Bron: Elijah J Magnier 
op ejmagnier.com  15 februari 2020 ~~~ 

Meer dan veertig dagen geleden werd  generaal-majoor Qassem Soleimani, leider van de Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC) – Quds Brigade en leider van de “As van het Verzet” samen met zijn metgezellen door een Amerikaanse drone vermoord. Dat gebeurde in de nacht van 2 op 3 januari op de luchthaven van Bagdad. Heeft dat  de “As van het Verzet” zelf verzwakt of wat heeft het sindsdien bereikt?

Op het Syrische front heeft het Syrische leger samen met zijn bondgenoten van de Zoul-fi-Qar brigade en andere partners voor het eerst sinds 2012 de weg van Damascus-Aleppo over 432 km bevrijd. Het vergrootte de veiligheidszone op de westelijke flank ervan. De strategische steden Saraqeb, Rashedeen, Khan al-Asal zijn bevrijd, samen met de El-Eissheuvel, een locatie die generaal-majoor Soleimani altijd al had willen bevrijden om de 23 soldaten die  Hezbollah er verloor en die bij de heuvel begraven liggen terug naar huis te kunnen brengen.

Met het Russische commando zit de “As van het Verzet” in een operationele ruimte in Aleppo dat gecoördineerd samenwerkt met anderen in Damascus en Hmaymeem. Ze sturen de opmars in de strijd tegen de jihadisten aan en leveren de nodige inlichtingen en luchtsteun. Het Syrische leger slaagde erin om een grote veiligheidszone te creëren langs de M5 snelweg (Damascus-Aleppo).  Turkije had dat sinds oktober 2018 beloofd maar slaagde er niet in. Deze opmars wijst op een strategisch plan dat gebaseerd is op objectieven zonder specifieke leiders. Het doel in Syrië, een essentieel lid van de “As van het Verzet”, is om het hele land te bevrijden, ongeacht welke leiders op de weg ernaar toe omkomen. Veel prominente Syrische generaals zijn gesneuveld tijdens deze al negen jaar durende oorlog, maar Syrië wordt nog steeds verder bevrijd.

Iran en Rusland praten met Turkije om de dialoog met Syrië in stand te houden, ondanks de gevolgen van de aanhoudende confrontatie. Het verlies van generaal-majoor Soleimani zal hun objectieven niet veranderen of wijzigen.

In Irak had generaal-majoor Soleimani nooit kunnen dromen van een politieke beslissing om de VS en alle buitenlandse troepen te vragen het land te verlaten. Dit is een belangrijke beslissing die Irak heeft genomen, waarbij de wettelijke status van de Amerikaanse troepen wordt omgezet in een bezettingsmacht zodra het schema voor het vertrek is overeengekomen maar niet gerespecteerd wordt.

Irak heeft veel wapens aangekocht bij NAVO-landen en moet daarom wel een klein aantal NAVO-troepen in het land houden voor training en het aanschaffen van reserveonderdelen. De regering in Bagdad kan deze NAVO-officieren echter geen enkele garantie op veiligheid bieden, vanwege de haat van de bevolking die de VS  door het vermoorden van de hooggeplaatste en populaire Iraakse commandant, Abu Mahdi al-Muhandes op de luchthaven van Bagdad hebben aangewakkerd. Van de nieuw gekozen premier wordt verwacht dat hij een regering vormt met het draaiboek voor het vertrek van de VS bovenaan  zijn plannen.

Het Iraakse verzet is sinds de bezetting van 2003 nooit onder één leider verenigd geweest. De oproep van Moqtada al-Sadr om op straat te demonstreren tegen de VS heeft hem grote populariteit opgeleverd. Ondanks de aanvankelijke onenigheid tussen Nuri al-Maliki en Sayyed Ammar al-Hakim hebben alle groepen de keuze van Al-Sadr om Mohammed Tawfik Alawi als premier voor te dragen geaccepteerd. Moqtada al-Sadr was een bron van kopzorgen toen generaal-majoor Soleimani er nog was. De Iraanse generaal was het niet eens met de voortdurende veranderingen in politieke standpunt van Moqtada. Bovendien was de Sadristische leider tegen de Hashd al-Shaabi, ook al heeft hij een eigen brigade, de 313 brigade, en riep hij op tot de ontwapening van alle Irakese groepen die deel uitmaken van de “As van het Verzet”. Moqtada werkt nu zij aan zij met deze groepen, iets waar generaal-majoor Soleimani niet in geslaagd was.

