Hoe kunnen we voorkomen dat Israël Gaza uithongert? – Openbaar Archief

September 2, 2025

Bron: Jeffrey Sachs en Sybil Fares,  
Other News, 2 september 2025 ~~~

Israël pleegt, met medewerking van de VS, genocide in Gaza door de bevolking massaal uit te hongeren, door directe massamoorden te plegen en door de infrastructuur van Gaza fysiek te vernietigen. Israël doet het vuile werk. De Amerikaanse regering financiert het en biedt diplomatieke dekking via haar veto in de VN. Palantir levert via “Lavendar” de AI voor efficiënte massamoord. Microsoft levert via Azure-clouddiensten en Google en Amazon via het “Nimbus”-initiatief de kerntechnologische infrastructuur voor het Israëlische leger.

Dit kenmerkt de oorlogsmisdaden van de 21e eeuw als een publiek-privaat partnerschap tussen Israël en de VS. De massale uithongering van de bevolking van Gaza door Israël is bevestigd door de Verenigde Naties, Amnesty International, het Rode Kruis, Save the Children en vele anderen. De Noorse Vluchtelingenraad heeft samen met 100 andere organisaties opgeroepen om een einde te maken aan het gebruik van voedselhulp als wapen door Israël. Dit is de eerste keer dat massale uithongering officieel is bevestigd in het Midden-Oosten.

De omvang van de hongersnood is schokkend. Israël onthoudt systematisch voedsel aan meer dan 2 miljoen mensen. Meer dan een half miljoen Palestijnen worden geconfronteerd met catastrofale hongersnood en minstens 132.000 kinderen jonger dan vijf jaar lopen het risico te sterven aan acute ondervoeding. De omvang van de gruwel is uitvoerig gedocumenteerd door Haaretz in een recent artikel getiteld “Starvation is Everywhere” (Hongersnood is alom) . Degenen die op de een of andere manier in staat zijn om bij voedseldistributieplaatsen te komen, worden regelmatig beschoten door het Israëlische leger.

Zoals een voormalige Amerikaanse ambassadeur in Israël onlangs heeft uitgelegd, was het vanaf het begin de bedoeling om de bevolking uit te hongeren. De Israëlische minister van Erfgoed, Amichai Eliyahu, verklaarde onlangs: “Er is geen enkel land dat zijn vijanden te eten geeft.” Minister Bezalel Smotrich verklaarde onlangs: “Wie niet evacueert, laat hem dan maar. Geen water, geen elektriciteit; ze kunnen sterven van de honger of zich overgeven. Dat is wat we willen.”

Maar ondanks deze flagrante verklaringen van genocide ontkennen Amerikaanse vertegenwoordigers bij de VN herhaaldelijk de feiten en dekken ze de oorlogsmisdaden van Israël. De VS hebben in 2024 als enige hun veto uitgesproken tegen de toelating van Palestina tot de VN. De VS weigeren nu visa aan Palestijnse leiders om in september naar de VN te komen, wat opnieuw een schending van het internationaal recht is.

De VS hebben hun macht en vooral hun veto in de VN-Veiligheidsraad gebruikt om de genocide van de Palestijnen door Israël te ondersteunen en zelfs de meest elementaire humanitaire hulp te blokkeren. De wereld is ontzet, maar lijkt verlamd tegenover de moordmachine van Israël en de VS. Toch kan de wereld actie ondernemen, zelfs ondanks de onverzettelijkheid van de VS. De VS zal naakt en alleen staan in haar criminele medeplichtigheid aan Israël.

Laten we duidelijk zijn. De overweldigende stem van de mensheid staat aan de kant van het Palestijnse volk. Afgelopen december stemden 172 landen, met meer dan 90 procent van de wereldbevolking, voor het recht op zelfbeschikking van Palestina. Israël en de VS stonden in wezen geïsoleerd in hun verzet. Herhaaldelijk wordt een vergelijkbare overweldigende meerderheid uitgesproken ten gunste van Palestina en tegen het optreden van Israël.

De gewelddadige regering van Israël rekent nu uitsluitend op de steun van de VS, maar zelfs die steun zal misschien niet lang meer duren. Ondanks de onverzettelijkheid van Trump en de pogingen van de Amerikaanse regering om pro-Palestijnse stemmen te smoren, wil 58% van de Amerikanen dat de VN de staat Palestina erkent, tegenover slechts 33% die dat niet wil. Bovendien is 60% van de Amerikanen tegen het optreden van Israël in Gaza.

Hier volgen enkele praktische stappen die de wereld kan nemen.

Ten eerste heeft Turkije de juiste koers uitgezet door alle economische, handels-, scheepvaart- en luchtvaartverbindingen met Israël te beëindigen. Israël is momenteel een schurkenstaat en Turkije heeft gelijk om het als zodanig te behandelen totdat er een einde komt aan de door Israël veroorzaakte massale hongersnood en de staat Palestina als 194e lid wordt toegelaten tot de VN, met de grenzen van 4 juni 1967. Andere staten zouden onmiddellijk het voorbeeld van Turkije moeten volgen.

