Craig Murray, craigmurray.org.uk op globalresearch.ca 6 januari 2020 ~~~
Het heersende establishment heeft een zware les geleerd van het debacle over Iraakse massavernietigingswapens. De les die ze hebben geleerd is niet dat het verkeerd is om een heel land aan te vallen en te vernietigen op basis van leugens. Ze hebben die les niet geleerd, ondanks het feit dat de westerse mogendheden nu druk bezig zijn de Iraakse sjiitische meerderheidsregering aan te vallen die ze zelf hebben geïnstalleerd, voor hun misdaad om een sjiitische meerderheidsregering te zijn.
Nee, de les die ze hebben geleerd is nooit toe te geven dat ze hebben gelogen, nooit toe te geven dat ze ongelijk hadden. Ze zien het spookachtige wassen gezicht van Tony Blair ronddwalen, stinkend rijk maar minder populair dan de Epstein-verjaardagsparties, en realiseren zich dat brede bekendheid als een liegende massamoordenaar geen goede carrièrekansen biedt. Ze hebben geleerd dat het fout is, dat het establishment ooit de leugens toegeeft.
Het establishment moest een bepaalde hoeveelheid collectieve zelfkastijding uitvoeren over de niet-bestaande Iraakse massavernietigingswapens, waarmee zij de dood en het verminken van miljoenen mensen hebben ingezet. Slechts een paar uitschieters, zoals de vreemde Melanie Phillips, beweren nog steeds dat de WMD echt bestonden, en haar motief was overduidelijk dat ze elk excuus zou ondersteunen om moslims te vermoorden dat niemand er aandacht aan schonk. Haar permanente toegangspas om op de BBC te verschijnen werd opgewaardeerd. Maar over het algemeen accepteerde iedereen dat de Iraakse WMD een fictie was geweest. De mainstream media lakeien van Blair en Bush, zoals Cohen, Kamm en Aaronovitch schakelden over met de bewering dat zelfs als de WMD niet bestonden, het voor Irak sowieso beter was dat zoveel mensen werden gedood en de infrastructuur werd vernietigd.
Deze situaties worden nu vermeden door het besef van de beveiligingsdiensten, dat ze deze zaken in de toekomst gewoon onbeschaamd moeten afwijzen. De simpele waarheid van de zaak – en het is een waarheid – is deze: Als de Irakese MVW-situatie zich vandaag zou voordoen, en de veiligheidsdiensten zouden besluiten het op te lossen en te beweren dat WMD inderdaad waren gevonden, zou er geen reguliere mediabedrijf zijn die hen zou tegenspreken.
De spreekbuis voor beveiligingsdiensten, Bellingcat, zou enkele foto’s publiceren van grote raketten die in het zand waren geplant. De Washington Post, Guardian, New York Times, BBC en CNN zouden deze foto’s opnieuw publiceren en uitvergroten en de officiële verklaringen van woordvoerders van de overheid klakkeloos overnemen. Robert Fisk zou in beeld komen en een paar ooggetuigen interviewen die zagen dat de raketten werden geplant, en hij zou worden bespot als een seniele oude. Seymour Hersh en Peter Hitchens zouden klokkenluiders interviewen en zouden gemeden worden door hun collega’s en geen zendtijd meer krijgen. Bloggers zoals ik zouden worden uitgelachen als dwaze samenzwerings-theoretici of betaalde Russische agenten als we twijfel zouden werpen op het ‘bewijs’ van Bellingcat. Wikipedia zou meedogenloos elk alternatief verhaal verwijderen als zijnde ‘uit onbetrouwbare bronnen’. Het Integrity Initiative, 77th Brigade, GCHQ en hun Amerikaanse equivalenten zouden het ‘Iraakse WMD gevonden’-verhaal overal op sociale media oppompen. Mad Ben Nimmo van de Atlantische Raad verwijdert afwijkende accounts overal, in zijn functie als Facebook heksenjacht-General.
Wil iemand serieus betwisten dat dit de manier is waarop de afwezigheid van Iraakse MVW vandaag, 16 jaar later, zou worden aangepakt?
Als je twijfelt dat dit zou kunnen gebeuren, kijk dan naar het overduidelijke nepverhaal van de chemische wapenaanvallen van de Syrische regering op Douma. De foto’s gepubliceerd op Bellingcat van geïmproviseerde chloorgasraketten waren altijd duidelijk nep. Bedenk dat deze raket tot tien centimeter massief, met staal verstevigd gewapend beton zou zijn ingeslagen.
Zoals ik vorig jaar mei berichtte, is het niet verwonderlijk dat de deskundige ingenieurs die door de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) waren gestuurd om dit te onderzoeken, er niet achter konden staan.
