Bron: Jacobinmag.com - 31 juli 2018 ~~~
Sinds de overweldigend geweldloze demonstraties
in Gaza begonnen op 30 maart 2018, heeft de internationale gemeenschap
de gewapende aanvallen van Israël scherp veroordeeld. In een resolutie van de Algemene Vergadering van de VN
wordt “het gebruik van buitensporige, onevenredige en willekeurige
kracht door de Israëlische strijdkrachten tegen Palestijnse “burgers”
betreurd, terwijl de VN-Raad voor de Mensenrechten het” onevenredige en willekeurige gebruik van geweld door Israël
“aan de kaak stelde. Nadat de Israëlische sluipschutters Razan
al-Najjar, een eenentwintigjarige ongewapende Palestijnse paramedicus
hadden gedood, waarschuwde de speciale coördinator van de VN voor de
vredeproces in het Midden-Oosten Israël, dat het “het gebruik van geweld
moet kalibreren”. In een verwoestend rapport concludeerde Human Rights
Watch dat “Israëlische strijdkrachten” herhaaldelijk gebruik maken van
dodelijk geweld in de Gazastrook … tegen demonstranten die geen
onmiddellijke levensbedreiging vormden, hetgeen gezien kan worden als
een oorlogsmisdaden. “
Zo welkom als deze veroordelingen zijn, de vraag blijft echter of ze ver
genoeg gaan. Simpel gezegd, heeft Israël het recht om onder welke
omstandigheden dan ook geweld te gebruiken tegen het volk van Gaza?
Het huidige juridische debat was geconcentreerd op een paar onderling verbonden vragen:
Hebben Israëlische sluipschutters hun toevlucht genomen tot
‘buitensporig’ of ‘onevenredig’ geweld tegen demonstranten (zoals de
critici beweren), of was de hoeveelheid geweld die zij gebruikten nodig,
om te voorkomen dat demonstranten de omheining van de omheining zouden
overschrijden (zoals Israël beweert)?
Is Israel’s optreden in de Gaza-protesten onderhevig aan de
mensenrechtenwetgeving (zoals critici beweren) of door internationaal
humanitair recht (zoals Israël beweert)? Internationaal humanitair recht
is van toepassing in situaties van gewapende conflicten, terwijl de
mensenrechtenwetgeving de nationale wetshandhaving regelt. Het verschil
is belangrijk, omdat de mensenrechtenwet strengere beperkingen oplegt
aan het gebruik van geweld.
Alle partijen in beide controverses gaan uit van een gemeenschappelijke
premisse: dat Israël het recht heeft om geweld te gebruiken om te
voorkomen dat de Gazanen het hek doorbreken. Het geschil komt neer op:
hoeveel? Critici die beweren dat “onevenredig” of “buitensporig” geweld
het gebruik van “proportionele” of “gematigde” kracht stilzwijgend
legitimeren, terwijl degenen die aandringen op de toepasselijkheid van
mensenrechtenwetgeving beweren dat het toevlucht nemen tot geweld
legitiem is, indien demonstranten een directe levensbedreiging vormen
voor een sluipschutter.
Deze stellingname houdt zelfs stand voor de meest kritische pool van het debat over Gaza. De Israëlische mensenrechtengroep B’Tselem veroordeelde als “illegaal” Israëls toevlucht tot dodelijk geweld tegen ongewapende personen “die het hek naderen, beschadigen of proberen over te steken.” Maar het gaf toe dat “blijkbaar, het leger is toegestaan om voorkomen dat dergelijke acties worden ondernomen en zelfs individuen worden vastgehouden die proberen deze uit te voeren”. Een hoge ambtenaar van Human Rights Watch betoogde dat het gebruik van dodelijke ammunitie door Israël in Gaza” onwettig “was. Ze suggereerde echter dat” niet-dodelijke middelen, zoals traangas, skunk water en met rubber beklede stalen kogels “legaal zouden zijn gebruikt. Het Internationale Comité van het Rode Kruis waarschuwde Israël dat “dodelijke geweld alleen als een laatste redmiddel en wanneer strikt onvermijdelijk wordt gebruikt om het leven te beschermen.” Zelfs de grote Palestijnse mensenrechtenorganisaties karakteriseerden het gebruik van geweld door Israël als “buitensporig”, “zonder onderscheid” en “onevenredig” in plaats van inherent illegaal.
