Door Elijah J. Magnier @ejmalrai op ejmagnier.com 1 februari 2020
Op 3 januari, na middernacht, bereikte het nieuws over de moord op de Iraanse generaal-majoor Qassem Soleimani, brigadegeneraal Hussein Pour Jaafari, kolonel Shahroud Muzaffari Nia, majoor Hadi Tameri en kapitein Wahid Zamaniam de Iraanse ambassade in Bagdad. Officieren van de ambassade hadden contact met het konvooi en plotseling werd de communicatie onderbroken. Sardar Soleimani had diplomatieke onschendbaarheid en was officieel door de Iraakse regering gevraagd om te helpen bij het verslaan van IS. Bovendien werd het konvooi aangevallen vlak voor een Irakese controlepost die wist dat de Irakese commandant Abu Mahdi al-Muhandes samen met zijn lijfwachten in het konvooi zat. Het nieuws werd doorgegeven aan Teheran en van daaruit aan de Iraanse leider van de revolutie Sayyed Ali Khamenei.
“Wij behoren tot Allah en wij zullen naar hem terugkeren.” Deze verzen uit de Koran citeert een gelovige wanneer hij de dood van iemand die hij kent, of die nu dicht bij hem staat of niet, aankondigt. Het herinnert aan het feit dat alle mensen sterfelijk zijn. Dat was de eerste reactie van Sayyed Khamenei toen het nieuws over de dood van “een zoon” hem bereikte. Zo was Sardar Soleimani’s relatie met Sayyed Khamenei. Soleimani verdiende de titel “levende martelaar” vanwege de vele malen dat zijn leven in gevaar was geweest tijdens de strijd tegen IS en Al-Qaida in Irak en Syrië.
Soleimani verliet Beiroet en sliep op 1 januari in Syrië, niet ver van de luchthaven van Damascus. Op elke reis naar Syrië hield hij na het ochtendgebed vlak voor de zon opkomt, een vergadering van maximaal twee uur lang met alle commandanten. Die dag lunchtte hij met hen en liet hij ze pas vlak voor zonsondergang vertrekken. Hij praatte voortdurend en liet zijn instructies achter voor zijn team van commandanten in de Levant. Op het vliegveld van Bagdad werd de generaal-majoor bij aankomst begroet door Iraanse en Irakese officieren toen hij toen hij door een Amerikaanse drone werd vermoord, ,
Volgens een goed ingelichte bron binnen de “As van het Verzet” riep Sayyed Khamenei, toen hij hoorde van de moord, in de eerste uren erna zijn commandanten bij elkaar voor een vergadering en gaf hij instructies:“Bereid jullie voor op een sterk antwoord. We zullen onze verantwoordelijkheid rechtstreeks duidelijk maken, zodat onze vijand weet dat we hem direct confronteren en niet handelen op de laffe manier waarop de VS Soleimani en zijn metgezellen hebben vermoord. Raak het Amerikaanse leger hard om hun arrogantie te breken in hetzelfde gebied waar ze deze verachtelijke moord hebben uitgevoerd”.
Vele scenario’s werden Sayyed Khamenei voorgesteld. De eerste keuze was Ayn al-Assad, de belangrijkste en meest significante luchtmachtbasis in Irak, waar president Trump eerder was geland en die hij als de veiligste locatie in Irak beschouwde. Iran kent elk detail van de basis. Zijn drones en inlichtingen waren goed genoeg om de inhoud van elke loods en gebouw op de basis te kennen.
Er werd ook een plan voorbereid voor een tweede treffer tegen een Amerikaanse basis buiten Irak aan de overkant van de Perzische Golf, Krachtiger en pijnlijker dan op het eerste doel, voor het geval de VS zouden reageren op de treffer van Ayn al-Assad.
Tenslotte werd ook nog een derde treffer, nog veel krachtiger en vernietigender dan de eerste twee, voorbereid tegen de belangrijkste Amerikaanse basis in het Midden-Oosten. Deze treffer moest veel slachtoffers maken, veel meer dan de andere mogelijke vergeldingsacties van de VS.
Drie plannen, drie scenario’s, allemaal gepland om na elkaar te worden uitgevoerd voor drie opeenvolgende treffers. Sayyed Ali Khamenei keurde al deze acties goed zodat zijn commandanten later niet meer om zijn toestemming hoefden te vragen. Daarna gaf Sayyed Khamenei zijn commandanten de opdracht hem terug te contacteren voor verdere instructies en de algemene mobilisatie van het land uit te roepen voor een totale oorlog tegen de VS als er militaire reacties zouden komen op alle Iraanse treffers. In dit laatste scenario gaf Sayyed Khamenei opdracht voor een plan waarbij honderden raketten tegelijk zouden worden gelanceerd tegen alle Amerikaanse militaire bases in de landen rond Iran, in de Levant en daarbuiten. Alle Iraanse bondgenoten in het Midden-Oosten zouden hierbij betrokken zijn geweest en de Amerikaanse bondgenoten zouden direct zijn geraakt. Maar voor deze uiteindelijke beslissing zou de laatste evaluatie door Sayyed Khamenei nodig zijn.