Dat hun bevindingen bewust zijn weggelaten uit het OPCW-rapport is inderdaad zeer zorgwekkend. Wat nog zorgwekkender werd, was het onbetwistbare bewijs dat van klokkenluiders in de OPCW naar voren kwam, dat de toxicologie-experts unaniem waren overeengekomen dat de slachtoffers niet waren gestorven aan een chloorgasaanval. De notulen van de OPCW-toxicologievergadering moeten echt volledig gelezen worden.
actual_toxicology_meeting_redacted
De hoogtepunten zijn:
“Er waren geen zenuwmiddelen gedetecteerd in milieu- of bio-monsters”
“De experts waren overtuigend in hun verklaringen dat er geen verband was tussen de symptomen en blootstelling aan chloor”
Ik raad je echt aan om op de bovenstaande link te klikken en de hele verslag te lezen. In het bijzonder is het onmogelijk om dat verslag te lezen en niet te begrijpen dat de toxicologie-experts meenden dat de lijken in positie waren gebracht en geplaatst.
“De experts waren ook van mening dat het zeer onwaarschijnlijk was dat de slachtoffers zich in stapels in het midden van de respectieve appartementen hadden verzameld, op zo’n korte afstand van een uitweg uit giftig chloorgas naar veel schonere lucht”.
Dus de toxicologie-experts geloofden duidelijk dat de lijkenstapels in scene waren gezet, en de technische experts geloofden duidelijk dat de cilinderbommen in scene waren gezet. Maar tegen het directe bewijs van zijn eigen experts in, publiceerde de OPCW een rapport dat erin slaagde de tegenovergestelde indruk over te brengen – of op zijn minst door de media kan worden beschreven als een tegenovergestelde situatie.
Hoe is de OPCW dit dan gaan doen? Ongebruikelijk voor een internationale organisatie, het OPCW-secretariaat is stevig gegijseld door de westerse staten, grotendeels omdat het een werkgebied bestrijkt dat niet van enorm belang is voor de politieke elites van ontwikkelingslanden, en veel posities vereisen een hoog niveau van technische kwalificatie. Het veranderde ook van directeur-generaal, ten tijde van het Douma-onderzoek , waarbij de fervent Francofiele Spaanse diplomaat Fernando Arias de functie van directeur-generaal overnam en de Franse diplomaat Sebastian Braha de operatie leidde als secretaris van de directeur-generaal, in nauwe samenwerking met de Amerikaanse beveiligingsdiensten. Braha bevool eenvoudigweg de weglating en complete verwijdering van de meningen van experts over engineering en toxicologie, en zijn hooghartigheid werkte als een slijmerige, corrupte, liegende oorlogshawk, tenminste totdat klokkenluiders de waarheid over Braha begonnen te onthullen,
FFM staat hier voor Fact Finding Mission en ODG voor Office van de directeur-generaal. Na veel persoonlijke ervaring met Franse diplomaten, zou ik zeggen dat de irritante arrogantie die in Braha’s instructies hier wordt onthuld, precies is wat je zou verwachten. Franse diplomaten zijn als klasse een opmerkelijk vreselijke en arrogante groep. Braha heeft geen moeite met het simpelweg vernietigen van de geloofwaardigheid van het kantoor van de directeur-generaal en met het proberen Henderson te bedreigen en te ontmoedigen.
We zien nu hoe de OPCW erin slaagde een rapport op te stellen dat tegengesteld was aan de waarheid. Ian Henderson, de OPCW-ingenieur die de site had bezocht en concludeerde dat de “cilinderbommen” nep waren, was plotseling uitgesloten van de “feitenzoekmissie” toen deze werd teruggebracht tot een “kerngroep” – zonder ingenieurs ( en vermoedelijk zonder toxicologen) die ongemakkelijke feiten in het rapport zouden willen opnemen.
Frankrijk nam natuurlijk, samen met de VS en het VK, deel aan raketaanvallen tegen de positie van de Syrische regering als reactie op de niet-bestaande chloorgasaanvallen op Douma. Ik was een van degenen die vanaf de eerste dag hadden beweerd dat het westerse Douma-verhaal inherent onwaarschijnlijk was. De Douma-enclave in handen van extreme jihadistische, westerse en Saoedisch gesteunde troepen verbonden aan ISIL, stond toch op het punt te vallen. De Syrische regering had geen mogelijk militair voordeel te behalen door het aan te vallen met twee kleine geïmproviseerde chemische wapens, en veel te verliezen wat betreft het uitlokken van internationale vergelding.
