Bron: Aviel Verbruggen
dewereldmorgen.be 27 juni 2025 ~~~
Zionistisch Israël is een Nazistaat gesteund door Westerse politici
Deel 1 Foute beeldvorming door misleiding en bedrog, verwijst naar Israël als een zionistische nazistaat. In 2025 vertoont het Israëlisch zionisme alle typische kenmerken eigen aan het nazisme van het Duitse politieke systeem in de periode 1933-1945.
Hoe kan je een politiek systeem objectief omschrijven in een tijdsgewricht vol met misleiding en bedrog, als de theoretische inhoud van cruciale woorden (zoals democratie) omslaat in een praktijk van het tegendeel?
Vooraf, het politiek systeem van een land baseren op een eigen volksaard is zowel gevaarlijk als ongegrond, want een volk is niet één volk. Het is een caleidoscoop van een brede diversiteit. Gelukkig maar, want uniformiteit en inteelt eindigen in uitsterving. Terwijl diversiteit heilzaam is, blijken al die verschillende mensen toch voort te komen uit een tamelijk gelijkaardig genetisch erfgoed, eigen aan alle volkeren op aarde.
Eigen volksaard en een politiek streven naar één volk, is een gevaarlijk populistisch verhaal voor het misleiden van ontevreden mensen naar eng nationalisme dat al snel ontaardt in ultranationalisme. Ultranationalisme is de kweekvijver van fascisme, nazisme, totalitarisme, en zionisme, vandaag weerom de ergste -ismen met wrede gevolgen.
Belangrijk bij het ontstaan en functioneren van politieke systemen zijn hun voorgeschiedenis en context; ze kaderen de kenmerken en acties van huidige politieke systemen.
Om dit Deel 2 behapbaar te houden, is de aandacht gericht op het ontstaan van fascisme, nazisme en totalitarisme, alle voortgekomen uit Wereld Oorlog 1. Ultranationalisme was toen een bron van arrogantie en chauvinisme[ii]. Het één volk syndroom ontaardt vroeg of laat in agressie tegen minderheden, gedeelten van de eigen bevolking en andere nationaliteiten. Chauvinisme was en is een opstap naar kolonisering van landen en streken. Als kolonialen het grondgebied van een inheems volk veroveren voor eigen vestiging[iii], mondt de agressie uit in het verdrijven en vermoorden van inheemse mensen.
De Nakba catastrofe door Zionisten veroorzaakt in 1948 is de start van een vestigingskoloniaal project. Weinig daders van de toen gepleegde genocidale misdaden tegen de inheemse Palestijnse bevolking, leven nog vandaag, maar de gevolgen van hun misdaden toen is de voortdurende genocide op Palestijnen, tot op heden.
De onvatbare schizofrenie van het Zionisme is het misbruik van de traumatische herinnering aan de Shoah[iv] om de uitroeiing van een ander onderdrukt volk te verantwoorden. Bovenop komt onze Westerse schizofrenie van actieve instemming en steun aan de Zionistische uitroeiing, hoewel we prat gaan op onze ‘democratische’ instellingen en op verdragen inzake mensenrechten[v]. Zonder Westerse steun zou het Zionistisch geweld niet de duur en schaal van vandaag hebben bereikt. Als het hen uitkomt zijn de Zionistische misdadigers niet verlegen om millennium oude teksten in te roepen om moordpartijen te vergoelijken.
Kop en staart krijgen aan de dubbel gelaagde schizofrenie vereist een verkenning in de diepte van de tijd. Het Europees-Amerikaans chauvinisme heeft diepe wortels in de geschiedenis gezien met de blik van onderop. In de 20ste eeuw is Wereld Oorlog 1 (WO1) de bakermat van ultranationalisme, met het Italiaans fascisme en het autoritaire Portugal en Spanje. De kankers van kolonialisme en militarisme dooraderen de Europese politieke systemen. WO1 is de oorsprong van het Duits nazisme, maar ook van de arbeiders- en soldatenraden (sovjets) in Rusland, echter verdrongen door Lenin en omgeslagen in het totalitaire Stalinisme.
Na deze historische achtergrond, volgt het hoofdthema: Zionistisch Israël is een Nazistaat gesteund door Westerse politici. Deze bevinding volgt uit overeenstemmende kenmerken en uitingen van de Duitse Nazistaat in de periode 1920-1933-1945 met deze van Zionistisch Israël gegroeid uit de Nakba van 1948 tot de brutale genocide in 2023-2025. De misdadigheid in GAZA is van het gehalte van de Duitse concentratiekampen in WO2.
Het werkelijke Zionistisch Israël zijnde een Nazistaat maakt de Westerse politici en machthebbers medeplichtig, en schuldig door verzuim.
Europees-Amerikaans chauvinisme
Europa was de bakermat van kolonialistische campagnes. Europeanen veroverden grote delen van Zuid- en Noord-Amerika, Oceanië, Afrika en Azië, en namen het land van talloze stammen en volkeren in beslag. Dit gedrag werd steevast vergoelijkt met een discours van ontwikkeling, beschaving en kerstening. Onderdrukten die zich verzetten tegen koloniale heersers zijn in koloniale taal: achterlijk, gevaarlijk, moordlustig, terroristen. Hun verdelging is beschreven als de vervulling van een goddelijke opdracht.
Ontdekkingen van verre landen door Europeanen zijn verhaald als heldendaden. Hun vervolg bestond steevast uit militaire, economische en godsdienstige missies om de Europese belangen te verankeren en op te dringen aan de inheemse bevolking. Over de eeuwen heen werden koloniale praktijken en verhalen aangepast aan de veranderende tijdgeest. Met WO2 had het oude kolonialisme afgedaan[vi]. De rijke landen vonden neokolonialisme meer geschikt als efficiënte vorm van onderwerping, met financiële uitpersing en wurging als instrument voor de Westerse overwinnaars in WO2. De Verenigde Staten van Amerika (VSA) zetten hier de toon sinds 1944, toen de geallieerden in Bretton Woods overeenkwamen dat de VS-dollar de spilmunt van de wereldeconomie zou worden. Mondiale bewaking van de economieën van de landen werd toevertrouwd aan het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereld Bank.