Dat was een te voorzien scenario dat de Amerikaanse president – met zijn besluit om niet te reageren – ondanks de menselijke slachtoffers en de vernielingen op de militaire basis van Ayn al-Assad – wist te vermijden.
“Iran gebruikte geen raketten uit zijn silo’s tegen Amerikaanse doelen bij Ayn al-Assad. Integendeel, de raketten werden openlijk ingezet en klaargestoomd voor lancering twee dagen eerder onder de ogen van Amerikaanse satellieten. Iran ontving berichten van diplomaten die vroegen om geen represailles te nemen of op zijn minst de reactie te temperen. Alle verzoeken werden afgewezen. Iran wilde de VS niet verrassen, Als het dat van plan was geweest, zouden er zonder waarschuwing raketten uit de silo’s zijn gelanceerd. Het was een directe uitdaging voor de Amerikaanse dominantie. Bovendien liet Iran de VS weten dat de klap op komst was en daagde het land president Trump en zijn militaire apparaat in het Midden-Oosten verder uit door te laten zien dat Iran niet bang is voor de gevolgen”, aldus de bron.
Iran stuurde in volle daglicht zijn drones over Koeweit, Qatar, Saoedi-Arabië, de Emiraten en andere nabijgelegen landen en over de Amerikaanse bases. Het was een signaal dat Teheran voorbereid was op oorlog en een verwijzing naar een aantal van de mogelijke Iraanse doelwitten. De Iraanse leiding was bereid om zo nodig naar het momentum te gaan waar er geen weg terug meer mogelijk was.
Niemand in Iran accepteert het opgeven van het raketprogramma dat de trots van het Iraanse volk en zijn strijdkrachten is geworden. Toen de VS honderden Russische huurlingen in Deir-Ezzour, Syrië – die de Eufraat overstaken om de achterblijvers van IS op te jagen – bombardeerden, besloot Rusland niet te reageren. Geen enkel land of leger in het Midden-Oosten heeft de VS ooit uitgedaagd wanneer de VS tienduizenden troepen en middelen inzetten in het Midden-Oosten. Alleen Iran heeft de Amerikaanse hegemonie en militaire macht rechtstreeks uitgedaagd.
De “As van het Verzet” bevestigde het angstsevenwicht en legde de VS een beleid van afschrikking op in het Midden-Oosten. Iran daagde de VS openlijk uit en nam, zonder vrees voor de gevolgen, daarbij zijn verantwoordelijk op. Tot nog toe heeft de VS laten weten dat er minstens 64 slachtoffers zijn gevallen bij de aanval op Ayn al-Assad, Enige tijd geleden kondigde Iran aan dat “het aantal Amerikaanse slachtoffers niet minder dan 80 bedroeg”.
President Trump dacht dat hij een historisch moment in zijn leven beleefde waar hij alles kon doen wat hij wilde zonder de gevolgen daarvoor te moeten vrezen. Hij geloofde dat geen enkel land ter wereld hem zou durven uitdagen. Hij beweerde ook dat Irak verdeeld was, dat geen enkele regering de schending van zijn soevereiniteit kon betwisten en dat Iran niet langer in Mesopotamië wordt getolereerd. Waarschijnlijk werd hem verteld dat het in brand steken van twee Iraanse consulaten voldoende was om Iran uit Irak te schoppen. Misschien stelde hij zich voor dat het vermoorden van Sardar Qassem Soleimani ongestraft zou blijven, en schepte hij daarom op over het doden van “twee voor de prijs van één”. Hij en zijn oorlogsteam geloofden ook ten onrechte – en ik denk dat ze dat nog steeds doen – dat zijn “maximale druk” en harde sancties Iran op de knieën zouden dwingen en om genade zouden doen smeken. Hij zei dat hij aan de telefoon zou wachten tot Iran zou bellen, waarmee hij zijn onwetendheid bewijst over Iran, zijn mentaliteit, cultuur, geduld, hardheid en trots.
De magie keerde zich tegen de tovenaar en Trump overhandigde Iran een enorm cadeau door het toe te staan zijn leger te bombarderen en hem persoonlijk uit te dagen. Trump was bang om het aantal slachtoffers in de eerste week na de aanval van Iran aan te kondigen. Het Pentagon laat nu elke week een deel van de werkelijkheid doorsijpelen. Niet Iran maar de VS hebben angst getoond.
“Alle Amerikaanse militaire bases zijn een risico geworden voor de gastlanden in het Midden-Oosten. Deze bases dienen niet langer om deze landen te beschermen, maar zijn een perfect doelwit geworden voor Iran in geval van oorlog. Ze vormen een overweldigende verzameling van doelwitten voor Iran. Geen enkele locatie van de Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten zal veilig zijn als de rode lijnen worden overschreden, zoals gebeurde met de moord op Sardar Soleimani,” zei de bron.
Vertaald door Francis J,
Dit artikel is gepubliceerd door Elijah J. Magnier op ejmagnier.com
De publicatie wordt niet geblokkeerd door een Paywall, en is vertaald, zodat veel lezers van de inhoud kunnen genieten.
Elijah: “Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. […….] Uw bijdrage, hoe klein ook, helpt de continuïteit te waarborgen. Dank u.”