Bron: Whitney Webb thelastamericanvagabond 7 april 2021 ~~~
Een vorig jaar gepubliceerd rapport van het WEF-Carnegie Cyber Policy Initiative roept Wall Street banken, hun toezichthouders en inlichtingendiensten op om samen te komen uit noodzaak, om het hoofd te bieden aan een naar verluidt op handen zijnde cyberaanval die het bestaande financiële systeem zal doen instorten.
In november 2020 hebben het World Economic Forum (WEF) en Carnegie Endowment for International Peace samen een rapport opgesteld waarin werd gewaarschuwd dat het wereldwijde financiële systeem steeds kwetsbaarder wordt voor cyberaanvallen. Adviseurs van de groep die het rapport opstelden, waren onder meer vertegenwoordigers van de Federal Reserve, de Bank of England, het Internationaal Monetair Fonds, Wall Street-giganten als JP Morgan Chase en kolossen als Amazon in Silicon Valley.
Het onheilspellende rapport werd gepubliceerd enkele maanden nadat het World Economic Forum een simulatie van diezelfde gebeurtenis had uitgevoerd – een cyberaanval die het mondiale financiële systeem op de knieën krijgt – in samenwerking met de grootste bank van Rusland, die de economische “digitale transformatie” van dat land op gang moet brengen met de lancering van haar eigen door de centrale bank gesteunde cryptocurrency.
Meer recent, afgelopen dinsdag, heeft de grootste informatie-uitwisselingsorganisatie van de financiële sector, waarvan de bekende leden Bank of America, Wells Fargo en CitiGroup zijn, opnieuw gewaarschuwd dat hackers van natiestaten en cybercriminelen klaar stonden om samen te werken om op korte termijn het wereldwijde financiële systeem aan te vallen. De CEO van deze organisatie, die bekend staat als het Financial Services Information Sharing and Analysis Center (FS-ISAC), had eerder al geadviseerd in het WEF-Carnegie-rapport, waarin ongeveer hetzelfde werd gewaarschuwd.
Dergelijke gecoördineerde simulaties en waarschuwingen van diegenen die het huidige, noodlijdende financiële systeem domineren, zijn duidelijk reden tot bezorgdheid, vooral gezien het feit dat het World Economic Forum bekend staat om zijn Event 201-simulatie over een wereldwijde coronavirus-pandemie die plaatsvond enkele maanden vóór de COVID-19-crisis.
De COVID-19-crisis is sindsdien aangehaald als de belangrijkste rechtvaardiging voor het versnellen van de “digitale transformatie” van de financiële en andere sectoren die het Forum en zijn partners jarenlang hebben gepromoot. Hun laatste voorspelling van een doemscenario, een cyberaanval die het huidige financiële systeem tot stilstand brengt en het systeem doet instorten, zou de laatste maar noodzakelijke stap zijn voor het door het Forum gewenste resultaat van deze wijdverbreide verschuiving naar digitale valuta en meer mondiaal bestuur van de internationale economie.
Aangezien experts al sinds de laatste wereldwijde financiële crisis waarschuwen dat de ineenstorting van het hele systeem onvermijdelijk was vanwege wanbeleid van centrale banken en welig tierende corruptie op Wall Street, zou een cyberaanval ook het perfecte scenario bieden voor de ontmanteling van het huidige, falende systeem, omdat het centrale banken en corrupte financiële instellingen zou vrijpleiten van elke verantwoordelijkheid. Het zou ook een rechtvaardiging zijn voor ongelooflijk verontrustend beleid dat wordt gepromoot door het WEF-Carnegie rapport, zoals een grotere samensmelting van inlichtingendiensten en banken om de kritieke financiële infrastructuur beter te “beschermen”.