De VSA hebben deze machtspositie ten volle benut. In 2025 zijn de wildgroei en uitwassen van de monetaire VSA-dominantie zeer zichtbaar geworden. Monetaire dominantie, gekoppeld aan militaire dominantie, had al impact onmiddellijk na WO2. Sinds de jaren 1970 wordt het alsmaar duidelijker hoe de VSA de dollar gebruikt om haar hegemonie te behouden en haar militaire avonturen te laten betalen door Westerse bondgenoten. De VSA zetten de toon in de opkomst en uitbreiding van het neoliberalisme, een economisch-financieel en ideologisch-propagandistisch systeem om de wereldbevolking in de pas te houden.
Westerse opvoeding verheerlijkt list en macht
Verovering en onderwerping zijn courante thema’s in het onderwijs, het meest in disciplines gericht op beheer van economische, juridische, institutionele, militaire, educatieve zaken. Visies, motieven, daden en resultaten van veroveraars en overwinnaars krijgen waardering en lof. De Grieks-Romeinse geschiedenis blinkt uit in het bewieroken van listen en geweld gebruikt voor het verslaan en onderdrukken van tegenstanders. Zie de Homerus verhalen over de Griekse belegering en verwoesting van Troje, Odysseus’ listen en zijn terugtocht naar Ithaka. Later volgden de veroveringstochten van Alexander de Grote, met onderwerping van talrijke volkeren en culturen in het Midden-Oosten.
Het huidige Westers imperialisme is meer verwant met het imperialisme van het Romeinse rijk. Na enkele zware nederlagen tegen volkeren van wat nu Zuid-Franrijk is, heeft Gaius Marius de Romeinse troepen omgevormd tot een gedisciplineerd beroepsleger, uniform gestructureerd, continu oefenend, altijd beschikbaar, meestal onoverwinnelijk. In het jaar 105 v.Chr. voerde hij ook de Romeinse adelaar in als symbool[vii] van de militaire macht van Rome. De legioenen werden de motor van het Romeins imperium in handen van ambitieuze generaals, groot geldbezitters, hofhoudingen en keizers[viii]. Ze maakten de democratische instellingen van de stad Rome ondergeschikt aan dictatoriale macht, vochten enkele burgeroorlogen onder mekaar, en onderwierpen talrijke volkeren.
De onderworpenen werden tweederangs mensen, zodat hun leven van weinig tel was. Het tuig om onwillige onderdrukten terecht te stellen was het kruis, ook toegepast op een prediker uit Nazareth in het jaar 33 na Chr. Als het Romeinse apparaat een volk te lastig vond, zoals de Joden in het jaar 70, volgde uitroeiing en verspreiding van de overlevenden naar de vier windstreken. Het Romeins bezettingsleger vernietigde Jerusalem en de Joodse tempel.
Ondanks de imperiale macht en de vervolging van opstandelingen werd vanaf het jaar 313 de adelaar als symbool vervangen door het kruis. Het vereiste 300 jaar ondergronds verzet van onderdrukte mensen tegen autoritaire systemen, om respect voor hun leven af te dwingen en een veiliger en beter leven te kunnen leiden. Er zijn lessen te trekken uit de ondergang van de Romeinse adelaar, en de latere Westerse machtsuitoefening. Zo begingen de kruis-vereerders zelf vreselijke misdaden, tijdens de kruistochten[ix] en de koloniale veroveringen vanaf de 14e eeuw.
De werkelijke gebeurtenissen van het kolonialisme en neokolonialisme krijgen nu meer aandacht. Maar het kaderen ervan vanuit het gezichtspunt en rechten van de gekoloniseerde volkeren heeft nog een lange weg te gaan. Diepgeworteld in de geesten van de Westerling is het evidente privilege van de blanke man, zoals nu heel zichtbaar in de houding van Zionisten ten aanzien van de inheemse Palestijnse bevolking[x]. Dit onderwerp is de taak van experten. In de volgende secties beschrijf ik enkele gevallen van Westers ultranationalisme en zijn excessen in het fascisme, nazisme en totalitarisme in de 20ste en 21steeeuw.
Italiaans ultranationalisme na WO1 onder de vlag van Fascisme
Rome is vandaag meest gekend voor haar antieke en kerkelijke trekpleisters. Maar Rome en fascisme worden verbonden in de 20ste eeuw, en opnieuw in de 21ste eeuw met Giorgia Meloni als Italiaans eerste minister sinds oktober 2022. Zij consolideert haar populariteit door het verstoren van de Italiaanse democratie[xi]. De verstoring past in haar rechtspolitieke visie en agenda die juridische limieten overschrijdt, het parlement verzwakt, onafhankelijke informatie belemmert, … zaken uit de fascistische periode in het Italië van de 20ste eeuw.
Van 1912 tot 1914 was ene Benito Mussolini hoofredacteur van Avanti (Vooruit), de krant van de Italiaanse socialisten. Hij keerde zijn kar naar de rechterzijde en groepeerde in 1919 rechts nationalistische groepen in Fasci di Combattimento, waaruit de naam Fascisme ontstond. Van 1922 tot 1943 was Mussolini de leider (Il Duce) van een Italiaans fascistisch regime.
