Bron: Caitlin Johnstone caitlinjohnstone.com 9 september 2020 ~~~
In een nieuw rapport van het project ‘Costs of War’ van de Brown University wordt vastgesteld dat sinds 9/11 ten minste 37 miljoen mensen ontheemd zijn geraakt als gevolg van de zogenaamde ‘war on terror’ van Amerika.
Dat is een conservatieve schatting van een aantal dat in werkelijkheid tussen de 48 en 59 miljoen kan liggen.
Dat aantal, “ten minste 37 miljoen”, is toevallig precies hetzelfde aantal Amerikanen dat naar verluidt te lijden heeft onder voedselonzekerheid omdat hun regering hun rijkdom en middelen besteedt aan het doden en verplaatsen van mensen overzee.
Deze ongemakkelijke openbaring, die voor een keer werd gemeld door de New York Times, veroorzaakt imagoschade voor alle rechtse mensen, en de neoconservatieve oorlog propagandist van de Washington Post Josh Rogin braakt: “The @nytimes moet zich schamen om dit als ‘analyse te brengen. Het beschuldigen van de VS voor de verplaatsing van 7 miljoen Syriërs is crazy en oneerlijk. Een manier om anti-Amerikaanse propaganda wit te wassen.”
Tuurlijk Josh, het is niet zo dat de extremistische krachten die Syrië overspoelden met het doel Damascus ten val te brengen, gesteund werden door de VS en zijn bondgenoten en ontstonden als direct gevolg van de regionale destabilisatie door westers interventionisme in naam van de strijd tegen de terreur….
Oh wacht, nee, dat is precies wat er wel gebeurde.
“Dit is een van de belangrijkste vormen van schade, natuurlijk samen met de doden en gewonden, die zijn veroorzaakt door deze oorlogen,” vertelde de hoofdauteur van het rapport David Vine aan de New York Times. “Het vertelt ons dat de betrokkenheid van de VS in deze landen afschuwelijk catastrofaal is geweest, afschuwelijk schadelijk op een manier die ik niet denk dat de meeste mensen in de VS, in veel opzichten ook ikzelf, zich hebben gerealiseerd met of enigermate rekening mee hebben gehouden”.
Tientallen miljoenen mensen worden gedwongen hun huizen te ontvluchten in wanhoop als gevolg van het geweld en de destabilisatie veroorzaakt door de Amerikaanse interventies, gerechtvaardigd door de noodzaak om “terrorisme” te bestrijden. Hoeveel Amerikanen hebben hier inderdaad mee geworsteld of er ook maar enigszins rekening mee gehouden? Hebben ze nagedacht over de omvang en de diepte van het leed dat deze interventies teweegbrengen bij echte mensen met hetzelfde gevoel als zijzelf? Zichzelf afgevraagd of het doel werkelijk de verwoestende middelen rechtvaardigt?
En, misschien wel het belangrijkst, zich afgevraagd of ze wel zeker weten wie de echte terroristen zijn in deze situatie?
De “oorlog tegen het terrorisme” is gewoon high-budget, massaal terrorisme, en het creëert ook meer terrorisme van de gewone soort. Van de zelfmoordaanslagen is ondubbelzinnig aangetoond dat ze bijna volledig het resultaat zijn van het westerse interventionisme; ze waren gewoonweg een non-issue in Irak en Afghanistan vóór de invasies van de VS daar bijvoorbeeld. De “oorlog tegen het terrorisme” is niet alleen het terrorisme zelf, het is een vaststaand feit dat het meer van het soort terrorisme creëert, dat het beweert uit te bannen.
En waarom zou het niet? Waarom zou het vernietigen en destabiliseren van hele naties niet veroorzaken dat mensen tegen je willen vechten? Het is vanzelfsprekend dat dat zou gebeuren, als je gewoon je eigen empathie en begrip van de menselijke natuur gebruikt. Zoals Jonathan Marshall schreef voor Consortium News in 2017:
De meest gezaghebbende nieuwe studie over de bronnen van terrorisme en opstand op het continent, Journey to Extremism in Africa (september 2017), stelt vast dat wat veel mensen ertoe aanzet om zich bij gewelddadige groepen aan te sluiten, incidenten van door de overheid gesponsord geweld zijn, zoals “het vermoorden van een familielid of vriend” of “de arrestatie van een familielid of vriend”.
