Bron: Al Mayadeen English 15 april 2024 ~~~
Israëlische media melden dat de entiteit voor een moeilijk dilemma staat omdat er geen “verantwoordelijke” functionaris is om de juiste beslissingen te nemen.
Een bron die zeer goed op de hoogte is van de marathonvergaderingen die deze week plaatsvonden in een reeks geheime discussiekamers, boven en onder de grond, werd door Ronen Bergman op Ynet geciteerd toen hij zei dat “als ze het hadden gefilmd en op YouTube hadden uitgezonden, er vandaag vier miljoen mensen in Israël zouden zijn die een manier proberen te vinden om hieruit te ontsnappen.”
Volgens het rapport dat zondag werd gepubliceerd na de militaire operatie van Iran, staat de bezetting vandaag voor een dilemma over hoe te reageren op de aanval en worstelt ze met verschillende interne kwesties, maar ontbreekt het sinds 7 oktober aan een “verantwoordelijke volwassene” om alle problemen aan te pakken.
De schrijver suggereert dat Netanyahu in de voetsporen zou moeten treden van wijlen de Britse premier Winston Churchill tijdens de Tweede Wereldoorlog en “verantwoordelijk, discreet, mondig en volwassen” zou moeten handelen. Maar zoals ook andere kabinetsleden, “hoe meer [Netanyahu] probeert” om als Churchill te zijn, hoe meer hij daarvan afdrijft.
“De oorlogstrommels die uit de kabinetskamer komen, onthullen een gebrek aan kennis van wat Churchill bewees tijdens de [meest] bedreigende [perioden] van de oorlog,” zei de schrijver en hij benadrukte dat “terughoudendheid geen nederlaag is. Geduld is geen overgave. Geduld is geen teken van zwakte.”
‘Eerste keer’
Op zondag werd de Iraanse reactie op de Israëlische moord op de hoge IRGC-generaal in Damascus gelanceerd, “en als Israël reageert, zal het reageren op strategische doelen in het hart van Teheran en misschien in andere steden. Het is binair – nul of één,” zei hij.
“Het oorlogskabinet, en niet alleen Netanyahu en [Yoav] Gallant, geloofde [op zondag] dat als de aanval vanaf Iraans grondgebied komt, Israël moet reageren omdat, zoals een van de bronnen zegt: ‘Het is onmogelijk voor Israël om een doelwit in Syrië aan te vallen, en Iran om te reageren door Israël aan te vallen van binnen Iraans grondgebied naar Israël, terwijl Israël ervan afziet'” om op die aanval te reageren.
Aanvankelijk keurde het oorlogskabinet aanvalsplannen goed die binnen een paar uur na de Iraanse operatie moesten worden uitgevoerd, aldus de schrijver. “Het kabinet wilde gisteravond een onmiddellijke reactie, zonder aarzeling en zonder te wachten.” Ondertussen schortte Iran vluchten boven zijn grondgebied op, anticiperend op een Israëlische aanval.
“Er zit een symbolische waarde aan de aanval zelf, omdat het “de eerste keer is dat Israël wordt aangevallen door een soeverein land sinds de Golfoorlog in 1991”, aldus het stuk over de raketaanvallen van de voormalige Irakese president Saddam Hoessein op de entiteit. “Maar zowel toen als nu – is er ook een reden om diep adem te halen, water te drinken, indien nodig, en even te stoppen.”
Bergman herinnerde zich de reactie van de Verenigde Staten op de aanval op “Israël” in 1991, toen het “verzocht” dat de Israëli’s niet zouden reageren, uit angst dat dit het internationale imago van Washington zou “breken”. Hij vermeldde ook dat “Israël” toen compensatie ontving van zowel de VS als Duitsland voor de “minimale schade” veroorzaakt door Saddam’s raketten.
Tot twee dagen geleden was er een schokkend verschil tussen de twee keren – toen “vroegen de Verenigde Staten aan Israël om rustig te blijven zitten en dat het … voor de raketlanceerders zou zorgen”, maar deze keer “vroegen de Verenigde Staten gewoon aan Israël om rustig te blijven zitten”. En natuurlijk brengt dit extra moeilijkheden met zich mee.”
Oorlog met Iran vermijden
De Verenigde Staten “begrepen tot de laatste twee dagen niet de ernst van de situatie en Israëls onwil om een Iraanse aanval vanaf Iraans grondgebied op Israëlisch grondgebied op te vangen,” merkte hij op.
Volgens berichten “coördineerde Israël de moordoperatie in Damascus niet met de Verenigde Staten”, zei hij, en het Israëlische leger informeerde de VS over de agressie “pas op het moment dat de bommen” het consulaat troffen. “Dit nieuws maakte de Amerikanen naar verluidt woedend.”
Washington is “erg bezorgd” en “heeft het gevoel dat Israël” hen in de situatie heeft gebracht die ze proactief probeerden te vermijden – een directe confrontatie met Iran.
“Aan de ene kant willen ze [de VS] niet betrokken raken bij een oorlog met Iran,” en aan de andere kant ontvingen de Verenigde Staten duidelijke signalen “die hen deden vrezen dat een niet mis te verstane [reactie] van Israëls kant ook negatief zal worden geïnterpreteerd in andere landen zoals Jordanië, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten.”
Volgens de schrijver is “het goede nieuws, [dat verder] benadrukt hoezeer Israël zich gematigd en verantwoordelijk moet gedragen, dat de VS in de afgelopen dagen aanzienlijke diplomatieke activiteiten in gang hebben gezet” met duidelijke tekenen dat ze werken.
“Veel botte diplomatie en bilaterale gesprekken met de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken van [zijn] ambtgenoten in Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Saoedi-Arabië en Turkije, om hen ervan te overtuigen de activiteit te verminderen,” resulteerden in de beslissing van Iran om “de schaal van zijn aanval te verminderen en de doelwitten van de aanval te verplaatsen naar gebieden ver van het centrum [“Gush Dan].”
Tot slot bekritiseerde hij de Israëlische autoriteiten voor het aanpakken van het interne front en hun “houding tegenover het publiek“.
Hij zei dat “instructies van het Thuisfrontcommando [voor het publiek] onredelijk zijn,” wijzend op het sluiten van scholen en het gebrek aan werk – vragend: “Is het toegestaan om naar buiten te gaan?”
“Wie in het land neemt de beslissingen met betrekking tot het publiek en hoeveel druk wordt erop uitgeoefend? Wie keurt het goed? Naar mijn mening – niemand.”
Topfoto: Op deze afbeelding van beeldmateriaal dat op donderdag 10 februari 2022 is vrijgegeven door IMA Media, is te zien hoe de Kheibar Shekan/”Khaibar-buster” raket wordt gelanceerd op een geheime locatie in Iran.