Het Italiaans fascisme is ontstaan tijdens en gegroeid na WO1 (2014-2018). Rampzalige bevelen van onzichtbare hoofdkwartieren en nutteloze slachtoffers verdampen het geringe vertrouwen in het bestaande politieke-militaire bestel. Het volksverzet ertegen is verspreid over de boog van links tot rechts. Er is grote onzekerheid, waarvan misleiding gretig misbruik maakt door zekerheid te beloven. Verwerping van gevestigde politieke partijen, aankondiging van volkse eensgezindheid tussen sociale klassen als samenwerkende delen van één lichaam (corporatisme), boetsering van een charismatische leider met utopische kennis en kunde. De leider is een dictator om het nationaal belang te verdedigen met hardheid tegen vermeende binnen- en buitenlandse vijanden. Desinformatie en propaganda bewaken de fascistische façade voor een autoritaire staat. In het katholieke Italië was de overeenstemming met het conservatieve Vaticaan een belangrijke factor.
In 1935 veroverden de Italiaanse fascisten Ethiopië[xii] met tanks, vliegtuigen, vlammenwerpers en chemische wapens. Fascisten negeren het internationaal recht en instituties zoals toen de Volkerenbond. Mussolini hielp generaal Franco in de Spaanse burgeroorlog (1936-1939) en annexeerde Albanië in 1939. In WO2 was het Italiaanse leger niet opgewassen tegen de geallieerden, zodat Duitse Nazitroepen de falanx kwamen versterken.
De opvallende kenmerken van het Italiaanse fascisme zijn: (1) het is ontstaan via initiatieven van kleine groepen, dikwijls uit rancune door WO1 versterkt; (2) een autocratische leider met een socialistisch verleden kaapt de beweging van ontevredenen; (3) de leider verwerft formele nationale macht via bestaande politieke kanalen, zoals verkiezingen en aanstelling door de hooggeplaatsten in wankele regeringen; (4) misleiding, desinformatie, propaganda zijn onmisbaar om de façade van het autoritaire systeem staande te houden; (5) rauw geweld tegen andersdenkenden, weerloze personen en landen.
Autoritaire staten, ook fascistisch genoemd
Nu krijgen vele varianten van ultranationalisme het etiket fascisme. Na WO1 waren in bijna alle Europese landen ultranationalisten actief. Ze hebben een aantal kenmerken gemeen met het Italiaans fascisme, maar het blijven varianten door hun andere voorgeschiedenis en context, en bijgevolg andere bestanddelen, accenten en gevolgen. Dit was zo op het Iberische schiereiland.
In 1934 verovert Salazar autoritaire macht in Portugal en vestigt een corporatief regime, zodat ook concurrerende fascistische organisaties verboden zijn.
In 1936 wordt in Spanje een republikeinse regering verkozen, bijzonder sterk in Catalonië en Baskenland. De militairen komen tegen deze regering in opstand. Franco met zijn troepen uit Marokko begint een driejarige burgeroorlog tot 1939. In deze oorlog krijgt Franco actieve steun van Salazar, Italiaanse fascisten en Duitse Nazi’s, terwijl de overwinnaars van WO1, Frankrijk en Groot-Brittannië, neutraal blijven. Luchtbombardementen[xiii] en het Duitse Condor legioen zijn een belangrijke factor in de overwinning van de Franco militairen. Franco heeft de verdedigers van de republiek op grote schaal vermoord, zoals hij voordien het antikoloniale Riffijns verzet in Noord-Marokko had uitgeroeid.
Na het vestigen van hun autoritaire macht in 1939 sluiten Salazar en Franco het Iberisch Pact, waarmee ze zich neutraal opstellen in de opstekende militaire stormen in Europa.
Door de voorgeschiedenis en context van Spanje en Portugal verschillen beide Iberische dictaturen van het Italiaans fascisme. De landen die ze in de 14e-15e eeuw koloniaal veroverden in Latijns-Amerika bevochten hun onafhankelijkheid reeds in het begin van de 19e eeuw. Met steun van Frankrijk kon Spanje zich nog militair opdringen in Marokko[xiv]. Met steun van de NATO bevocht de Portugese dictatuur de bevrijdingsbewegingen van Angola en Mozambique in de jaren 1960. Reactionair katholicisme met een kaste van adel en militairen, waren het cement van deze dictaturen die na WO2 bleven bestaan tot de dood van de dictators midden jaren 1970.
Kolonialisme en Militarisme
In de 19e eeuw koloniseren Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië, Nederland, België vele landen en streken in Azië en Afrika, waarbij de buit voor Duitsland eerder gering is. De gemaakte afspraken over de verdeling van Afrika op een conferentie in Berlijn[xv], bevatten veel losse draden, zodat er veel betwistingen tussen kolonisatoren ontstaan. Om de wedijver en conflicten tussen Europese grootmachten op vreedzame wijze te regelen, ontbreken ook de noodzakelijke supranationale instellingen boven de soevereine natiestaten.
De spanningen en schermutselingen stapelen zich op, in het bijzonder ook in en rond de Balkan. Een moordaanslag in Sarajevo op 28 juni 1914 op de kroonprins van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk is de vonk voor WO1. Politici en media roffelen de nationalistische trommels. Hoewel de socialistische partijen “oorlog aan de oorlog” hebben verklaard op een vredescongres in Bazel in 1912, volgen partijleiders in de verschillende landen een nationalistische koers. De voorvechters voor overleg en vrede bestrijden het nationalisme tot ze worden vermoord[xvi].
Het militarisme is een aspect van de eenwording van Duitsland. Pruisen bezegelt zijn macht met het uitroepen van hun koning tot keizer Wilhelm I in Versailles op 18 januari 1871. De Duitsers hebben in die maand Frankrijk verslagen in de Frans-Duitse oorlog. In de nasleep van de oorlog, wentelt de monarchistische Franse regering de oorlogslasten af op het volk. Daarop ontstaat opstand van het volk op veel plaatsen, met als speerpunt de Commune van Parijs (maart-mei 1871). De Commune wordt uiterst bloedig neergeslagen door het Franse leger, gevolgd door het fusilleren van duizenden opstandelingen.