In Libanon is een nieuwe regering gevormd onder Hassan Diab, zonder de naaste bondgenoten van de VS in Libanon. De “As van het Verzet” slaagde erin de vorming van de regering te forceren en steunde Diab bij het oplossen van vele problemen op zijn weg naar de samenstelling ervan. Diab aanvaardde suggesties van de “As van het Verzet” bij de vorming van zijn regering en garandeerde daarmee de legitimiteit van Hezbollah om het land te verdedigen tegen elke buitenlandse agressie.

Het Libanese parlement gaf Diab het vertrouwen dat hij nodig had om aan zijn mandaat te beginnen. De “As van het Verzet” slaagde erin een machtsvacuüm of de toename van de chaos in Libanon te voorkomen. Vandaag nemen veel landen contact op met de premier om hem te steunen in de moeilijke taak het land uit de meest kritieke economische crisis sinds de onafhankelijkheid in 1945 te halen. In Libanon ontvangen de Hezbollah-militanten vandaag nog steeds hun volledige salaris, in Amerikaanse dollars, ondanks de “maximale druk” op Iran en de harde sancties tegen Hezbollah.

In Palestina is de hele bevolking verenigd tegen de “deal van de eeuw” die de Amerikaanse regering heeft voorgelegd. Allen wezen het af, ook president Mahmoud Abbas, die in feite een einde heeft gemaakt aan het Oslo-akkoord en alle vormen van veiligheidssamenwerking met Israël en de VS. Palestijnen van alle rangen en standen dringen aan op hun recht om terug te keren en verwierpen de “deal” waarbij alle zoetwaterbronnen, de toegankelijkheid tot de Dode Zee en 30% van het land op de Westelijke Jordaanoever in beslag worden genomen. Het is zelden voorgekomen dat alle Palestijnse groepen zich eensgezind opstelden tegen een bepaalde zaak.

In Afghanistan erkende de VS de ongewone activiteit van de Taliban sinds het begin van het jaar. Generaal Franck McKenzie, de commandant van alle Amerikaanse strijdkrachten in het Midden-Oosten, erkende dat “er een toename is van Iraanse activiteit in Afghanistan wat een risico oplevert voor de Amerikaanse en coalitietroepen in dat land. Iran ziet misschien een kans om ons en de coalitie hier te achtervolgen via hun proxies”. McKenzie ziet een “verontrustende trend van kwalijke Iraanse inmenging”.

De Taliban heeft een Amerikaans vliegtuig neergehaald dat door de CIA werd gebruikt. Het Pentagon erkent de dood van twee officieren aan boord, maar verstrekt geen bijkomende informatie.

In Jemen onthulde de woordvoerder van de Jemenitische strijdkrachten, generaal Yahya Saree, details van de meest gedurfde militaire operatie tegen de door Saoedi’s geleide coalitie in Naham, Ma’reb onder de naam “Buniyan al-Marsus”. Hij beweerde dat 17 brigades werden aangevallen en dat de Jemenitische strijdkrachten erin slaagden een groot gebied in de provincie onder hun controle te krijgen. Daarnaast ontwikkelt Jemen meer dan ooit zijn militaire capaciteit en kan het daarmee tot diep in Saoedi-Arabië en zijn olievoorraden toeslaan.

De opmars van de “As van het Verzet” lijkt,  ondanks de moord op generaal-majoor Soleimani, niet te stoppen. Het ontstaan van een nieuw verzet in het noordoosten van Syrië, in de provincie Al Hasaka, wijst op een spontane nieuwe aanpak waarop de “As van het Verzet” kan voortbouwen. De gebeurtenissen in het dorp Khirbet Ammo heeft in andere gemeenschappen een nieuwe golf van verzet aangewakkerd tegen de Amerikaanse bezettingstroepen die, zoals president Donald Trump het zei, tot doel hebben Syrische olie te stelen. Ongewapende mannen stonden tegenover een volledig bewapend Amerikaans konvooi en drongen er bij hen op aan rechtsomkeer te maken. Dit is een mentaliteit en een streven dat over de jaren heen is gecultiveerd en aan kracht heeft gewonnen onder de leden van de “As van het Verzet”

Deze voorvallen tonen aan dat individuele leiders irrelevant zijn; de beste leiders weten dat ze kunnen sneuvelen. Qassem Soleimani bereikt als martelaar zelfs meer dan de generaal-majoor.

Vertaald door Francis J.

Dit artikel is gepubliceerd door Elijah J. Magnier op ejmagnier.com
De publicatie wordt niet geblokkeerd door een Paywall, en is vertaald, zodat veel lezers van de inhoud kunnen genieten.

Elijah: “Ik wil mijn volgers en lezers bedanken voor het vertrouwen en de steun. […….] Uw bijdrage, hoe klein ook, helpt de continuïteit te waarborgen. Dank u.”