Bron: sputniknews.com – Interview 2 september 2020 ~~~
De mensen in het Westen zijn getuige van “toenemend autoritarisme” en moeten meer dan ooit weten wat er door hun regeringen en in hun naam wordt gedaan, vertelt de regisseur van de nieuwe documentaire ‘The War on Journalism – De zaak van Julian Assange’ [Video , 83 min.] aan Spoetnik.
Juan Passarelli, een bekroonde filmmaker en journalist, is mede-oprichter van Guerrilla Pictures en Infosec Bytes. Hij heeft tien jaar met WikiLeaks gewerkt en met hen samengewerkt aan meerdere projecten. Meneer Passarelli legt uit wat hem de mogelijkheid biedt om zijn nieuwste film te regisseren: ‘The War on Journalism: De zaak van Julian Assange’ en zijn vreselijke voorspellingen voor de toekomst van de journalistiek als de WikiLeaks uitgever met succes wordt uitgeleverd aan de Verenigde Staten.
Spoetnik: Hoe bent u bij WikiLeaks terechtgekomen?
Juan Passarelli: Ik kwam naar het Verenigd Koninkrijk om een masterdiploma in TV-journalistiek te behalen. En in die cursus moest ik stage lopen en ik besloot de stage te lopen bij de meest interessante persoon die ik in de cursus heb ontmoet, namelijk Gavin MacFadyen in het Centre for Investigative Journalism. Ik heb nog nooit zoiets gezien in de wereld en ik hoop zoiets in de toekomst te zien, want het was een centrum waar nieuwe journalistieke projecten werden gemaakt en mensen werden verbonden met andere mensen en er kwamen gewoon geweldige dingen uit.
Gavin was een goede vriend van Julian Assange. Andere stagedeelnemers waren Sarah Harrison en Joseph Farrell. Ik heb mijn stage beëindigd en een paar maanden later heb ik ze op TV gezien. Ik schreef Sarah en ze vroegen me om voor hen te filmen, als een fly-on-the-wall-type documentaire, voor de release van de Iraq ‘War Dogs’. Dat was in oktober 2010 en sindsdien ik ze heb gefilmd – al tien jaar lang.
Er is veel materiaal en uiteindelijk zal ik daar een film van maken. Zo heb ik WikiLeaks ontmoet, toen ik Julian ontmoette. Ik wist van WikiLeaks, maar ik wist niet van hem. Het viel me op dat hij een zeer intelligente man was en iets wat ik door de jaren heen bevestigd heb gekregen, is dat hij niet alleen een briljant persoon is en ongelooflijk intelligent, die in feite een wereld heeft gecreëerd van vóór WikiLeaks en van na WikiLeaks. Hij is ook een van de meest moedige en principiële mannen die ik ken… eigenlijk De meest moedige en principiële man.
En dit is mede de reden waarom hij op de plaats is waar hij is, vanwege zijn principes, omdat hij vasthield aan zijn waarden.
Spoetnik: Beschrijf het uitgangspunt van je nieuwe film The War on Journalism: De zaak van Julian Assange.
Juan Passarelli: Het uitgangspunt van de film is eenvoudig. Er is een oorlog tegen de journalistiek. Er is een steeds gevaarlijker wordend autoritarisme in het Westen, waar mensen in veel grotere mate worden ondervraagd dan de Duitse Stazi ooit heeft kunnen bereiken, vanwege onze digitale spionage-apparaten die we op zak hebben en die smartphones worden genoemd.
Als je de Wereldpremiere van mijn film hebt gemist (en geen gebruik wilt maken van een privaat videoplatform):
Kijk naar “The War on Journalism. The Case of #JulianAssange” hier: https://t.co/OkZKhTeFO7#FreeAssange #AssangeCase #SaveJulian
Juan Passarelli (@jlpassarelli) 29 augustus 2020
En ze hebben veel geheimen waarvan ze niet willen dat het publiek ze kent, want als het publiek ze kent, verliezen ze de macht die ze hebben. Dus het uitgangspunt van de film is dat als je de macht wilt om te weten en de mogelijkheid om te weten wat de overheid in jouw naam doet, moet je deze zaak ondersteunen. Je moet Julian Assange steunen. En je moet mensen die posities hebben in technische [gebieden] – netwerkbeheerders en al die mensen die in de techniek werken, die toegang hebben tot een breed scala aan documentatie, in welke organisatie ze ook werken, aanmoedigen om er naar te kijken en te zien of er iets is waarvan ze denken dat het publiek het zou moeten weten. En, als ze dat doen, ga dan naar WikiLeaks.org met een Tor-browser en geef die informatie anoniem en veilig vrij en het zal worden gepubliceerd en beschikbaar worden gesteld aan het publiek op de meest verantwoordelijke manier en op de manier die de grootst mogelijke aandacht krijgt.
Spoetnik: Waarom heb je deze film gemaakt?
Juan Passarelli: Nou, ik heb me [tot nu toe] onthouden van het maken van een WikiLeaks film omdat ik het gevoel had dat dit verhaal nog niet klaar was. Ik had een duidelijk einde nodig en ik heb door de jaren heen een gesystematiseerde campagne gezien om Julian en WikiLeaks aan te vallen, met vijf verschillende betrokken landen en hun grote, je weet wel, propaganda-apparatuur, juridische apparaten, die proberen hem en WikiLeaks te vernietigen. De landen zijn natuurlijk de Verenigde Staten, Ecuador, Australië, Zweden en het Verenigd Koninkrijk.