Gezien het precedent van de vroegere simulaties en rapporten van het WEF met de COVID-19 crisis, is het de moeite waard de simulaties, waarschuwingen en het beleid dat door deze machtige organisaties wordt gepromoot, te onderzoeken. De rest van dit verslag zal het WEF-Carnegie-verslag van november 2020 onderzoeken, terwijl een vervolgverslag zich zal richten op het meer recente FS-ISAC-verslag dat vorige week is gepubliceerd. De WEF-simulatie van een cyberaanval op het mondiale financiële systeem, Cyber Polygon 2020, is in een eerder rapport door Unlimited Hangout in detail behandeld.
Het WEF-Carnegie Cyber Policy Initiative
De Carnegie Endowment for International Peace, is een van de meest invloedrijke denktanks voor buitenlands beleid in de Verenigde Staten, met nauwe en aanhoudende banden met het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, voormalige presidenten, corporate Amerika en Amerikaanse oligarch clans zoals de Pritzkers van Hyatt hotels. Onder de huidige trustees van de endowment bevinden zich leidinggevenden van Bank of America en CitiGroup, evenals andere invloedrijke financiële instellingen.
In 2019, hetzelfde jaar als Event 201, lanceerde de Endowment zijn Cyber Policy Initiative met als doel een “International Strategy for Cybersecurity and the Global Financial System 2021-2024” te produceren. Die strategie is slechts enkele maanden geleden uitgebracht, in november 2020, en is volgens de Endowment opgesteld door “vooraanstaande deskundigen van regeringen, centrale banken, de industrie en de technische gemeenschap” om een “internationale cyberbeveiligingsstrategie voor de langere termijn” te bieden, specifiek voor het financiële systeem.
Het initiatief is een uitvloeisel van eerdere inspanningen van de Carnegie Endowment om de samensmelting van financiële autoriteiten, de financiële sector, wetshandhavingsinstanties en nationale veiligheidsagentschappen te bevorderen, wat zowel een belangrijke aanbeveling is van het rapport van november 2020 als een conclusie van een “rondetafelconferentie op hoog niveau” van 2019 tussen de Endowment, het IMF en gouverneurs van centrale banken. De Endowment was ook een samenwerking aangegaan met het IMF, SWIFT, Standard Chartered en FS-ISAC om in 2019 een “toolbox voor capaciteitsopbouw op het gebied van cyberweerbaarheid” voor financiële instellingen te creëren. Datzelfde jaar begon de Endowment ook met het volgen van “de evolutie van het cyberdreigingslandschap en incidenten waarbij financiële instellingen betrokken zijn” in samenwerking met BAE Systems, de grootste wapenfabrikant van het Verenigd Koninkrijk. Volgens de Endowment duurt deze samenwerking tot op heden voort.
In januari 2020 presenteerden vertegenwoordigers van de Carnegie Endowment hun Cyber Policy Initiative op de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum, waarna het Forum officieel samenwerkte met de Endowment voor het initiatief.
Tot de adviseurs van het nu gezamenlijke WEF-Carnegie-project behoren vertegenwoordigers van centrale banken zoals de US Federal Reserve en de Europese Centrale Bank; enkele van de beruchtste banken van Wall Street zoals Bank of America en JP Morgan Chase; wetshandhavingsorganisaties zoals INTERPOL en de US Secret Service; bedrijfsgiganten zoals Amazon en Accenture; en mondiale financiële instellingen zoals het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en SWIFT. Andere belangrijke adviseurs zijn de directeur en het hoofd van het Centre for Cybersecurity van het WEF, Jeremy Jurgens, die ook een belangrijke rol speelde in de Cyber Polygon-simulatie, en Steve Silberstein, de CEO van het Financial Services Information Sharing and Analysis Center (FS-ISAC).
Geen kwestie van Of maar van Wanneer
Het rapport van het Cyber Policy Initiative van november 2020 is officieel getiteld “International Strategy to Better Protect the Financial System”. Het begint met de constatering dat het mondiale financiële systeem, net als veel andere systemen, “een ongekende digitale transformatie doormaakt, die wordt versneld door de pandemie van het coronavirus”.