“Deze bevindingen werpen een schrijnend licht op de vraag hoe terrorismebestrijding en bredere veiligheidsfuncties van overheden in risicovolle omgevingen uitgevoerd worden met betrekking tot mensenrechten en een eerlijke rechtsgang”, concludeert het rapport, gebaseerd op interviews met meer dan 500 voormalige leden van militante organisaties.
“Het gedrag van de staatsveiligheidsactoren wordt onthuld als een prominente versneller van de rekrutering, in plaats van het omgekeerde… Deze bevindingen suggereren dat een dramatische herwaardering van op staatsveiligheid gerichte interventies dringend noodzakelijk is.”
Tal van andere deskundigen hebben soortgelijke conclusies getrokken uit conflictgebieden in het Midden-Oosten en Azië. In 2008 waarschuwde een rapport van de RAND-Corporatie over ‘Lessen voor het tegengaan van Al Qa’ida’ het Amerikaanse leger om “zich te verzetten tegen gevechtsoperaties in moslimsamenlevingen, aangezien de aanwezigheid ervan waarschijnlijk de rekrutering van terroristen zal doen toenemen… Militair geweld heeft meestal het tegenovergestelde effect van wat bedoeld wordt: Het wordt vaak te veel gebruikt, vervreemdt de lokale bevolking door zijn hardhandige aard, en opent de weg voor rekrutering van terroristische groeperingen.”
Op dezelfde manier waarschuwde de Stimson Task Force on U.S. Drone Policy, bestaande uit voormalige hoge ambtenaren van de CIA, het ministerie van Defensie en het ministerie van Buitenlandse Zaken, in 2014 dat de aanslagen van de VS radicale islamitische groepen in het Midden-Oosten, Afrika en Zuid-Azië hadden versterkt.
Er bestaat eenvoudigweg geen enkele twijfel over dat de “war on terror” precies het tegenovergestelde doet van wat het beweert te doen op alle denkbare manieren. Dit is een volkomen en onmiskenbaar vaststaand feit.
Waarom gaat het dan nog door? Waarom gaat dit grootschalige project van interventie en bezetting niet alleen maar door, maar escaleert het in feite, ondanks dat we zonder enige twijfel weten dat het alleen maar meer ellende, ontheemding en terrorisme veroorzaakt?
Makkelijk: want dat is precies waar het voor bedoeld is.
Misschien wel de grootste oplichterij die ooit is bedacht, is de manier waarop het gecentraliseerde Amerikaanse rijk vond dat het onder het mom van terrorismebestrijding mensen in geostrategisch cruciale en grondstofrijke regio’s kan doden en verdringen, en wanneer geweld en extremisme onvermijdelijk voortkomen uit dat massale trauma, kunnen ze het gebruiken om nog meer interventionisme te rechtvaardigen onder het mom van terrorismebestrijding. Het is een eindeloze zelfversterkende positieve terugkoppelingslus van geweld, en het stelt imperialistische krachten in staat om steeds meer troepen, basissen en oorlogsmachines te verplaatsen naar de gebieden die ze moeten afsluiten, om naties te verstikken die hen niet gehoorzamen.
Hoe verwoestender het interventionisme, hoe meer mensen de strijd willen aangaan met de krachten die dat verwoestende militaire interventionisme veroorzaken. Hoe meer mensen willen vechten tegen de krachten die dat verwoestende militaire interventionisme veroorzaken, des te meer verwoestend kan een militair interventionisme getoond worden aan een Amerikaans publiek, dat er niet eens mee worstelt, of er niet eens rekening mee houdt in de geringste zin van het woord.
En de olie blijft stromen. En het geld blijft zich opstapelen. And the beat goes on.
We worden geregeerd door monsters.
Caitlin Johnstone is schrijfster/journalist in Australië. Volg haar op caitlinjohnstone.com en op Twitter.