Bron: Elijah J Magnier op ejmagnier.com 9 december 2019 De Nederlandse vertaling is van Francis J.
Elijah J. Magnier: @ejmalrai
Sinds enkele weken heeft een groot deel van de Libanese bevolking zich tegen de traditionele politieke leiders van het land en tegen het corrupte binnenlandse politieke systeem gekeerd. Degenen die het land decennialang regeerden, hebben weinig hervormingen doorgevoerd, weinig aandacht besteed aan de infrastructuur en weinig of niets gedaan om werkgelegenheid te scheppen buiten de kring van hun clientèle om. De demonstranten werden ook de straat op gestuwd door de Amerikaanse maatregelen om de Libanese economie te wurgen en te voorkomen dat de meeste van de 7 tot 8 miljoen expats financiële steun (ongeveer 8 miljard dollar per jaar) aan hun familie in het land van herkomst konden overmaken. Op die manier voerde de Amerikaanse regering beleid in het Midden-Oosten, in haar mislukte poging om Iran en zijn bondgenoten op de knieën te krijgen. De VS lijken te geloven dat een staat van chaos in de landen waar de “As van het Verzet” actief is, kan helpen om Iran in te perken en het land in de armen van de Amerikaanse regering te drijven. De VS wil de rug van Iran en zijn bondgenoten breken en zijn eigen voorwaarden en hegemonie opleggen aan het Midden-Oosten. Wat heeft de VS tot nu toe bereikt?
In Libanon zijn sinds het begin van de protesten de prijzen torenhoog gestegen. Geneesmiddelen en andere goederen ontbreken op de markt en het Libanese Pond heeft meer dan 40% van zijn waarde verloren ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Veel Libanezen hebben ofwel hun baan verloren, ofwel hun salaris gehalveerd zien worden. Libanon kwam dicht in de buurt van een burgeroorlog toen de pro-Amerikaanse politieke partijen de hoofdwegen blokkeerden en vooral probeerden de sjiitische verbinding van het zuiden van Libanon naar de hoofdstad, de voorsteden van Beiroet en van Beiroet naar de Bekaa-vallei te blokkeren.
Een oorlog werd vermeden toen Hezbollah een richtlijn uitvaardigde die al haar leden en aanhangers de opdracht gaf om de straten te verlaten, en haar leden vroeg elke bondgenoten te overtuigen om ook van de straat af te komen en te beletten dat ze met motorfietsen demonstranten lastig vallen. De instructies waren duidelijk: “Als iemand je een klap op je rechterwang geeft, draai hem dan ook je andere wang toe”.
Hezbollah begreep wat er in Beiroet verborgen lag: een uitnodiging om een oorlog te beginnen, vooral toen het Libanese leger meer dan een maand lang weigerde de hoofdwegen vrij te maken, waardoor niet alleen bonafide demonstranten, maar ook misdadigers er de sceptor konden zwaaien.
De situatie is vandaag veranderd: de Libanese president gebruikt de grondwet in zijn voordeel, net als de premier, die geen termijn heeft om een regering te vormen. President Michel Aoun gaf de christenen wat ze na het akkoord van Taif verloren hebben: hij weigerde een kandidaat-premier te vragen een nieuwe regering te vormen, tenzij hij een succesvol en harmonieus kabinet kon aanbieden waar alle politieke partijen tevreden over zijn en een grote kans op succes heeft.
Aoun zal de nieuwe kandidaat, Samir al-Khatib, het mandaat niet aanbieden omdat de soennitische premier Saad Hariri – die aanvankelijk al-Khatib had voorgesteld – hem op het laatste moment heeft gevraagd terug te treden en de soennitische religieuze autoriteit en de politieke partijen die hem steunen, hebben gevraagd om Hariri persoonlijk en niemand anders te benoemen. De benoeming van de premier is waarschijnlijk uitgesteld tot een nog onbekende datum.
De demonstranten hebben niet veel bereikt omdat de traditionele politieke partijen hun invloed zullen blijven behouden. De nieuwe regering zal, eenmaal gevormd, niet in staat zijn om de Amerikaanse sancties op te heffen en de binnenlandse economie te ontlasten. Integendeel, de Amerikaanse regering is bereid de sancties tegen Libanon te hervatten en verdere sancties op te leggen aan andere persoonlijkheden, zoals minister Mike Pompeo een paar maanden geleden liet verstaan.
Tegenwoordig kan, als gevolg van beperkingen op opnames en effectieve “kapitaalcontroles”, geen enkele Libanees nog over zijn eigen spaar- of bedrijfsactiva in banken beschikken. Slechts kleine bedragen mogen aan rekeninghouders worden geleverd – ongeveer 150-300 dollar per week – in een land waar contante betalingen de regel is. Het is niemand toegestaan om bedragen over te schrijven naar het buitenland, tenzij voor collegegelden of op speciaal verzoek voor de import van goederen van eerste levensbehoefte.
Hezbollah, het belangrijkste doelwit van de VS en Israël, werd echter niet rechtstreeks getroffen door de Amerikaanse sancties en de nieuwe financiële beperkingen. Militanten werden, zoals iedere maand gebruikelijk is, betaald in Amerikaanse dollars met een verhoging van 40% (door de devaluatie van de lokale valuta), met de complimenten van“Uncle Sam”.
