EU,Oekraïne,VS |
1 december 2022
Bron: Natasha Wright 
strategic culture foundation 29 november 2022

En vooral: is de EU dapper genoeg om zich tegen de VS te durven verzetten?

Kim Dotcom, een Fins-Duitse metaforische Robin Hood van de online piraterij gevestigd in Nieuw-Zeeland heeft op Twitter een volkomen accurate diagnose gepubliceerd van de huidige trieste stand van de geopolitieke zaken: Eerst heeft de Amerikaanse regering de EU verwikkeld in een proxy-oorlog met Rusland. Dan gaan we verder de sancties tegen Rusland vernietigen de economie van de EU en dan nemen de VS een nieuwe wet aan zodat ze de industrie van de EU kunnen steunen door middel van (openlijke) omkoping en hen op de een of andere manier kunnen lokken om hun bedrijven naar de VS te verplaatsen. Bij die gelegenheid stelde Kim een retorische vraag: “Hoe dom kunnen de EU-politici zijn? Ze werden de hele tijd met kwade bedoelingen “gebruikt” en letterlijk voor hun ogen afgezet. Deze analyse laat zien dat het collectieve Westen is vervallen in een terminaal afstervend stadium van zichzelf verslinden tot hun eigen mogelijk onvermijdelijke dood. Deze analyse is zeker nogal ongemakkelijk in haar Freudiaanse unbequeme Wahrheit potentieel, maar zij is waar en raak. We zien dat deze analyse zich leent voor de smerige details van de oplichting van de EU door de VS.

Sommige van deze schattingen komen misschien over als al te sensationalistisch en louter schandaalpraat, maar de grimmige gevolgen van dit wrede feestmaal waarbij Europa het verrukkelijke hoofdgerecht zal zijn, zullen niet louter sensationalistisch van aard zijn. De Europese industrie wordt verplaatst naar de VS – zo meldt de Financial Times. De politici waarschuwen ons voor de exodus van investeerders naar de andere kant van de Atlantische Oceaan vanwege de meer betaalbare gasprijzen en bovendien dankzij de gloednieuwe Amerikaanse stimuleringsmaatregelen. Het oorverdovende geluid van de politieke waarschuwingsbellen in de EU weerklinkt, waarbij de nieuwe economische en financiële pakketmaatregelen van de regering Biden met veel tamtam of met 369 miljard Amerikaanse dollars aan subsidies om precies te zijn worden ingeluid en de energieprijzen in Europa te hoog zijn, waar zelfs met de recente prijsdalingen het gas vijf keer zo duur blijft als in de VS. Financial Times verwijst naar de woorden van Emmanuel Macron dat we in Europa dringend een wake-up call nodig hebben. Robert Habeck, Duits vice-kanselier en minister van economie, wordt ook geciteerd met zijn paniekerige waarschuwingen dat de VS alle financiën van de EU opslurpt.

Politico, dat anderhalf jaar geleden voor een miljard dollar werd overgenomen door Axel Springer, een Duitse nieuwe uitgeverij, zegt op wat klinkt als een zeer gealarmeerde toon dat de klok tikt voor de wapenstilstand met de regering Biden. Politico is altijd een voorstander geweest van nauwe banden tussen de EU en de VS op politiek, economisch en financieel gebied, wat in zijn vermoedelijke toekomstperspectief lijkt af te nemen. Er zijn nog maar zes weken te gaan om een transatlantische spreekwoordelijke schietpartij af te wenden. De Duitsers komen nogal gefrustreerd over omdat de regering Biden geen enkel vredesaanbod heeft gedaan. Nu 1 januari 2023 snel nadert, de datum waarop de Groene Agenda voor het bedrijfsleven van kracht wordt, is de boosdoener voor de Europeanen die hen de stuipen op het lijf jaagt (en zeker uit hun schatkist), dat al die Amerikaanse investeringen en subsidies hen ongetwijfeld ver weg van Europa (en zijn bankkisten) zullen doen vluchten. Deze protectionistische maatregelen kunnen niet erger zijn dan ze nu zijn, want in Duitsland lijkt het alsof ze al een paniekstoornis aan het ontwikkelen zijn, aangezien hun geavanceerde bedrijven “de benen nemen” om te vertrekken naar meer akkers en hun investeringen elders te doen. Namelijk in de VS.