Maar feit is dat Israël geen aanspraak kan maken op het recht om geweld te gebruiken in Gaza – hetzij matig of buitensporig, evenredig of onevenredig; of demonstranten ongewapend of gewapend zijn, wel of niet een onmiddellijke bedreiging vormen voor het leven. Als het anders lijkt, is dat omdat het huidige debat kritische kanttekeningen in het internationale recht negeert en los gezien wordt van de specifieke situatie in Gaza.
Wat de internationale wetgeving bepaalt
Om zijn gebruik van geweld in Gaza te rechtvaardigen, claimt Israël
het recht om binnendringing van buitenaf in haar soevereine grondgebied
te voorkomen. Een Israëlisch juridisch commentator
neemt waar dat, deze geuite zorg voor de heiligheid van de “grens” van
Gaza opportunistisch selectief is. Israël valt Gaza binnen naar
believen; pas wanneer de Palestijnen de andere kant op willen, wordt het
hek onaantastbaar. Maar ook zonder deze hypocrisie, mist het recht van
Israël op zelfverdediging nog steeds een wettelijke basis. Integendeel,
Israëls toevlucht tot geweld is in strijd met het internationale recht.
Het Palestijnse volk op de Westelijke Jordaanoever, inclusief
Oost-Jeruzalem en Gaza, worstelt met het bereiken van hun internationaal
erkende ‘recht op zelfbeschikking’
(Internationaal Gerechtshof). Zoals de vooraanstaande jurist James
Crawford opmerkt, verbiedt het internationaal recht het gebruik van
militaire macht “door bezettende mogendheid om wijdverspreide opstanden
in een eenheid voor zelfbeschikking te onderdrukken”, terwijl “het
gebruik van geweld door een niet-gouvernementele entiteit in de
uitoefening van het recht op zelfbeschikking juridisch neutraal is, of
tewel, helemaal niet aan het internationale recht onderhevig is.”
Demonstranten in Gaza hebben ervoor gekozen om geweldloosheid te gebruiken bij het nastreven van hun internationaal gevalideerde rechten – een tactiek die het internationale recht natuurlijk ook niet verbiedt. Maar deze prudentiële beslissing is geen wettelijke vereiste. Zelfs als de Gazanen ervoor kozen wapens te gebruiken tegen Israëlische sluipschutters die hun recht op zelfbeschikking belemmeren, zou Israëls toevlucht tot militaire macht nog steeds wettelijk worden uitgesloten.
De toewijzing van rechten en plichten in het standaard westerse discours – dat Israël in feite het recht verleent om geweld te gebruiken ter zelfverdediging tegen de inwoners van Gaza, zelfs als het de inwoners van Gaza dwingt om geweldloos hun zelfbeschikkingsstrijd te voeren – is in strijd met Internationaal recht.
Men zou kunnen tegenwerpen dat, aangezien Israël een oorlogvoerende bezetter in Gaza is, het krachtens de Vierde Geneefse Conventie van 1949 het recht heeft om geweld te gebruiken om de openbare orde te handhaven. Maar dit bezwaar valt stuk op drie punten.
[…………….]
Vertaling van de overige tekst is nog niet gereed,
Lees svp verder op: Jacobinmag.com (Engelstalig)
The complete English text: Israel Has No Right of Self-Defense Against Gaza Norman Finkelstein and Jamie Stern-Weiner on Jacobinmag.com - juli 31 2018