Vervolgens waarschuwt het dat:
“Kwaadwillende actoren profiteren van deze digitale transformatie en vormen een groeiende bedreiging voor het mondiale financiële systeem, de financiële stabiliteit en het vertrouwen in de integriteit van het financiële systeem. Kwaadwillende actoren maken gebruik van cybercapaciteiten om financiële instellingen, beleggers en het publiek te bestelen, te ontwrichten of anderszins te bedreigen. Tot deze actoren behoren niet alleen criminelen met steeds meer lef, maar ook staten en door de staat gesponsorde aanvallers.”
Gevolgd door deze waarschuwing voor “kwaadaardige actoren”, merkt het rapport op dat “steeds meer bezorgde, belangrijke stemmen de alarmbel luiden”. Het merkt op dat Christine Lagarde van de Europese Centrale Bank en voorheen van het IMF in februari 2020 waarschuwde dat “een cyberaanval een ernstige financiële crisis zou kunnen veroorzaken.” Een jaar eerder, op de jaarlijkse bijeenkomst van het WEF, voorspelde het hoofd van de centrale bank van Japan dat “cyberbeveiliging in de nabije toekomst het ernstigste risico van het financiële systeem zou kunnen worden.” Het merkt ook op dat Jamie Dimon van JP Morgan Chase in 2019 cyberaanvallen op soortgelijke wijze bestempelde als mogelijk “de grootste bedreiging voor het Amerikaanse financiële systeem.”
Niet lang na de waarschuwing van Lagarde, in april 2020, stelde de Financial Stability Board dat “cyberincidenten een bedreiging vormen voor de stabiliteit van het mondiale financiële systeem” en dat “een groot cyberincident, indien niet goed onder controle gehouden, de financiële systemen ernstig zou kunnen verstoren, met inbegrip van kritieke financiële infrastructuur, wat zou leiden tot bredere gevolgen voor de financiële stabiliteit.”
De auteurs van het WEF-Carnegie-rapport voegen aan deze bezorgdheid toe dat “de exploitatie van cyberkwetsbaarheden verliezen kan veroorzaken voor beleggers en het grote publiek” en kan leiden tot aanzienlijke schade aan het vertrouwen van het publiek in het huidige financiële stelsel. Het rapport merkt ook op dat deze dreiging niet alleen het grote publiek op significante wijze zou treffen, maar ook landen met hoge inkomens en landen met lage tot lagere middeninkomens, wat betekent dat de impact op de massa’s wereldwijd zal zijn.
Het rapport concludeert vervolgens onheilspellend dat “één ding duidelijk is: het is niet de vraag óf er een groot incident zal plaatsvinden, maar wanneer”.
De controle over het verhaal verzekeren
Een ander deel van het rapport bevat aanbevelingen om het verhaal onder controle te houden in het geval van zo’n verlammende cyberaanval. Het rapport beveelt specifiek aan dat “financiële autoriteiten en de sector ervoor moeten zorgen dat ze goed zijn voorbereid op beïnvloedingsoperaties en hybride aanvallen waarbij beïnvloedingsoperaties worden gecombineerd met kwaadaardige hackingactiviteiten” en dat ze “de lessen die zijn geleerd uit beïnvloedingsoperaties gericht op verkiezingsprocessen, toepassen op potentiële aanvallen op financiële instellingen”.
Het rapport beveelt verder aan dat “grote financiële dienstverleners, centrale banken en andere financiële toezichthouders”, waarvan vertegenwoordigers het WEF-Carnegie-rapport hebben geadviseerd, “binnen elke organisatie één aanspreekpunt aanwijzen om sociale-mediaplatforms in te zetten voor crisisbeheer”.
