Bron: Elijah J. Magnier, ejmagnier.com 7 maart 2021, Nederlandse vertaling: Francis J. ~~~
De hoogste commandant van het Amerikaanse CENTCOM (Central Command), generaal Frank McKenzie, heeft de nauwkeurigheid onthuld van de 1.000-pond Iraanse precisie ballistische raketten die meer dan een jaar geleden als vergelding voor de onwettige moord op generaal Qassem Soleimani werden afgevuurd.
Deze kritieke en historische gebeurtenis markeerde de eerste directe aanval sinds de Tweede Wereldoorlog, van een land (Iran) tegen de VS. Het was een Iraanse daad van grote stoutmoedigheid en, inderdaad, een schokkende beslissing om openlijk de confrontatie aan te gaan met de sterkste supermacht op aarde. Het maaktt duidelijk dat Iran klaar was voor oorlog toen het de Amerikaanse militaire basis Ain al-Assadn, de grootste in Irak, bombardeerde. Maar er is nog een reden om deze feiten een jaar na dato publiekelijk bekend te maken. Het is niet alleen een erkenning van de VS van de nauwkeurigheid van de Iraanse bombardementen, want Iran zelf kondigde dat een jaar geleden al aan en het nieuws van de vernietiging op de site was overal in het nieuws. Wat willen de Amerikaanse regering nu laten zien, en wat is haar boodschap achter Mackenzie’s nieuwe onthullingen over oud nieuws?
Het draait allemaal om de nucleaire deal: de vier-sterren generaal van de VS gaf een hoeveelheid belangrijke informatie vrij die door een Amerikaanse drone was opgevangen. Op datzelfde moment lanceerde Iran zijn raketten, demonstreerde zijn mogelijkheden en zond verschillende boodschappen uit. Het vrijgeven van de details die de Iraanse macht bevestigen, zou inderdaad deel kunnen uitmaken van de manier waarop de VS Iran voorbereidt om terug te keren naar de nucleaire deal (bekend als de JCPOA). Het toont aan dat de VS de Iraanse regionale macht erkennen en de efficiëntie en afschrikwekkende werking van zijn raketten erkennen. Anderzijds kan het Iran en de wereld ook uitleggen waarom de VS wijzigingen willen aanbrengen in de JCPOA-overeenkomst van 2015 en de ballistische raketten van Iran willen inperken en deze kwestie op de onderhandelingstafel willen opnemen.
Tijdens de jarenlange onderhandelingen voorafgaand aan het definitieve akkoord van 2015 weigerde Iran, ondanks aandringen van alle partijen, zijn precisieraketten in de onderhandelingen te laten opnemen. Iran beschouwt deze raketten als de eerste verdedigingslinie en de beschermer van het bestaan van de “Islamitische Republiek”. Iran leeft in een zee van vijandige landen en is bovendien omringd door 35 militaire bases van de VS. De VS grijpt elke gelegenheid aan om zijn B-52H bommenwerpers, carriers en destroyers naar de Straat van Hormuz te sturen als machtsvertoon langs de Iraanse kust, daarnaast schenden Amerikaanse drones en spionagejets herhaaldelijk de luchtsoevereiniteit van Iran.
De CENTCOM-commandant onthulde ook dat de Iraanse aanval op Ayn al-Assad 20 tot 30 vliegtuigen zou hebben vernietigd en 100 tot 150 soldaten en officieren had kunnen doden, indien de evacuatie niet uren voor het bombardement had plaatsgevonden. Dit is ook de uitdrukkelijke manier van de VS om duidelijk te maken dat Iran elk land in de regio kan treffen dat door zijn precisieraketten kan worden bereikt, zijn gewenste doelen van veraf met grote nauwkeurigheid kan raken en de luchtmacht van elk land in het Midden-Oosten en daarbuiten kan vernietigen.