Ik dacht dat het tijd was om iets te doen, want ik ben getuige geweest van al deze gebeurtenissen door de jaren heen. Ik ben getuige geweest van de publicaties en ik heb geleden met de mensen die deze materialen hadden onderzocht toen ze ontdekten, je weet wel, details zoals een meisje dat wordt gemarteld met een boormachine of een groep coalitietroepen die het huis van een boer binnenvallen, met zijn familie en uitgebreide familie daar, ze hen vastbonden, ze hen executeerden, inclusief een aantal kinderen, en vervolgens de opdracht tot een luchtaanval gaven om het bewijs van de absolute gruwelijke moord te elimineren. Uiteraard is er [ook] wat we al zo vaak hebben gezien, en het is nog steeds slopend voor mijn maag, de collateral murder video die de ongevoeligheid en onthechting van de piloten ten opzichte van mensenlevens laat zien. En het lijkt alsof ze een spel spelen, een videospel, en ze hebben plezier terwijl ze deze mensen vermoorden en dingen zeggen als: ‘Ja, kijk eens naar deze dode klootzakken. Mooi’.
Dus ik zag dat en ik zag hoe belangrijk deze openbaringen waren. Ik wilde er alleen maar voor zorgen dat ik dit in heel eenvoudige bewoordingen kon vertellen. Dit is wat hij publiceerde. Dit is precies waarom hij wordt aangeklaagd en waarom de VS hem in de VS wil krijgen en hem in een donkere kerker wil stoppen waar hij nooit meer gezien zou kunnen worden.
Spoetnik: Wie probeer je te bereiken met deze documentaire?
Juan Passarelli: Dit is dus een moeilijke vraag voor mij, want ik probeerde mensen te bereiken wiens leven niet om WikiLeaks draait. En dat is in feite moeilijk voor mij, omdat ik al zo lang aan dit project vastzit. Elke keer als ik met mensen praat die een normale baan en een normaal leven hebben, hebben ze vragen (over assange en wikileaks) die gewoon beantwoord moeten worden, omdat er zo’n ongelooflijke, systematische, aanvallen op hem en op de organisatie zijn geweest, en het moet gewoon opgehelderd worden.
Het is ook een zaak die al 10 jaar aan de gang is. Dus ik denk dat mensen zich misschien niet eens meer herinneren hoe 10 jaar eruit zag. Ik probeerde de mensen er dus aan te herinneren dat dit geen moeilijk te begrijpen geval is; dat alle lagen van propaganda en smeerlapperij heel snel kunnen worden blootgelegd om te begrijpen dat het hier niet alleen gaat om de vrijheid van meningsuiting, maar ook om hun recht om te weten wat de regering in hun naam doet, met hun belastingen en met het mandaat dat ze met hun (democratische) stem geven. Als hen dat recht worden afgenomen, is er geen democratie. Er is geen enkele manier waarop ze een geïnformeerde beslissing kunnen nemen over wie de leider van het land moet zijn.
Dus dat is het publiek dat ik probeer te bereiken. Ik bedoel, zo ver en zo breed mogelijk publiek, en mensen die zich misschien zorgen maken over hun recht om te weten.
Spoetnik: Wat zegt u tegen degenen die beweren dat Julian Assange in de Verenigde Staten terecht moet staan en dat hij, als hij onschuldig is, niets te vrezen heeft?
Juan Passarelli: Nou, de Spionagewet is nooit gebruikt op een journalist, echt nooit. Dus dit is al een zeer verontrustend iets. En het precedent dat sommige mensen zeggen te scheppen als hij wordt uitgeleverd, is volgens mij al geschapen. Want als journalisten informatie ontvangen die van het kaliber is van de informatie die WikiLeaks in 2010 publiceerde, dan zou ik denken dat ze waarschijnlijk zelfcensuur zullen uitoefenen en niet alles publiceren, of zichzelf moeten beschermen en de hoeveelheid informatie die het publiek ontvangt moeten beperken.
Op een of andere manier hebben we dit zien gebeuren in de Panama-Papers. We zien al deze aanvallen op journalisten in Australië en Brazilië met Glenn Greenwald, in de Verenigde Staten waar journalisten in elkaar worden geslagen en gevangen worden gezet. Ik denk dat hij in de gerechtshoven van Oost-Virginia, waar hij berecht zal worden, waar 80% van de bevolking bestaat uit mensen die werken voor de CIA, de NSA, het ministerie van Defensie of van Binnenlandse Veiligheid, of hun familieleden of contractanten, geen schijn van kans maakt, alleen al wat betreft [de samenstelling van] de jury.
Ook heeft de CIA zijn private juridische gesprekken met zijn advocaten over de zaak in de Verenigde Staten bespioneerd. Ik bedoel, dit is schandalig, de zaak zou gewoon op die gronden moeten worden afgeblazen.
Hoe is het mogelijk dat hij een eerlijk proces in de VS kan hebben als de Verenigde Staten zijn juridische gesprekken hebben bespioneerd, weet je, hij kan geen eerlijk proces in de VS hebben.
En er is geen enkele reden waarom hij ooit – al deze onrechtmatigheden apart – naar een ander land zou moeten gaan waar hij vervolgd zou kunnen worden voor spionage, terwijl hij die informatie daar niet eens heeft gepubliceerd.
Wat hier gebeurt is dat de VS hun jurisdictie uitbreiden en letterlijk de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk overnemen en hun eigen wetten toepassen in de soevereine natie van het Verenigd Koninkrijk, in het land van de koningin, zullen we maar zeggen, en hun wetten gebruiken om te proberen hem uit te leveren aan het land waar hij achter gesloten deuren zou worden vervolgd – waar zijn advocaten [misschien] niet in staat zijn om over de zaak te praten – en waar… hij 175 jaar in de gevangenis zit. Dit is absoluut krankzinnig.