De auteurs van het rapport stellen dat “in het geval van een crisis”, zoals een verwoestende cyberaanval op het wereldwijde banksysteem, “sociale-mediabedrijven de communicatie van centrale banken snel moeten versterken”, zodat centrale banken “valse informatie kunnen ontkrachten” en “de markten tot rust kunnen brengen”. Ook staat er dat “financiële autoriteiten, financiële dienstverleners en techbedrijven [waaronder vermoedelijk ook socialemediabedrijven] een duidelijk communicatie- en responsplan moeten ontwikkelen dat erop gericht is snel te kunnen reageren.” Met name Facebook en Twitter worden in de bijlage van het rapport genoemd als “stakeholders uit de sector” die “betrokken” zijn bij het WEF-Carnegie-initiatief.
Het rapport stelt ook dat er voor een dergelijke crisis een voorbedachte coördinatie tussen banken en socialemediabedrijven moet plaatsvinden, zodat beide partijen kunnen “bepalen bij welke ernst van de crisis versterkte communicatie nodig zou zijn”. Het rapport roept sociale-mediabedrijven ook op om samen te werken met centrale banken om “escalatiepaden te ontwikkelen die vergelijkbaar zijn met de paden die zijn ontwikkeld in de nasleep van eerdere verkiezingsinmenging, zoals gezien in de Verenigde Staten en Europa.”
Die “escalatiepaden” impliceerden natuurlijk een verregaande censuur van de sociale media. Het rapport lijkt dit te erkennen, wanneer het toevoegt dat “snelle coördinatie met socialemediaplatforms noodzakelijk is om het verwijderen van inhoud te organiseren”. Het rapport roept centrale banken dus op om samen te werken met socialemediaplatforms om censuurpogingen te plannen die zouden worden uitgevoerd als er zich een voldoende ernstige crisis voordoet op de financiële markten.
De “beïnvloedingsoperaties” worden in het rapport onderverdeeld in twee categorieën: operaties die gericht zijn op individuele bedrijven en operaties die gericht zijn op markten in het algemeen. Wat de eerste categorie betreft stelt het rapport dat “georganiseerde actoren frauduleuze geruchten zullen verspreiden om de aandelenkoersen te manipuleren en winst te genereren op basis van de mate waarin de aandelenkoers kunstmatig werd bewogen”. Het rapport voegt daaraan toe dat bij deze beïnvloedingsoperaties “bedrijven en lobbyisten astroturfing-campagnes gebruiken, die een valse schijn van steun van de achterban opwekken, om de waarde van een concurrerend merk aan te tasten of proberen beleidsbeslissingen te beïnvloeden door misbruik te maken van oproepen tot online openbaar commentaar”. De gelijkenissen tussen deze laatste verklaring en het Wall Street Bets-fenomeen van januari 2021 zijn duidelijk.
Wat betreft de tweede categorie van “beïnvloedingsoperaties”, definieert het rapport deze operaties als “waarschijnlijk uitgevoerd door een politiek gemotiveerde actor zoals een terroristische groepering of zelfs een natiestaat”. Het voegt daaraan toe dat “dit soort beïnvloedingsoperaties zich rechtstreeks kan richten op het financiële systeem om de markten te manipuleren, bijvoorbeeld door het verspreiden van geruchten over marktbeïnvloedende beslissingen van centrale banken”, alsmede het verspreiden van “valse informatie die niet rechtstreeks betrekking heeft op de financiële markten, maar wel een reactie van de financiële markten teweegbrengt”.
Aangezien in het rapport wordt gesteld dat de eerste categorie beïnvloedingstransacties weinig systeemrisico oplevert, terwijl de tweede “systeemrisico’s kan opleveren”, lijkt het waarschijnlijker dat de gebeurtenis die door het WEF-Carnegie-rapport wordt voorspeld, betrekking heeft op beweringen van de laatste categorie door een “terroristische groepering” of mogelijk een natie-staat. Met name Noord-Korea wordt in het rapport bij verschillende gelegenheden genoemd als een waarschijnlijke dader. Ook wordt stilgestaan bij de waarschijnlijkheid dat synthetische media of “deep fakes” deel zouden uitmaken van deze systeemvernietigende gebeurtenis in opkomende economieën en/of in hoge-inkomenslanden die een financiële crisis doormaken.