WO1 is op vele fronten bevochten rondom de centrale keizerrijken Duitsland & Oostenrijk-Hongarije. Het leven van miljoenen jonge mensen eindigt abrupt in zinloze veldslagen.
De wereldhegemonie van Groot-Brittannië blijft overeind, maar gehavend en met de hete adem van de Verenigde Staten in de nek. Sociale onrust en rancune broeien in veel landen intensief betrokken bij WO1. De invloedrijkste impact is merkbaar in drie landen: Italië, Duitsland, en Rusland. De opkomst van het fascisme in Italië is al belicht.
Nu enkele feiten over twee systemen, door Hannah Arendt geduid als totalitarisme.
Na WO1 glijdt Duitsland in de fuik van het Nazisme
De opeenvolgende conflicten tussen de landen in Europa aan het einde van de 19e eeuw en in het begin van de 20ste eeuw signaleren de toenemende kansen op oorlog. De linkerzijde van het politieke spectrum is tegen militarisme en oorlog. Zo ook de Duitse socialistische partij in de 19e eeuw. In de 20ste eeuw is er een strekking die kapitalisme en militarisme verbonden ziet, en ze samen wil uitschakelen in een “oorlog tegen oorlog”. De andere strekking streeft naar verbetering van het lot van de arbeiders onder het kapitalisme. In 1912 is de Socialistische Partij Duitsland (SPD) de grootste fractie in de Duitse Rijksdag: Friederich Ebert wordt kanselier en Gustav Noske defensieminister. Bij de uitbraak van WO1 in 1914, belooft de SPD haar steun aan de regering; vergelijkbaar nationalisme is aanwezig in de andere oorlogvoerende landen.
Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht richten in 1915 de Spartakusbond op voor vrede en revolutie, en al snel worden ze gevangengezet. Beiden worden op 15 januari 1919 vermoord door het paramilitaire Vrijkorps, waarvan de meeste leden nadien fanatieke Nazi’s worden. Ebert en Noske zijn verantwoordelijk voor deze moorden en voor het neerslaan van de arbeiders- en soldatenraden. Hun beleid geeft vrije baan aan de NSDAP, Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, opgericht in 1920. Tot 1933 blijven de sociaaldemocraten een belangrijke partij in de Duitse politiek, tot hun leiders worden opgepakt en de partij verboden in juni 1933. De Nazi’s hebben de macht gegrepen via verkiezingen, en Hindenburg benoemt Hitler tot kanselier.
Het nazisme in Duitsland wordt snel een fanatiekere en wredere versie van het Italiaans fascisme. Vanaf de Nazi’s de macht hebben, beginnen ontmenselijking en vernietiging van tegenstanders. Eerst gebeurt dit met ethische en politieke tegenstanders, zoals Carl von Ossietzky in kamp Papenburg vanaf 1933. Ook de resten van het linkse verzet worden uitgeroeid. Dan volgen ongewenste groepen, zoals mensen met een handicap, ROMA en Joden.
Hannah Arendt noemt het nazisme een totalitaire beweging vanwege de totale ontmenselijking door de Nazi’s georganiseerd in de concentratiekampen.
Leninisme verdringt de arbeiders en soldatenraden in Rusland
De grote verliezen in WO1 overrompelen het Tsarisme in Rusland. In februari 1917 neemt een regering naar West Europese snit het beleid over, met halfslachtige maatregelen. Arbeiders en deserterende soldaten richten raden (sovjets) op, die snel uitbreiden in aantal en omvang. In oktober 1917 verjagen ze de regering. De bolsjewieken zijn een actieve en coördinerende factor in de raden. De Duitsers voerden Lenin van Zwitserland naar Sint-Petersburg om de oorlog te stoppen door de revolutie. Lenin versterkt de bolsjewiekencontrole over de raden en dirigeert de politieke besluitvorming. De centralisering van Lenins macht wordt bevorderd door de Witte legers[xvii] die onmiddellijk na de oktober revolutie een jarenlange oorlog tegen revolutionairen ontketenen. Het rode leger onder de leiding van Trotski overwint de Witte troepen na drie jaren gevechten. Na de dood van Lenin en de uitschakeling van Trotski, trekt Stalin alle macht naar zich toe in een uiterst autoritair regime. Hannah Arendt noemt Stalins dictatoriaal regime in de periode 1930-53 ook totalitair. Totalitarisme is het tegendeel van een republiek van volksraden. Toch behoudt Stalin de naam “Unie van Socialistische Sovjetrepublieken”, een voorbeeld van misleiding.
De bovenstaande beschrijvingen zijn kort. Een aantal feiten en krachten beïnvloeden nog de huidige tijd. Hoe de wereld er vandaag aan toe is en de keuzes in komende jaren, is het onderwerp van Deel 3.
Deel 2 wordt nu afgerond met het beeld scherp te stellen op de Zionistische staat Israël, de Nazistaat van de 21ste eeuw. Negatie van Nazi-feiten vandaag is de echt gevaarlijke negatie van de Nazi-geschiedenis. Uiterst gevaarlijk is de geheel verwrongen situatie waarin Zio-nazi Israël zich opwerpt als de poortbewaker van de geschiedenis van de Shoah, Holocaust door Nazi-Duitsland veroorzaakt in WO2.
