Rusland,VS |
4 juli 2022
Bron: Daniel Kovalik
RT 28 juni 2022 ~~~

De Verenigde Staten, het machtigste koloniale rijk in de moderne geschiedenis, sponsort een discussie over het ‘imperialisme’ van zijn tegenstander. Het gebrek aan zelfbewustzijn is duidelijk voelbaar

Op 23 juni 2022 hield een door het Amerikaanse Congres gefinancierde organisatie, de Commissie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa – ook bekend als de Helsinki-commissie – een virtuele conferentie waarin werd opgeroepen tot het “dekoloniseren van Rusland”.

Dit roept de vraag op waarom zij niet streven naar de dekolonisatie van de Verenigde Staten. Het land is tenslotte letterlijk gesticht door de opvolgers van blanke kolonisten die een oceaan waren overgestoken om het grondgebied met geweld te veroveren op de inheemse bevolking.

Terwijl de sprekers van de conferentie, die hier te horen zijn, de huidige crisis in Oekraïne als uitgangspunt namen, eisten zij dat de Russische Federatie de regio’s en republieken die sinds de 16e eeuw door Moskou werden bestuurd (b.v. Siberië en Tatarstan) en andere die teruggaan tot het begin van de 19e eeuw (b.v. Tsjetsjenië) zou “dekoloniseren”.

Dit staat uiteraard op hetzelfde niveau als een oproep aan de VS om afstand te doen van bijna al hun grondgebied van de Atlantische Oceaan tot de Stille Oceaan, om nog maar te zwijgen van recentere bezittingen zoals Hawaï.

Toen een congresganger vroeg wat de VS met Hawaï zou moeten doen in het licht van deze “dekolonisatie”-discussie, dansten de panelleden om deze kwestie heen en veranderden zij snel van onderwerp, waaruit bleek dat zij helemaal niet zo bezorgd zijn over “dekolonisatie”, maar werkelijk geïnteresseerd zijn in het uiteenvallen van de Russische Federatie omwille van haar eigen belangen.

De sprekers op de conferentie hadden het vooral over het Rusland van het Sovjettijdperk, hoewel de republieken die zij aanhaalden reeds lang voor de multinationale revolutie van 1917 deel uitmaakten van Rusland. Als er al iets was, dan gaf de USSR deze plaatsen meer onafhankelijkheid dan ze ooit hadden gehad. Het oproepen van het spookbeeld van de Sovjet-Unie, en het verwarren ervan met het hedendaagse Rusland is de standaard onzin die wordt gebruikt om hysterie te zaaien tegen Moskou als een soort imperiale macht die de wereld wil veroveren.

Maar deze poging mislukt, want de ironie is natuurlijk dat, zoals grote historici als Eric Hobsbawm en Jean Bricmont hebben benadrukt, er geen land ter wereld was dat de bevrijdingsstrijd van de Derde Wereld tegen het kolonialisme (en dit was steevast het westerse kolonialisme) meer steunde dan de Sovjet-Unie. En, zeker na de Tweede Wereldoorlog, waren het de VS die genadeloos streden voor het behoud van het westers kolonialisme.

Als we kijken naar Korea, Vietnam, Cuba, Palestina en Nicaragua, om maar een paar voorbeelden te noemen, was het de USSR die de nationale onafhankelijkheidsstrijd van deze landen steunde, terwijl de VS het ancien régime militair verdedigde. Het meest opmerkelijke geval hiervan was natuurlijk Zuid-Afrika en de zuidelijke Afrikaanse frontstaten, waar de VS en hun partner Israël wanhopig probeerden de apartheid en de koloniale overheersing van de kolonisten te handhaven, terwijl de Sovjet-Unie en haar bondgenoot Cuba vochten, en met succes, om deze systemen te beëindigen.

Bovendien moet worden benadrukt dat het de Sovjet-Unie was, meer dan enig ander land, die in de jaren veertig de strijd leidde tegen de poging van nazi-Duitsland om Europa – en zelfs de rest van de wereld – te koloniseren. En de USSR verloor daarbij 27 miljoen mensen.