Hezbollah heeft niet alleen een burgeroorlog voorkomen, maar is er ook in geslaagd om de positie van haar bondgenoten te versterken. President Aoun en de leider van de “Free Patriotic Movement” (FPM), de minister van Buitenlandse Zaken Gebran Bassil, bevonden zich in de eerste weken van de protesten in een moeilijk parkett. De leiding van Hezbollah speelde zijn rol in het blijven steunen van zijn bondgenoten. Vandaag is de situatie weer onder controle en de president en de FPM-leider houden het initiatief over hun politieke tegenstanders.
Hezbollah zal deel uitmaken van de nieuwe regering met nieuwe mensen en misschien één traditionele minister. De “As van het Verzet” gelooft dat als “Hezbollah’s aanwezigheid in de nieuwe regering de Amerikaanse regering stoort, waarom zou het dan moeten gehoorzamen en vertrekken? Integendeel. Hezbollah zou moet blijven of zelf ministers moeten benoemen”.
De “As van het Verzet” is ervan overtuigd dat het vertrek van Hezbollah uit het kabinet verdere Amerikaanse eisen zou oproepen. Het is het legitieme recht van Hezbollah om in de regering vertegenwoordigd te zijn, aangezien het een grote coalitie in het parlement heeft. Bovendien, wie zal elke poging van de VS om Israël toe te staan de omstreden Libanese zeegrenzen te annexeren tegenhouden? Wie zal campagne voeren voor de terugkeer van Syrische vluchtelingen naar hun land van herkomst? Hoe zit het met het verzoek van de VS om VN-troepen in te zetten aan de grenzen met Syrië?
Hezbollah geniet veel steun van de bevolking en van een gemeenschap die achter haar staat en die net zozeer te lijden heeft van het gecorrumpeerde Libanese systeem als de rest van de bevolking. Ondanks haar armoede staat de samenleving van Hezbollah achter de “As van het Verzet” tegen de Amerikaanse sancties en probeert zij deze tegen te gaan.
De Amerikaanse regering is er niet in geslaagd haar doelstellingen te bereiken, zelfs niet toen zij op de legitieme eisen van de demonstranten meelifte. Zij is er ook niet in geslaagd Hezbollah mee te trekken in straatgevechten. En nu mislukt het haar om Hezbollah en haar bondgenoten van de regering uit te sluiten, aangezien die vastbesloten zijn deel uit te maken van de nieuwe regering, ongeacht de namen van de individuele ministers. De VS zijn er niet in geslaagd Hezbollah in een hoek te dringen – zoals mogelijk was met Hamas – omdat Libanon openstaat voor Syrië en van daaruit voor Irak en Iran. Libanon staat ook open via de Middellandse Zee en dus voor de buitenwereld om de broodnodige goederen te importeren. De “As van het Verzet” heeft zijn vrienden en aanhangers wel verzocht om het land te gaan bewerken om de stijging van de voedselprijzen te verzachten.
De ‘As van het Verzet’ heeft ook relaties met Rusland en China. Hezbollah blijft proberen de politieke partijen ervan te overtuigen de hulp te diversifiëren en niet langer alleen afhankelijk te zijn van de VS en Europa. Rusland bewijst zich op het internationale politieke toneel – ook al heeft het nog steeds geen invloed in Libanon – en is in staat om voet bij stuk te houden tegen de Amerikaanse hegemonie. Europa is ook blij te zien dat Hezbollah en zijn bondgenoten aan de macht zijn, bang om miljoenen Syrische en Libanese vluchtelingen naar het oude continent te zien toestromen. China is bereid om in Libanon een bank te openen, het huisvuil op te halen en te recyclen, drinkbaar water aan te bieden en elektriciteitscentrales te bouwen. Het totaal van wat China bereid is te investeren in Libanon bedraagt bijna 12,5 miljard dollar, veel meer dan de 11 miljard dollar die het CEDRE aanbiedt, gekoppeld aan de privatisering van de Libanese infrastructuur.
De deur in Libanon staan open voor een alternatief voor de VS. Hoe meer Washington bereid is om de Libanese regering en haar inwoners in de hoek te zetten, des te zekerder is het dat die zich in de richting van Rusland en China gaan bewegen.
De Libanezen hebben veel verloren sinds het begin van de protesten. De VS heeft een samenleving bekomen die bereid is om afstand te nemen van haar hegemonie, en haar bondgenoten zijn er niet in geslaagd om Hezbollah in de val te lokken. De demonstranten zijn er wel in geslaagd om alarm te slaan en politici te waarschuwen dat hun corruptie niet eeuwig kan blijven duren en dat ze ooit voor de rechter kunnen worden gebracht. Nogmaals, de agenten van de chaos hebben gefaald en de “As van het Verzet” heeft de overhand in Libanon.
Dit artikel is gepubliceerd door Elijah J. Magnier op ejmagnier.com De publicatie wordt niet geblokkeerd door een Paywall. en is vertaald, zodat veel lezers van de inhoud kunnen genieten.
De Nederlandse vertaling is van Francis J.
Elijah: “Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. ……. Uw bijdrage, hoe klein ook, helpt de continuïteit te waarborgen. Dank u.”