Zionistisch Israël is een Nazistaat gesteund door Westerse politici
Wanneer is een staat een Nazistaat? Dit meten en besluiten is gebaseerd op een aantal kenmerken (karakteristieken, ideeën) en uitingen (ideologie, daden, impacts) die overeenstemmen met de historisch geobserveerde kenmerken en uitingen van de Duitse Nazibeweging en Nazistaat in de periode 1920-1933-1945. Als vandaag een politieke entiteit, een bepaalde staat, een groot aantal overeenkomsten vertoont, zijn onmiddellijk toezicht en inperking nodig. Toegeven aan Nazistische machthebbers is het pad naar steeds ergere misdaden begaan en ondergaan. Het Duits Nazisme is pas gestopt nadat zijn legers waren verslagen en grote delen van Rusland, Europa en Duitse steden waren verwoest, met vele miljoenen doden, burgers en soldaten.
Aan het begin van deze verkenning, sta even stil bij een verbijsterende vaststelling: de bevolkingen van de landen waarin fascisme (Italië) en nazisme (Duitsland, Israël) bloeien, behoren tot de culturele en wetenschappelijke top van de Westerse wereld. Deze vaststelling verplicht tot een diepgaande zelfreflectie[xviii] over de weeffouten in de Westerse instituties onder de banier van “Democratie”. Deze reflectie is het voorwerp van Deel 3.
Kenmerken en uitingen van het Europees Nazisme
Deze bespreking is ingedeeld met in gedachte de drieledige structuur van een boom met wortels, stam en kruin.
De Wortels
De hoofdwortel is een wijd verspreid, ingrijpend gebeuren dat de levensomstandigheden van grote delen van een volk in negatieve zin raakt.
Voor het Duitse volk was dit WO1 en de afloop ervan met een duur betaalde nederlaag, en een nasleep van werkloosheid, armoede, uitzichtloosheid, rancune[xix].
Voor het Joodse volk begon dit met de diaspora in het jaar 70 toen de Romeinse keizer Titus Jerusalem met de Joodse tempel liet verwoesten. Het Joodse volk werd verspreid over het Midden-Oosten en Noord-Afrika, en migreerde later naar Europa, nadien ook de VSA en andere landen. Als groep werden ze dikwijls misbruikt door heersers om hun onderdanen van geld te beroven. Zelf werden ze meermaals vervolgd, en beroofd indien niet vermoord in pogroms[xx]. Het was een volk zonder land, zonder eigen staat.
Onder het Duits Nazisme waren Joden een van de bevolkingsgroepen die Hitler wou uitroeien, naast de Slavische volkeren, de Roma, iedereen die het niet eens was met het Naziregime zoals communisten of mensen die Joden beschermden. De WO2concentratiekampen waren de verschrikkelijkste terreur ooit in Europa toegepast[xxi]. Na WO2 gebruikt Zionistisch Israël het Holocaust Shoah argument voor zijn verschrikkelijke terreur tegen het Palestijnse volk, met de NAKBA Shoah in 1948 als eerste mijlpaal.
Duitsland, de dader van de Holocaust Shoah in WO2, steunt vandaag volop het Zionistisch Nazisme. Dit lijkt een Endlösung van het Joodse vraagstuk door de Endlösung van het Palestijnse vraagstuk via volkerenmoord. De moordenaars zijn nu de IDF-doodseskaders van Zionistisch Israël, maar geld en wapens komen van Europese landen en van de VSA.
Op het leed van de slachtoffers van de Duitse Nazikampen, is een Joods ultranationalisme gekweekt dat het eigen volk plaatst boven de andere volkeren. De idee van één superieur[xxii] volk is een fictie waarvan het (voort)bestaan de uitsluiting van kritische leden van de eigen volksgroep vereist. Eenmaal de idee van superieur eigen volk ingeplant, loeren Apartheid en onderwerping van inferieure volkeren om de hoek. Het gaat gepaard met diaboliseren van volkeren wiens land de Nazi willen bezetten, de bevolking onderdrukken of uitroeien als gevaarlijk voor de nationale veiligheid, of gewoonweg vanwege haar minderwaardigheid als soort. De Duitse Nazi’s hadden het vooral gemunt op Joodse, Slavische en Roma mensen. De Zionistische Nazi’s van Israël minachten in het bijzonder Arabieren en mensen met gekleurde huid, ook Ethiopische joden. Ze ontmenselijkende Palestijnen om hun land te roven en de inheemse bewoners te vermoorden, onverschillig of zelfs euforisch. Dit is de banaliteit van het extreme kwaad in een totalitaire staat.
De Stam
Hoe komen de sappen van de verderfelijke Nazi-wortels boven de grond en kunnen ze uitgroeien tot een stevige stam? Een aantal ringen zijn merkbaar.
- Naziregimes beginnen met een eigen volk nationalistische beweging, die zich in het begin dubbelzinnig opstelt (zie de naam NSDAP, Nationaal Socialistische Duitse Arbeiders Partij), maar opschuift naar rechts ultranationalisme. Soms is er een putsch[xxiii] die faalt als de machtsbasis nog beperkt is. Nazi’s, zoals fascisten, veroveren de macht via het kiesstelsel en/of via mandatering door gevestigde politici en/of bevoegde instanties. Eenmaal de macht in handen, grijpt een kleine leidersgroep alle politieke macht en vestigt een autoritair bewind.
Het Zionisme is de Joods nationalistische beweging. Theodore Herzl wordt gezien als stichter ervan aan het einde van de 19eeeuw, met het oprichten van Zionistische organisaties en pleiten voor emigratie naar Palestina voor de oprichting van een Joodse staat. Als ‘volk zonder land’ zouden Joodse mensen hun leven in het land waar ze woonden, moeten opgeven[xxiv]. Dit gebeurde weinig tot het Duitse Nazisme vele Duitse Joden het leven onmogelijk maakte na 1933[xxv]. Tijdens WO2 was de Nazi Endlösung van het Joodse vraagstuk, de ontmenselijking en uitroeiing van Joden in concentratiekampen.