In een afzonderlijk rapport van juni 2020 van het WEF-Carnegie-initiatief wordt specifiek ingegaan op deepfakes en het financiële systeem, waarbij wordt opgemerkt dat dergelijke aanvallen waarschijnlijk zullen plaatsvinden tijdens een grotere financiële crisis om schadelijke verhalen te “versterken” of om “het verzet van gewone consumenten tegen een bepaald merk te simuleren”. Het voegt eraan toe dat “bedrijven, financiële instellingen en overheidsregulatoren die met een PR-crisis worden geconfronteerd, bijzonder kwetsbaar zijn voor deepfakes en synthetische media”.
In het licht van deze verklaringen is het de moeite waard erop te wijzen dat slechte actoren binnen het huidige systeem deze scenario’s en theorieën zouden kunnen uitbuiten om het werkelijke volksverzet tegen een bank of bedrijf af te schilderen als een synthetische “beïnvloedingsoperatie” die wordt uitgevoerd door “cybercriminelen” of een natiestaat. Gezien het feit dat het WEF-Carnegie rapport verwijst naar een scenario analoog aan de Wall Street Bets situatie in januari 2021, moet een door bankiers geleide poging om een toekomstig volksverzet af te schilderen als zijnde synthetisch en de schuld van een “terroristische groepering” of een natiestaat, niet worden uitgesloten.
“Fragmentatie verminderen”: Banken fuseren met hun regelgevers en inlichtingendiensten
Gezien de onvermijdelijkheid van deze destructieve gebeurtenis die door de auteurs van het rapport wordt voorspeld, is het van belang ons te concentreren op de oplossingen die in het WEF-Carnegie rapport worden voorgesteld, aangezien deze onmiddellijk relevant zullen worden indien deze gebeurtenis, zoals voorspeld door het WEF en de Carnegie Endowment, zich voordoet.
Sommige van de voorgestelde oplossingen zijn te verwachten van een beleidsdocument van het WEF, zoals de oproepen tot meer partnerschappen tussen de openbare en de particuliere sector, een betere coördinatie tussen regionale en internationale organisaties en een betere coördinatie tussen nationale regeringen.
De belangrijkste “oplossing” in het hart van dit rapport, en ook in het hart van de andere inspanningen van het WEF-Carnegie-initiatief, is echter een oproep tot samensmelting van zakenbanken, de financiële autoriteiten die in wezen toezicht op hen houden, tech-bedrijven en de nationale veiligheidsstaat.
De auteurs van het rapport stellen allereerst dat de grootste kwetsbaarheid van het mondiale financiële systeem op dit moment “de huidige fragmentatie onder belanghebbenden en initiatieven” is en dat het beperken van deze bedreiging voor het mondiale systeem ligt in het verminderen van die “fragmentatie”. Het rapport stelt dat de manier om dit probleem op te lossen een massale reorganisatie van alle “stakeholders” vereist via meer wereldwijde coördinatie. Het rapport merkt op dat de “kloof tussen de financiële, de nationale veiligheids- en de diplomatieke gemeenschap bijzonder uitgesproken is” en roept op tot een veel nauwere interactie tussen de drie.
Vervolgens wordt gesteld dat:
“Dit vereist dat landen zich niet alleen op binnenlands vlak beter organiseren, maar ook dat zij de internationale samenwerking versterken om zich te verdedigen tegen toekomstige aanslagen, deze te onderzoeken, te vervolgen en idealiter te voorkomen. Dit houdt in dat de financiële sector en de financiële autoriteiten regelmatig op ongekende wijze moeten samenwerken met rechtshandhavingsinstanties en andere nationale veiligheidsdiensten, zowel in eigen land als internationaal”.