Dat de gevolgen van het nep-Douma-incident veel minder ingrijpend waren dan ze misschien waren, is volledig te wijten (en het spijt me als je dit niet leuk vindt, maar het is waar) aan het goede gevoel van Donald Trump. Trump is geneigd tot isolationisme, en het nep “Russiagate” verhaal gepromoot door senior echelons van zijn veiligheidsdiensten had hem ertoe gebracht om sceptisch tegenover hen te staan. Daarom weigerde hij, tegen de verenigde overtuiging van de haviken, om op de Douma “aanval” te reageren met meer dan snelle en beperkte raketaanvallen. Ik twijfel er niet aan dat het doel van de valse vlag was om de VS in een volledige regime-change-operatie te duwen, door een demonstratie te vervalsen dat een verklaarde rode lijn over het gebruik van chemische wapens was overschreden.
Er is geen twijfel dat Douma een valse vlag was. De documentaire en het klokkenluidersbewijs van de OPCW is overweldigend en onweerlegbaar. Naast de twee klokkenluiders die uitvoerig zijn gerapporteerd door Wikileaks en de Courage Foundation, heeft de onbetwistbare Peter Hitchens zijn eigen klokkenluiders binnen OPCW, die mogelijk verschillende personen zijn. Het is ook geweldig amusement en verhelderend om Hitchens’ Afgang van Bellingcat over dit onderwerp te lezen.
Maar er zijn veel diepere vragen over de valse vlag van Douma. Hebben de jihadisten zelf de ‘chloorslachtoffers’ vermoord voor de vertoning, of waren dit slechts lichamen uit de algemene gevechten? De Witte Helmen bevonden zich op locatie van het jihadistische hoofdkwartier in Douma en waren betrokken bij het produceren en verspreiden van het nepmateriaal. In hoeverre waren de regeringen van het VK en de VS behulpzaam bij het voorbereiden van het valse vlag incident? Dat westerse regeringen, ook via de Witte Helmen en hun mannen bij de OPCW, duidelijk probeerden deze valse vlag te verspreiden, massaal bekend te maken en er oorlogsmunt uit te slaan, staat buiten kijf. Maar waren ze betrokken bij de daadwerkelijke creatie van de nepscène? Heeft MI6 of de CIA deze valse vlag geïnitieerd via de Witte Helmen of de door Saudi gesteunde jihadisten? Dat is niet bewezen maar lijkt mij zeer waarschijnlijk. Het is ook de moeite waard om het toeval in de tijd op te merken van de onthulling van het bewijs dat Douma een valse vlag incident was, en van de dood van de oprichter van de ‘white helmets’ James Le Mesurier.
Laat me nu terugkeren naar waar ik begon. Geen van de New York Times, de Washington Post, de BBC, de Guardian noch CNN – die allemaal de chemische aanval van Douma zeer uitgebreid rapporteerden als pure wreedheid van de Syrische regering, en deze gebruikten voor opinievorming voor westerse militaire interventie in Syrië – geen van hen heeft toegegeven dat ze ongelijk hadden. Geen van hen heeft een inhoudelijke intrekking of correctie uitgegeven. Niemand heeft gedetailleerd en zonder vooringenomenheid melding gemaakt van het overweldigende bewijs van vals spel binnen de OPCW.
De mediabronnen die wel de waarheid publiceren – inclusief de enkele uitschieters in reguliere media zoals Peter Hitchens en Robert Fisk – blijven verder gemarginaliseerd, aangevallen als (op zijn best) lunatics en (op zijn slechtst) Russische agenten. Anderen zoals Wikileaks en ikzelf zijn paria’s uitgesloten van elke reguliere presentatie. De officiële Britse, Amerikaanse, Franse en Spaanse overheidslijn, en de verhaallijn van de media van miljardairs en van de staat, blijft dat Douma een chemische aanval van de Syrische regering op burgers was. Het is hun bedoeling, geholpen en aangemoedigd door hun enorme online propaganda operaties, om onbeschaamd te liegen.
Wat we zien is de angstaanjagende opkomst van de verhaallijn van de zombiestaat in de westerse cultuur. Het maakt niet uit hoe definitief we kunnen bewijzen dat iets een leugen is, de volledige dominantie van het establishment in de mediabronnen is zodanig dat de leugen onmogelijk te doden is, en de staat erin slaagt die leugen in de geest van een voldoende meerderheid van de bevolking te implanteren als ‘de waarheid’ om met veel succes de objectieve waarheid te verpletteren. Volgens dat staatsverhaal is iedereen die de versie van de ‘waarheid van de staat’ uitdaagt, zelf oneerlijk of gek, en slaagt de staat er ook in om dat begrip in een voldoende grote meerderheid van de bevolking te implanteren.
Dit zijn echt huiveringwekkende tijden.
In de volgende aflevering zal ik beschouwen hoe het etablissement soortgelijke leugens op de Russophobe-agenda braakt en vasthoudt aan feitelijk ontkrachte verhalen over de e-mails van DNC en Podesta, over het Steele-dossier en over de Skripals.