De naoorlogse Zionistische beweging telde ook een linkse minderheid, met Albert Einstein en Hannah Arendt als prominente woordvoerders, die een democratische Joods-Arabische staat beoogden. De Nakba van 1948 heeft deze progressieve vleugel afgeknipt. Het Zionisme degenereerde naar het Nazisme, waarvan het ware gelaat zich brutaal toont sinds oktober 2023. De Nazistaat Israël bewerkstelligt de gehele ontmenselijking en uitroeiing van de Palestijnse bevolking. De VSA en Westerse landen, vergiftigd door het neoliberalisme, steunen op actieve wijze deze genocide van de Nazistaat.
- Desinformatie en propaganda[xxvi] spelen een enorm grote rol in het verblinden van het eigen volk, het monddood maken van tegenstand, en het verdwazen van de wereld. Het rechtse Zionisme heeft de macht in Israël veroverd en behouden via propaganda en geweld, met de steun van het eigen volk dat zichzelf voorrechten toekende uit platvloers eigenbelang. Zionisten roven land en bezittingen van minderwaardig verklaarde Palestijnen, en gebruiken ze als goedkope werkkrachten. Zeer vergelijkbaar met hoe blanke kolonisten zich gedragen in gekoloniseerde landen.
De Braziliaanse opperrechter Alexandre de Moraes koppelt het gevaar van hedendaagse desinformatie en propaganda van Trumpgezinde big tech-bedrijven zoals Musk’s X, aan het Duitse Nazi voorbeeld[xxvii] “Als Joseph Goebbels nog leefde en toegang had tot X, dan waren we gedoemd. De nazi’s hadden in dat geval de wereld veroverd.” Deze uitspraak roept de vraag op: welk soortige wereld schept Trump ideologie en machtsuitoefening via desinformatie en propaganda? Deel 3 zoekt antwoorden op deze vraag.
- Economische belangen en politieke instanties zijn verweven in een ondoorzichtig kluwen door de veelheid en verscheidenheid van de verbindingen. Verschillende, ook belangrijke, banden zijn geheim. Lobbyisme en controle over de financiële stromen maken en behouden de verbindingen van een rechtse politieke macht. Deze houdt het volk onderdanig en onderdrukt, terwijl materiële en financiële ongelijkheid toeneemt. Oorzaak en gevolg van rechtse macht zijn de concentraties van Big Money (de 1% superrijken).
In de uitbouw van het Duitse Nazisme was de industrie een bondgenoot van fascistische denkbeelden en praktijken. De energie-, chemie-, staal- en wapenindustrie waren nauw betrokken bij de opbouw van de Nazilegers. Sommige bedrijven gebruikten slavenarbeid van gevangenen uit concentratiekampen.
Vandaag heerst het neoliberalisme in de Westerse kapitalistische landen, met wereldwijde impact. Neoliberalisme is gekenmerkt door de dominantie van geldconcentraties over politici en politieke besluitvorming. In de VSA is het heel zichtbaar hoe kapitaalkrachtige sponsors de uitslagen van verkiezingen beïnvloeden. Dan geldt: wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Media die ideologisch en financieel een deel vormen van het neoliberale kader zijn een pijler van het rechtse politieke systeem.
De Zionistische staat Israël is een belangrijk onderdeel van het neoliberale systeem door de VSA gedirigeerd. Zionistisch Israël ontvangt miljarden dollars financiële middelen van buitenlandse miljardairs, van de VSA-administratie, en van Europese landen met Duitsland als Europese hoofdsponsor.
- Een industrieel Naziland bouwt een absurd groot en zwaarbewapend leger getraind voor aanvallen en speciale missies buiten de eigen grenzen. Het heeft massale aanvalswapens zoals bommenwerpers, pantsers, raketten, bommen, enz. niet bedoeld voor de verdediging van het eigen land of continent. Het militarisme overheerst de civiele samenleving en disciplineert soldaten tot volgzame uitvoerders die in gevechten tegen zwakkere vijanden ontsporen in doodseskaders.
De geheime diensten van Nazilanden zijn bovenmatig uitgebouwd. Ze verzamelen grote hoeveelheden informatie, nu onophoudend via satellieten en op ieder doel, met inbegrip van het eigen land en bevolking via binnenlandse geheime diensten. De informatie wordt door de geheime diensten zelf gebruikt voor het uitschakelen van tegenstanders van het Naziregime in binnen- en buitenland. Speciale militaire eenheden opereren ver buiten de landsgrenzen, in soevereine staten zonder toestemming, voor sabotage en moordaanslagen.
Nazi Duitsland heeft een groot leger getraind voor de Blitzkrieg, met afzonderlijke SS-troepen voor het meest moorddadige werk. De Gestapo was een ongenadige geheime dienst.
Zionistisch Israël heeft een omvangrijke luchtmacht die het gehele Midden-Oosten kan aanvallen, en een groot deel ervan ook aanvalt. Het zwaarbewapende Israëlisch landleger IDF functioneert al jaren als doodseskaders tegen on- of lichtbewapende Palestijnse jongeren. De Israëlische Mossad is de meest brutale, moordende geheime dienst van de wereld, samen met de CIA van de VSA.
Het recente voorbeeld van illegale aanvallen: op 13 juni 2025 valt de luchtmacht van Israël zonder oorlogsverklaring Iran aan. Iranese militaire commandanten en wetenschappers in de atoomfysica worden vermoord met actieve hulp van de Mossad.
De Westerse pers speculeert uitvoerig over de precieze redenen voor de zoveelste illegale aanval door Zionistisch Israël. Is het niet beter het licht te richten op de zonneklare grondreden van Israëls illegale activiteiten sinds decennia? Het is de arrogantie eigen aan iedere Nazistaat die alle morele, internationaal rechterlijke en politieke regels aan zijn laars lapt.