In de aanbevelingen van het rapport worden enkele voorbeelden gegeven van deze “ongekende interacties” tussen banken en de nationale veiligheidsdienst. Zo wordt gesteld dat “regeringen de unieke capaciteiten van hun nationale veiligheidsgemeenschappen moeten gebruiken om FMI’s [infrastructuur van de financiële markten] en kritieke handelssystemen te helpen beschermen”. Het roept ook op tot “nationale veiligheidsinstanties [om] overleg te plegen met leveranciers van clouddiensten [zoals WEF-Carnegie-initiatiefpartner Amazon Web Services] om te bepalen hoe het verzamelen van inlichtingen kan worden gebruikt om potentiële belangrijke bedreigingsactoren te helpen identificeren en monitoren en een mechanisme te ontwikkelen om informatie over dreigende bedreigingen te delen” met techbedrijven.
Het rapport stelt ook dat “de financiële sector zijn gewicht in de schaal moet leggen om cybercriminaliteit doeltreffender aan te pakken, bijvoorbeeld door meer deel te nemen aan rechtshandhavingsinspanningen”.
Wat dat laatste punt betreft, zijn er aanwijzingen dat hiermee al een begin is gemaakt. Zo zou Bank of America, de op één na grootste bank van de VS en lid van het WEF-Carnegie Initiative en FS-ISAC, zich “actief maar heimelijk hebben ingezet” voor Amerikaanse rechtshandhavingsinstanties in de jacht op “politieke extremisten” na de gebeurtenissen op 6 januari op Capitol Hill. Daarbij deelde Bank of America privé-informatie met de federale overheid zonder medeweten of toestemming van haar klanten, wat critici ertoe bracht de bank te beschuldigen van “effectief optreden als inlichtingendienst”.
Maar het meest verontrustende deel van het rapport is misschien wel de oproep om eerst het nationale veiligheidsapparaat en de financiële sector te verenigen, en dat vervolgens als model te gebruiken om hetzelfde te doen met andere sectoren van de economie. Het rapport stelt dat “de bescherming van het internationale financiële systeem model kan staan voor andere sectoren”, en voegt eraan toe dat “concentratie op de financiële sector een beginpunt is en de weg kan banen voor een betere bescherming van andere sectoren in de toekomst”.
Als alle sectoren van de economie ook zouden samensmelten met de nationale veiligheidsstaat, zou dat onvermijdelijk een realiteit creëren waarin er geen enkel onderdeel van het dagelijks menselijk leven is dat niet uiteindelijk wordt gecontroleerd door deze twee toch al zeer machtige entiteiten. Dit is een duidelijk recept voor techno-fascisme op wereldschaal. Zoals dit WEF-Carnegie rapport duidelijk maakt, is de routekaart voor een dergelijke nachtmerrie al uitgestippeld in overleg met de instellingen, banken en regeringen die momenteel het mondiale financiële systeem controleren.
Niet alleen dat, maar – zoals aangegeven in het artikel van Unlimited Hangout op Cyber Polygon – het World Economic Forum en veel van zijn partners hebben een gevestigd belang bij de systemische ineenstorting van het huidige financiële systeem. Bovendien hebben veel centrale banken recentelijk nieuwe digitale muntsystemen gesteund die alleen een snelle, massale adoptie kunnen bereiken als het bestaande systeem instort.
Aangezien deze systemen zullen worden geïntegreerd met biometrische ID’s en zogenaamde “vaccinpaspoorten” via het door het WEF en Big Tech gesteunde Vaccine Certificaat-initiatief, is het de moeite waard de timing van de verwachte lancering van dergelijke systemen in overweging te nemen om te bepalen wanneer deze voorspelde en naar verluidt onvermijdelijke gebeurtenis waarschijnlijk zal plaatsvinden.
Aangezien dit nieuwe financiële systeem zo nauw verbonden is met deze “certificaat”-inspanningen, zou deze cyberaanval op de financiële sector waarschijnlijk plaatsvinden op een moment dat het optimaal zou kunnen meehelpen aan de invoering van het nieuwe economische systeem en de integratie ervan in Certificaatsystemen die momenteel worden gepromoot als een “uitweg” uit COVID-19-gerelateerde beperkingen.
