werk voort te zetten:
Als u uw steun liever in kleinere hoeveelheden uitspreidt, kunt u zich aanmelden voor een maandelijkse donatie.
Zoals altijd, bedankt voor je steun.
Robert Parry
De in 2018 overleden Robert Parry brak veel van de Iran-Contra-verhalen in de jaren 1980 voor de Associated Press en Newsweek. Hij richtte in 1995 Consortium News op als het eerste onderzoeksmagazine op internet. Hij zag het als een manier om moderne technologie en ouderwetse journalistiek te combineren om de toenemende trivialiteit van de reguliere Amerikaanse nieuwsmedia tegen te gaan.