Bron: Yehya Dbouk al-akhbar.com 18 december 2024 ~~~
In de context van de Israëlische aanvallen op geavanceerde Syrische militaire capaciteiten, weerspiegelen de acties van ‘Israël’ een groeiende onzekerheid over de toekomst van Syrië. Israëlische beoordelingen zien de verzwakking van een sleutelcomponent binnen de anti-“Israël” as als een cruciale kans – één die ten volle moet worden benut. Met dit in gedachten lijkt “Israël” verschillende strategische doelen na te streven in Syrië om zijn belangen veilig te stellen:
Ten eerste wil “Israël” zich positioneren als beschermer van minderheden in het zuiden van Syrië, met name in regio’s als Sweida en de gebieden die zich uitstrekken tot de grens met Libanon. Dit sluit aan bij zijn territoriale ambities om een aanzienlijk deel van Zuid-Syrië te controleren, in navolging van historische plannen zoals de “Staat van Jabal al-Druzen”.
Ten tweede is het een belangrijk doel om de geavanceerde wapens van Syrië uit te schakelen en te voorkomen dat het land geavanceerde wapens aanschaft totdat er een stabiel en voorspelbaar regime is. Dit verzekert dat geen enkele groep, huidig of toekomstig, de capaciteit krijgt om “Israël” te bedreigen.
Ten derde wil “Israël”, door een directe militaire voet aan de grond te krijgen in Syrië, zijn agenda opleggen aan Syrische facties en externe belanghebbenden die de toekomst van het land vormgeven. Deze proactieve strategie stelt “Israël” in staat om de resultaten te controleren in plaats van te vertrouwen op concessies van anderen.
Ten vierde, met interne chaos en fragmentatie als waarschijnlijk scenario, zou “Israël” een ministaat of kanton kunnen stichten zonder interventie van buitenaf. Het anticipeert op het ontstaan van regionale verdeeldheid: Door Koerden gecontroleerde gebieden in het noorden, een Alawitisch bolwerk langs de kust, overblijfselen van ISIS in Centraal-Syrië en een door Druzen gedomineerde regio in het zuiden. “Israël” wil deze verdeeldheid uitbuiten en mogelijk een Druzisch kanton onder zijn invloed oprichten of ondersteunen.
Om deze doelen te bereiken begon “Israël”, al voor de machtsovername van Damascus door Hay’at Tahrir al-Sham, samen te werken met gewapende groepen in de regio’s met een Druzische meerderheid, omdat ze hen als cruciaal beschouwen voor het vormgeven van een Syrische toekomst die overeenkomt met hun belangen. Een verklaring van het Israëlische leger onthulde dat het hoofd van de Israëlische militaire inlichtingendienst een ontmoeting had met sjeik Mowafaq Tarif, leider van de Druzen in bezet Palestina, om de implicaties van het zich ontwikkelende Syrische landschap op de Druzenbevolking te bespreken. Deze gesprekken benadrukten “Israëls” “diepe betrokkenheid” bij de Druzen en erkenden hun vitale rol binnen gevoelige sectoren van het Israëlische leger. Met name de inspanningen van Tarif om de banden met de Druzen in Syrië aan te halen werden benadrukt en geprezen.
Tegelijkertijd richtte de Israëlische luchtmacht zich op de kwalitatieve militaire capaciteiten van Syrië onder het voorwendsel om te voorkomen dat deze in de “verkeerde handen” zouden vallen. Invasies op de grond schonden de terugtrekkingsovereenkomsten van 1974, waardoor “Israël” sleutelposities kon innemen met uitzicht op zowel Syrisch als Israëlisch grondgebied. Deze aanvallen zijn bedoeld om toekomstige inlichtingenoperaties vanuit Syrië te blokkeren en tegelijkertijd de verkenningscapaciteiten van “Israël” in de regio te vergroten.