De kruin
De vruchten, door de verderfelijke wortels en keiharde stam van Naziregimes voortgebracht, zijn bitter en wansmakelijk.
Meest problematisch en alarmerend voor alle mensen op aarde, zijn de ondermijning en verrotting van de internationale instellingen bedoeld om wereldvrede, vrijheid en welvaart voor allen mogelijk te maken. Internationale instellingen komen tot stand door de vrijwillige keuze van soevereine landen, die een deel zeggenschap en middelen eraan afstaan. In de 20ste eeuw kwamen twee keer mondiaal overkoepelende instellingen voor de wereldvrede tot stand, na WO1 de Volkenbond, en na WO2 de Verenigde Naties.
De Volkenbond kwam uiteindelijk in 1920 tot stand na heel wat verwikkelingen. Terwijl VSA-president W. Wilson de inspirator was van “Nooit meer oorlog”, heeft de Republikeinse regering na hem de toetreding van de VSA afgeblazen. De Volkenbond had weinig middelen om zijn voorstellen te realiseren. De bond had geen militaire macht om bijvoorbeeld Nazi Duitsland in te binden.
In 1933 stapte Hitler uit de Volkenbond, en in 1936 herbewapenden de Nazi’s het Rijnland, waartegen de Volkenbond niet kon optreden.
Na WO2 hebben de Verenigde Naties (VN) de restanten van de Volkenbond overgenomen om de doelstelling “Nooit meer oorlog” na te streven. Er is wel voorzien in mogelijke militaire vredesmissies van Blauwhelmen, gevormd met troepen van welwillende VN-leden. De echte beslissingsmacht ligt bij de Veiligheidsraad, feitelijk bij de 5 permanente leden, ieder met vetorecht. Hierdoor zijn de vijf machtigste overwinnaars van WO2 lid van de VN: de VSA, Sovjet-Unie, Verenigd Koninkrijk, China en Frankrijk. Misbruik van het vetorecht, vooral door de VSA en Rusland (opvolger van de Sovjetunie), heeft echter de betekenis van de VN uitgehold.
De VN-instellingen[xxviii], handvesten en conventies, zijn belangrijke bestanddelen van “Onze Gemeenschappelijke Toekomst”[xxix]. De volkenmoord in Palestina en de aanval op Iran, hebben de internationale organisaties UNRWA, het Internationaal Gerechtshof en het IAEA in de kijker gezet[xxx].
In 1947, kort na de Duitse Nazimisdaden tegen Joden, hebben de VN een groot deel van het land Palestina toegekend aan Israël. De gelijktijdig voorziene Arabische staat is, 78 jaar later, vandaag nog niet gerealiseerd.
In 1948 verkondigde Israëls Declaratie van Onafhankelijkheid “volledige gelijkheid van sociale en politieke rechten voor al zijn inwoners ongeacht godsdienst, ras of geslacht”[xxxi]. Deze woorden zijn gevolgd door Israëlische wetten met ongelijkheid van rechten als leidraad, inhoud en gevolgen.
In mei 1948 organiseerden Zionistische bendes van de staat Israël de Nakba op de Palestijnen. Dit was een zware overtreding van het internationaal recht. Sindsdien heeft Israël de VN enkel misbruikt om de eigen Zionistische agenda te bevorderen, met minachting voor elke resolutie van de VN Algemene Vergadering die Zionistisch Israël tot de orde riep. In de VN Veiligheidsraad zorgen de VSA dat haar vazalstaat Israël zich iedere misdaad kon en kan permitteren. Israëls genocidale acties en moorden van Palestijnen kregen en krijgen van de VSA en Westerse landen het etiket van recht op zelfverdediging. De koloniale misdadiger krijgt het recht om ieder verzet tegen zijn misdaden in bloed te smoren.
In deze ruimte van beschermde misdadigheid is Israël geëvolueerd naar een Nazistisch militair bastion dat de ontwikkeling van het Midden-Oosten verlamt, en de belangen van Westerse olie & gas multinationals beschermt. De Amerikaanse en Israëlische wapenindustrie is gediend met eeuwigdurende oorlogen. Hun War on Terror zijn Orwelliaanse oorlogen tegen onbepaalde vijanden, op onbepaalde plaatsen en tijden.
Voor de continue werking en expansie van de wapenindustrie is het nodig steeds nieuwe vijandige landen te vinden als de vorige verwoest zijn. Verzonnen massavernietigingswapens in een zwak land is een reden voor een grootscheepse aanval. Zo is Irak verwoest met meer dan een miljoen slachtoffers, terwijl de gehele Westerse wereld wist dat Irak zulke wapens niet had.
Nadat in 2017 het meer-staten akkoord over controle op Iranese atoominstallaties was getorpedeerd door president Trump, begint Israël op 13 juni 2025 de soevereine staat Iran te bombarderen om Iran’s atoominstallaties te vernietigen, nadien hierin bijgestaan door de VSA.
De bezitters van atoomwapens, de VSA en Israël, vallen landen zonder dergelijke wapens aan om onbestaande wapens te vernietigen. Deze aanvallen zijn in strijd met het internationaal recht, tegen het doel van de Verenigde Naties, en hebben mensonterende gevolgen. De aanvallers beroepen zich op hun recht tot zelfverdediging, en slaafse EU-landen herhalen dat riedeltje.
In de jaren 1930 waren Hitler en zijn Nazilegers geducht voor soortgelijke preventieve aanvallen op fictieve vijanden. De Volkenbond was vleugellam. Regeringen in Europa lieten Hitler begaan. In vele landen waren er organisaties die het Nazisme steunden. Door het onbegrip voor de werkelijkheid in de jaren 1930, kon Nazi Duitsland een steeds grotere militaire macht opbouwen.