Maar er is nog een ander aspect dat de regering Biden misschien wil delen, wat zou kunnen rechtvaardigen waarom de Amerikaanse president met Iran gaat onderhandelen en terugkeert naar het nucleaire akkoord zoals dat in 2015 werd afgetekend. Als kandidaat-president stuurde Biden verschillende indirecte boodschappen naar Iran met het verzoek tot de-escalatie en Donald Trump, niettegenstaande de provocaties van de VS, niet de mogelijkheid te bieden de oorlog te verklaren in zijn laatste maand in functie. Biden erkent ook dat Iran een indirecte positieve rol heeft gespeeld bij de Amerikaanse verkiezingen, toen het weigerde in te gaan op de oproep van Trump om te onderhandelen, waardoor het hem de kans ontnam om de Iraanse onderhandelingscontacten toe te voegen aan zijn palmares van vier jaar. Niet omdat Iran meent dat Biden beter is dan Trump, maar omdat de voormalige Amerikaanse president verantwoordelijk was voor de moord op Soleimani en dat zijn verblijf of terugkeer in het Witte Huis een onvermijdelijke oorlog in het Midden-Oosten zou hebben ontketend.
Iran wil geloven dat er verschillen van inzicht zijn binnen de nieuwe Amerikaanse regering, maar maakt zich geen illusies over deze verschillen, want zolang de harde sancties van Trump nog van kracht zijn, profiteert Biden van deze economische afstraffing van het Iraanse volk.
Er zijn twee visies tussen de huidige Amerikaanse regering en Iran, waarbij elke partij gelooft dat de tijd aan haar kant staat en dat uitstel van het akkoord haar belangen dient en de druk op de andere partij opvoert. Voor Iran is de uitkomst eenvoudig: of de Amerikaanse sancties worden opgeheven, of de weg naar uitbreiding van zijn nucleaire capaciteiten en verhoging van zijn verrijkingsgraad tot het hoogste niveau zonder toegang tot inspecteurs is de enige mogelijke keuze. Zou dat tot oorlog kunnen leiden? Mogelijk een uitwisseling van aanvallen omdat, zoals Generaal McKenzie “aantoont”, Iran klaar is om met precisie terug te slaan.
Er is grote voorzichtigheid geboden bij het aanpakken van Iran: het heeft de VS een afschrikking opgelegd en 16 ballistische precisieraketten afgevuurd die alle doelwitten nauwkeurig en vanaf slechts drie plaatsen raakten. Bovendien heeft Iran aangetoond dat het duizenden raketten bezit omdat het over honderden bovengrondse en ondergrondse sites beschikt die verspreid zijn buiten de Iraanse grenzen en op het Iraanse grondgebied en dat het elk doel in het Midden-Oosten met precisie kan geraakt worden. Dit betekent dat alle 35 Amerikaanse bases die rond Iran en in de regio zijn gestationeerd, zich binnen het bereik van Iraanse raketten bevinden die hen kunnen treffen als er een oorlog met Amerika uitbreekt. Bijgevolg zal het grote en vernietigende vermogen van Amerika niet kunnen verhinderen dat zijn vliegtuigen en militaire centra worden vernietigd en dat er een groot aantal doden valt door Iraanse raketten. Om deze reden tracht Amerika de vergelijking van ballistische raketten op te nemen in elke overeenkomst met Iran voordat de sancties worden opgeheven.
De VS hebben slechts enkele weken om de sancties tegen Iran op te heffen en zich weer aan de regels te houden vóór de maand Ramadan, die op 12 april begint. Na die dag zal Iran druk bezig zijn met de komende presidentsverkiezingen waarbij president Hassan Rouhani, die zich niet voor een derde termijn kandidaat kan stellen zal worden vervangen. Bijgevolg zullen de VS te maken krijgen met een nieuwe, meer hardlijnige Iraanse regering, naar het voorbeeld van de huidige Shura Raad onder leiding van Muhammad Baqer Ghalibaf, de kompaan van wijlen generaal-majoor Qassem Soleimani. Daatdoor zouden de onderhandelingen tot een nog latere datum kunnen worden uitgesteld.De Amerikaanse regering meent dat de tijdsfactor niet in het voordeel van Iran speelt vanwege de ernstige economische crisis die het Iraanse volk teistert. Het “zou” dus in het belang van de Islamitische Republiek zijn om haast te maken met het nucleaire akkoord voordat de Iraanse binnenlandse onrust escaleert. Biden is zich er zeker van bewust dat hij bijdraagt tot de strenge sancties tegen Iran. Maar de Amerikaanse president is zich er dan
Subscribe to get access
Read more of this content when you subscribe today.
misschien niet ten volle van bewust dat hij tegenover de Leider van de revolutie Sayyed Ali Khamenei staat. Diens theorie is dat geen enkele Amerikaanse regering kan worden vertrouwd, dat het land zelfvoorzienend moet zijn en dat het zijn nucleaire capaciteit moet vergroten, zonder rekening te houden met de problemen van de internationale gemeenschap.