Ten tweede moeten alle VN-lidstaten die dat nog niet hebben gedaan, de staat Palestina erkennen. Tot nu toe erkennen 147 landen Palestina. Tientallen andere landen zouden dat moeten doen tijdens de VN-top over Palestina op 22 september, zelfs ondanks het luidruchtige protest van de VS.

Ten derde moeten de Arabische ondertekenaars van de Abraham-akkoorden, Bahrein, Marokko, Soedan en de VAE, hun diplomatieke betrekkingen met Israël opschorten totdat de belegering van Gaza is beëindigd en de staat Palestina tot de VN is toegelaten.

Ten vierde moet de Algemene Vergadering van de VN, met een tweederde meerderheid van de aanwezige en stemgerechtigde leden, Israël schorsen als lid van de Algemene Vergadering van de VN totdat het zijn moorddadige belegering van Gaza opheft, op basis van het precedent van de schorsing van Zuid-Afrika tijdens het apartheidsregime. De VS hebben geen vetorecht in de Algemene Vergadering van de VN.

Ten vijfde moeten de VN-lidstaten de export van alle technologische diensten die de oorlog ondersteunen, stopzetten totdat de belegering van Gaza wordt beëindigd en het lidmaatschap van Palestina van de VN door de VN-Veiligheidsraad wordt goedgekeurd. Consumentenbedrijven zoals Amazon en Microsoft die volharden in het steunen van de Israëlische strijdkrachten in de context van een genocide, moeten de toorn van consumenten wereldwijd onder ogen zien.

Ten zevende moet de Algemene Vergadering van de VN een VN-beschermingsmacht naar Gaza en de Westelijke Jordaanoever sturen. Normaal gesproken zou het de VN-Veiligheidsraad zijn die een beschermingsmacht mandaat geeft, maar in dit geval zal de VS de Veiligheidsraad met haar veto blokkeren. Er is een andere manier.

Onder het mechanisme “Uniting for Peace” gaat de bevoegdheid om op te treden over naar de Algemene Vergadering wanneer de Veiligheidsraad in een impasse verkeert. Na een zitting van de Veiligheidsraad en het bijna onvermijdelijke veto van de VS zou de kwestie worden voorgelegd aan de Algemene Vergadering van de VN in een hervatte tiende speciale noodzitting over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Daar kan de Algemene Vergadering, met een tweederde meerderheid waartegen de VS geen veto kan uitspreken, toestemming geven voor een beschermingsmacht in reactie op een dringend verzoek van de staat Palestina. Er is een precedent: in 1956 gaf de Algemene Vergadering toestemming aan de VN-noodmacht (UNEF) om Egypte binnen te gaan en het te beschermen tegen de aanhoudende invasie door Israël, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk.

Op uitnodiging van Palestina zou de beschermingsmacht Gaza binnenvallen om noodhulp te bieden aan de uitgehongerde bevolking. Als Israël de VN-beschermingsmacht zou aanvallen, zou de macht gemachtigd zijn om zichzelf en de Gazanen te verdedigen. Of Israël en de VS het zouden aandurven om te vechten tegen een door de Algemene Vergadering van de VN gemandateerde macht die de uitgehongerde Gazanen beschermt, valt nog te bezien.

Israël heeft de duidelijke grens overschreden en zich schuldig gemaakt aan de meest gruwelijke misdaden: burgers uithongeren en hen neerschieten terwijl ze uitgemergeld in de rij staan voor voedsel. Er is geen grens meer om te overschrijden, noch tijd te verliezen. De familie van naties wordt op de proef gesteld en opgeroepen tot actie zoals dat in decennia niet meer is gebeurd.

Topfoto: Ontheemde Palestijnen in Deir el-Balah, in de Gazastrook, staan in de rij om voedsel te ontvangen van liefdadigheidsorganisaties. (UNRWA/Wikimedia Commons/CC BY 4.0)

Jeffrey D. Sachs is universiteitsprofessor en directeur van het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling aan de Columbia University, waar hij van 2002 tot 2016 leiding gaf aan het Earth Institute. Hij is tevens voorzitter van het UN Sustainable Development Solutions Network en commissaris van de UN Broadband Commission for Development. Hij is adviseur geweest van drie secretarissen-generaal van de Verenigde Naties en is momenteel SDG-advocaat onder secretaris-generaal Antonio Guterres. Sachs is de auteur van het recent verschenen boek “A New Foreign Policy: Beyond American Exceptionalism” (2020). Andere boeken zijn onder meer: “Building the New American Economy: Smart, Fair, and Sustainable” (2017) en “The Age of Sustainable Development” (2015), samen met Ban Ki-moon.

Sybil Fares is specialist en adviseur op het gebied van Midden-Oostenbeleid en duurzame ontwikkeling bij SDSN.

Gerelateerd (eerdere berichten in dit archief):