Sinds 1948 heeft de Westerse wereld de Zionistische Nazikanker laten uitzaaien in Israël. Na de bezetting in 1967 van het Palestijnse land, Gaza, West-Bank en Oost-Jeruzalem, zijn de diefstal van land en de moorden op Palestijnen in stijgende lijn gegaan. In 2006 was de genocidale agenda van de Zionisten duidelijk. Anno 2025 is de Zionistische Nazikanker zonneklaar.
Israël is een Zionistische Nazistaat. Wie andere woorden gebruikt om de staat Israël te karakteriseren, is medeplichtig aan zijn misdaden. Het kan ook erger: … heeft dezelfde Nazikanker van het totalitarisme. Dit onderzoeken is het voorwerp van Deel 3.
Aviel Verbruggen, emeritus Universiteit Antwerpen
Notes:
[i] Ook beschikbaar via DeWereldMorgen 3 juni 2025
[ii] Chauvinisme verwijst naar een brede inhoud, zoals blind patriotisme, sektarisme, xenofobie, racisme, militarisme, …
[iii] Vestigingskolonialisme, Settler-colonialism
[iv] Zionistisch Israël verkiest Holocaust boven Shoah in de verwijzing naar de miljoenen moorden door Duitse en Europese Nazi’s in WO2
[v] Zalloua, Z. 2024. The Politics of the Wretched. Race, Reason, and Ressentiment. Bloomsbury Academic, pp.120-21
[vi] Bijvoorbeeld: in 1947 werd Brits India onafhankelijk als India en Pakistan, Indonesië in 1945-49, China in 1949. Vietnam in 1945-54-75, Cuba in 1959, Congo in 1960. Onafhankelijkheid werd nooit geschonken, maar bevochten door de inheemse volkeren, soms na onmenselijke misdaden door de bezetters begaan.
[vii] De premier van een klein landje in West-Europa koestert dit symbool.
[viii] De eerste was Julius Caesar, een bekende naam in onze contreien, die de legermacht usurpeerde en de Rubicon overtrok om Rome te onderwerpen.
[ix] Tibble, S. 2024. Crusader Criminals. The Knights Who Went Rogue in the Holy Land. Yale University Press
[x] Zalloua, Z. 2024
[xi] Allan Kaval in Le Monde 17 februari 2025.
[xii] Ethiopië was een onafhankelijk land in zwart Afrika, doordat de Ethiopische strijdkrachten in de slag van Adwa het Italiaanse koloniale leger versloegen in 1896.
[xiii] De bombardementen op het Baskische republikeinse stadje Guernica zijn vereeuwigd door Pablo Picasso.
[xiv] Boekrecensie Lode Vanoost van Arturo Barea:‘De weg. De Spaanse oorlog in Marokko, prelude tot de Spaanse Burgeroorlog’. DeWereldMorgen. 11 juni 2025.
[xv] Op de Conferentie van Berlijn in 1885-86, verdeelden Europese landen Afrika onder mekaar, zonder rekening te houden met de sociaal-culturele-politieke feitelijkheid in het diverse Afrika, en zonder dat er één Afrikaans staatshoofd aanwezig was. Het koloniaal geweld in de plundering van Afrika was groot. Bv. in de Vrijstaat Congo van Leopold II zijn miljoenen inheemse bewoners omgebracht.
[xvi] Jean Jaurès, vermoord in Parijs, 31 juli 2014. Zie Vrede vzw van 14 januari 2019: De moord op Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht, 15 januari 1919.
[xvii] De Witte legers waren een allegaar van binnenlandse tegenstanders en van buitenlandse troepen, met als doel de verjaagde adel terug aan de macht te brengen.
[xviii] Bourdieu J., Heilbron J. eds. 2025. Pierre Bourdieu. Return to Reflexivity. Polity Press
[xix] Zalloua, Z. 2024. The Politics of the Wretched. Race, Reason, and Ressentiment. Bloomsbury Academic
[xx] Pogroms is wat Zionistische bendes vandaag uitvoeren tegen Palestijnen op de West Bank en in Oost-Jerusalem.
[xxi] De terreur van het Westen op gekoloniseerde volkeren was ook verschrikkelijk
[xxii] De Duitse Nazitaal was Übermensch versus Untermensch.
[xxiii] Zie de 8-9 november 1923 putsch van Hitler vauit München
[xxiv] Malm A. 2024: The Destruction of Palestine is the Destruction of Earth. VERSO, London beschrijft hoe in 1840 het Britse imperium Accra bombardeerde om de Levant te openen voor Britse vrijhandel. Toen al werd de leugen ‘Een land zonder volk voor een volk zonder land’ gelanceerd. Deze typisch koloniale leugen verklaart de inheemse bevolking onbestaande.
[xxv] Het aandeel van de Joodse bevolking in Palestina steeg van 18% in 1932 tot meer dan 31% in 1939. Dit aandeel leverde de demografische kritische massa en militaire manschappen voor de Nakba in 1948, met het begin van de etnische zuivering en genocide door Zionistische bendes. (Khalidi, R. 2024, p.8)
[xxvi] Deel 1 “Foute beeldvorming door misleiding en bedrog” behandelt dit meer uitgebreid.
[xxvii] De Standaard 10 juni 2025, p.16
[xxviii] United Nations (UN) organisaties UNDP–Development Programme; UNEP–Environmental Programme; WMO–World Meteorological Organization; UNESCO-Educational, Scientific and Cultural Organization
[xxix] World Commission on Environment & Development 1987. Our Common Future. Oxford University Press.
[xxx] UNRWA-Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East; IAEA–Internationaal Atoom Energie Agentschap; ICJ-International Court of Justice
[xxxi] Khalidi R. 2024, p.243