Ondertussen hebben de VS sinds WO II een imperium gecreëerd van een omvang die tot nu toe ongekend was in de wereld. Er wordt nu geschat dat “de Verenigde Staten ongeveer 800 formele militaire bases hebben in 80 landen, een aantal dat boven de 1000 zou kunnen komen als je de troepen meetelt die gestationeerd zijn op ambassades en missies en zogenaamde ‘lelie-vijver’ bases, met zo’n 138.000 soldaten gestationeerd over de hele wereld”. Geen enkel ander land in de wereld heeft een dergelijk militair apparaat, of heeft dat ooit gehad. De betrekkelijk weinige andere landen die militaire bases in het buitenland hebben, hebben samen nog geen tiende van het aantal bases van de VS.

Zo “hebben slechts 11 andere landen bases in het buitenland, ongeveer 70 in totaal. Rusland heeft er naar schatting 26 tot 40 in negen landen, meestal voormalige Sovjetrepublieken, alsmede in Syrië en Vietnam”. (onderstreping toegevoegd). En over Syrië gesproken, terwijl de sprekers van de Helsinki Commissie probeerden te beweren dat Rusland daar betrokken is bij een soort neokoloniale inspanning, zijn het in feite de VS die de onuitgenodigde (en daarom illegale) indringer in Syrië zijn en die thans een derde van het land tegen de wil van de Syrische regering bezetten en regelmatig Syrische olie uit dit bezette land plunderen, hetgeen in strijd is met de Conventies van Genève.

En natuurlijk zijn het de VS, niet Rusland, die in de afgelopen 29 jaar de halve wereld zijn overgetrokken om andere naties, zoals Irak (tweemaal), voormalig Joegoslavië, Libië, Somalië en Afghanistan, binnen te vallen en onveranderlijk te vernietigen. In een schaamteloze daad van koloniale diefstal hebben de VS eenvoudigweg 7 miljard dollar (of ongeveer 40% van de nationale inkomsten) gestolen van Afghanistan na de 20 jaar durende oorlog aldaar. De VS houden deze middelen nog steeds vast, zelfs nu Afghanistan wordt geconfronteerd met een dreigende hongersnood en de naweeën van een verwoestende aardbeving. Evenzo hebben de VS de grootste bron van inkomsten van Venezuela gejat – de in de VS gevestigde oliemaatschappij CITGO, die nu door Washington in stukken wordt verkocht. En tenslotte hebben de VS eerder dit jaar voor miljarden dollars aan Russische financiële reserves gestolen die zich in Amerikaanse banken bevonden.

Ondertussen blijft Washington zijn koloniale greep op gebieden als Puerto Rico, Guam, Guantanamo Bay en Hawaï handhaven, om nog maar te zwijgen van het feit dat het hele grondgebied van wat nu bekend staat als de Verenigde Staten van Amerika land is dat gestolen is van inheemse volkeren en Mexico.

Kortom, de regering van de VS en haar volgzame NGO’s hebben niets te zeggen over “dekolonisatie” van wie dan ook, voordat zij zich bezighouden met de dekolonisatie van hun eigen land. Een dergelijke inspanning zou kunnen beginnen met het verwijderen van de militaire bases van de VS over de hele wereld en de bijbehorende terugtrekking van alle buitenlandse troepen van de VS; de teruggave van alle gestolen gelden en hulpbronnen aan landen als Afghanistan, Syrië, Venezuela en Rusland; de teruggave van Guantanamo Bay aan Cuba; het houden van referenda in Puerto Rico en Hawaï over onafhankelijkheid; en het betalen van aanzienlijke herstelbetalingen aan de inheemse volken van de Verenigde Staten en de nakomelingen van voormalige slaven.

Een dergelijke focus op de zonden van het eigen land is niet alleen juist, maar heeft ook meer kans op succes en vermijdt de risico’s die verbonden zijn aan het pleiten voor het gedwongen uiteenvallen van andere naties, zoals de Russische Federatie – iets waartoe de Helsinki Commissie in ieder geval impliciet oproept met haar eis voor de “dekolonisatie” van Rusland.

Topfoto: Native American demonstranten en supporters verzamelen zich bij de Black Hills, nu de plek van Mount Rushmore, op 3 juli 2020 in Keystone, South Dakota. © Getty Images / Micah Garen

Daniel Kovalik doceert Internationale Mensenrechten aan de University of Pittsburgh School of Law, en is auteur van het onlangs verschenen No More War: How the West Violates International Law by Using “Humanitarian” Intervention to Advance Economic and Strategic Interests.