Iran meent dat de tijdsfactor in zijn voordeel is omdat het over een nucleair hefboomvermogen beschikt sinds het zijn uraniumverrijking tot 20 procent heeft opgevoerd. Sayyed Ali Khamenei verklaarde dat hij bereid is 60 procent te bereiken (90 procent is nodig om een kernbom te maken).
Iran weigerde de aanwezigheid van een VS-vertegenwoordiger bij de Europese onderhandelingen (4 + 1, Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland, China en Rusland) en eiste dat de VS eerst alle sancties zouden opheffen. Dit is geen teken van zwakte. In plaats daarvan wil Iran Biden niet geven wat het Trump weigerde te geven en wil het dat de VS eerst de convenanten van Resolutie 2231 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties respecteert. Iran zegt dat het niet geïnteresseerd is in woorden en optimistische toespraken, in plaats daarvan wil het dat de VS terugkomt op zijn schending van het internationaal recht.
Iran heeft meerdere troeven in handen en gelooft dat de vastberadenheid van zijn standpunt het land in de richting zal leiden van de opheffing van de Amerikaanse sancties of het verwerven van kernenergie, wat een onomkeerbare weg zou zijn. De maximale druk heeft Iran sinds 1979 niet op de knieën kunnen dwingen, en zal tijdens de regering-Biden zeker niet de rug van Iran breken. Daarom ziet Iran geen reden om te buigen voor Biden’s eisen om zich als éérste weer aan de regels te houden.
Het zou ook kunnen dat president Biden heethoofden als zijn partner premier Benjamin Netanyahu in toom moet houden. De Amerikaanse president zal wellicht ook rekening willen houden met zijn bondgenoten zoals Saoedi-Arabië en Europa, en zelfs met zijn eigen regering, waar velen van mening zijn dat er een regimeverandering in Iran moet komen of “niet met het land moet onderhandelen” omdat het zich vroeg of laat zal overgeven.
Generaal McKenzie zei dat zijn inlichtingenofficieren hem hadden meegedeeld dat “Iran 27 raketten aan het voorbereiden was, maar er slechts 16 lanceerde”. Dit betekent dat Iran heeft laten zien dat het 11 raketten die klaar stonden om andere doelen te raken niet heeft afgevuurd. Wat de Amerikaanse generaal niet zei, was dat Iran de Iraakse leiding vooraf inlichtte over het voornemen om Ayn al-Assad te bombarderen, zodat de VS hun verliezen konden beperken. En inderdaad, slechts 100 soldaten raakten gewond.
Iran aarzelde niet om de VS te treffen toen zijn favoriete generaal werd vermoord, en het zal geen hand uitsteken naar Biden als hij de sancties niet opheft. In dit geval moet de wereld bereid zijn Iran te zien vorderen tot het stadium van “no return” in zijn nucleaire programma. Mocht Biden kiezen voor de oorlog tegen Iran, dan heeft hij imet Ayn al-Assad al ervaring opgedaan met de precisieraketten. Iran is bij lange na niet sterker dan de VS. De VS hebben echter veel bases als doelwit voor de raketten van Teheran en zullen niet aarzelen om deze dreiging om te zetten in een kans. Het is aan Biden om te leren van de geschiedenis en van een gezegde dat in het Midden-Oosten wordt gebruikt: “Leid af wat zal zijn door wat is geweest, want alle dingen zijn gelijk”.
Subscribe to get access
Copyright © https://ejmagnier.com 2020
Aan mijn lezers: De nieuwsindustrie is onder grote druk komen te staan door het neoliberalisme en de COVID lockdown. Helaas rest mij geen andere keuze dan om individuele ondersteuning te vragen. Door je in te schrijven ondersteun je de onderzoeksjournalistiek die nodig is voor een goed begrip van wat er in het Midden-Oosten (en Venezuela) gebeurt. Hartelijke dank aan iedereen die hieraan bijdraagt. – Elijah J. Magnier