Het laatste wat de politiek in Berlijn nu nodig heeft zijn meer financiële prikkels en subsidies voor de zakenlieden en investeerders om Europa op te geven en naar de heuvels van de VS te vluchten.

Als deze verhitte ruzie tussen de VS en de EU uitmondt in een vurige vete, komt er zeker een handelsoorlog tussen de VS en de EU waarvoor de ‘belegerde’ Europeanen het meest vrezen. Het zakenportaal Bloomberg meldt dat de spanningen in Europa hoog oplopen vanwege de groeiende sociale ongelijkheid in vergelijking met die in de VS. Het handelsoverschot van de eurozone is omgeslagen in een handelstekort omdat te hoge gasprijzen de Europese consumenten alleen maar armer maken en tegelijkertijd de Amerikaanse exporteurs rijker maken.

Nieuwe Amerikaanse protectionistische maatregelen in de vorm van investeringen en subsidies voor de binnenlandse producenten lijken zout in de wonden van de EU-producenten te wrijven. Zelfs Henry Kissinger zei ooit: “Het is misschien gevaarlijk om Amerika’s vijand te zijn, maar Amerika’s vriend zijn is fataal”, omdat de VS bondgenoten hebben aangevallen voor wie zij zogenaamd de veiligheid garandeerden.

Bloomberg voegt eraan toe dat de zogenaamde sluikdiplomatie niet kan verhullen dat de VS en de EU sterk van mening verschillen omdat China de belangrijkste rivaal van de VS is en Berlijn er vooral belang bij heeft zijn belangrijkste handelsbetrekkingen, die in feite met China zijn, in stand te houden.

Dit zijn enkele van de gapende breuklijnen in de betrekkingen tussen de VS en de EU, waardoor de kans op een komend conflict groot is. Bloomberg zegt verder dat de VS arrogant denken dat de EU niet genoeg doet door onvoldoende militaire en financiële steun aan het regime in Kiev te geven en niet sterk genoeg is om China naar behoren te bestrijden. Het Berlijnse standpunt dat Peking “een zakenpartner, en een concurrent en een rivaal” is, is voor Washington een te vaag en ongrijpbaar concept. Bloomberg adviseert verder de EU in hun typische Angelsaksische cynisme, hun goed en bewezen ‘verdeel en heers’ tactiek, veel te vaak beproefd. Ook al is Frankrijk nu goed afgestemd op de VS, Frankrijk zou wel eens een soortgelijke positie kunnen innemen als Washington en zelfs meer dan de positie van Berlijn. China is al met al de vijfde handelspartner van Frankrijk, terwijl het voor Duitsland de tweede is. Toen Macron tijdens de G20-top op Bali Xi ontmoette, leek hij veel meer op één lijn te zitten met de regering Biden dan met Olaf Scholz. Ondertussen blijft in Duitsland de leider van de regerende liberale partij van Noordrijn-Westfalen om hulp roepen: “We zijn beroofd van alle energievoorziening en nu wordt ons het Russische gas afgenomen. De situatie in deze Duitse provincie/deelstaat, de meest energie-intensieve, is bijzonder dramatisch.

Het befaamde Duitse bedrijfsmodel als zodanig staat onder zeer zware druk. We moeten ons afvragen of er over tien jaar nog iemand zal zijn die überhaupt iets kan produceren en concurrerend kan zijn op de wereldmarkt. Hoe gerechtvaardigd is deze angstaanjagende kijk op de wereld?

Wat doen de VS in hemelsnaam met hun EU-bondgenoten?
En vooral, is de EU dapper genoeg om zich tegen de VS te durven verzetten?