Bron: The Real News Network, 12 juli ~~~
Alfred de Zayas zegt dat in het rapport van de VN-Mensenrechtenraad over Venezuela wezenlijke aspecten weggelaten zijn, en dat het voor het overige een vernietigende rapport voor Venezuela is, omdat de raad steeds meer onder het juk van de eisen van de Amerikaanse regering is komen te staan
Story Transcript
GREG WILPERT Ik ben Greg Wilpert van The Real News Network in Baltimore. Dit is deel twee van onze discussie over het mensenrechtenrapport van de VN over Venezuela, dat onlangs werd vrijgegeven. En met mij om dit te bespreken is Alfred de Zayas. Hij is een gepensioneerd senior jurist bij het Bureau van de Hoge Commissaris voor de mensenrechten, evenals een gepensioneerd hoofd van de afdeling verzoekschriften bij de OHCHR.
Nogmaals bedankt, Alfred, voor het feit dat u ons vandaag te woord staat.
ALFRED DE ZAYAS Met plezier.
GREG WILPERT Voordat we ons afvragen waarom dit verslag zo gebrekkig is geweest, lijkt het me heel belangrijk om nogmaals de kwestie van de ernst van de situatie in Venezuela te benadrukken. In feite schreef Francisco Rodriguez, een econoom bij Torino Capital, een opinieartikel in The New York Times waarin hij zei:
“Sancties zetten het land nu bloot aan een humanitaire catastrofe. In de drie maanden nadat de sancties in januari werden verhoogd, importeerde Venezuela amper een derde van wat het in dezelfde periode vorig jaar importeerde en minder dan een tiende van wat het in 2012 van de rest van de wereld kocht. De bevolking leeft al bijna op het punt van uithongering en het land is afhankelijk van import om zich te voeden. Verder teruglopen van buitenlandse aankopen kunnen leiden tot de eerste Latijns-Amerikaanse hongersnood in meer dan een eeuw. De risico’s van hongersnood – en wat er gedaan moet worden om het te stoppen – zijn echter geen onderwerp van gesprek tussen de beleidsmakers in Washington en de Venezolaanse oppositie. “
Dat was Francisco Rodriguez, die de ernst van de situatie benadrukte. Nu vind ik het een beetje verbijsterend dat ik denk dat het rapport zelf – en je zinspeelde hierop in het eerste deel – deze ernst van de sancties volledig mist. Wat denk jedat de VN in dit verband zou moeten doen, in de eerste plaats, en – ik heb je dit eerder horen zeggen – ten aanzien van de verantwoordelijkheid om te beschermen?
Wat betekent dat in de context van Venezuela?
ALFRED DE ZAYAS Juist, hier is sprake van een kunstmatige crisis. Een crisis die door de Verenigde Staten is veroorzaakt met de instemming van Canada, de Europese Unie, andere landen die het geld van Venezolanen hebben bevroren, zodat Venezuela geen toegang heeft tot het geld om voedsel te kopen. Venezuela heeft miljarden en miljarden dollars, maar ze zijn bevroren in de Verenigde Staten, in Groot-Brittannië, in Europese banken, ook in Portugal. Hoe dan ook, de verantwoordelijkheid om te beschermen – dat is de verantwoordelijkheid van ons allemaal. De verantwoordelijkheid van alle regeringen is om een broeder in moeilijkheden te helpen, een natie die om hulp vraagt. Vanzelfsprekend vraagt het om hulp zonder bindende voorwaarden, zonder verdere politieke doeleinden, omdat de zogenaamde Amerikaanse humanitaire hulp geen humanitaire hulp is. Het is een Trojaans paard voor regime-change. En je kunt niet de folteraar zijn, je kunt niet de kwelgeest van het Venezolaanse volk zijn, en plotseling de weldoener zijn, plotseling de Barmhartige Samaritaan die humanitaire hulp aanbiedt. Het is duidelijk dat humanitaire hulp niet te goeder trouw wordt gegeven.
Aan de andere kant, verantwoordelijkheid om te beschermen betekent dat alle Europese landen en Canada en alle landen die betrokken zijn bij de economische oorlog tegen Venezuela, een einde moeten maken aan die economische oorlog, de sancties moeten opheffen. Nu presenteerde de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten in 2012 – dat was Navi Pillay – een zeer sterk rapport waarin sancties zeer krachtig werden veroordeeld. Ik kan citeren uit dat rapport. Het is een rapport, ik kan het je laten zien, en het is een verslag van 2012. En onder de conclusies lezen we heel duidelijk: “Staten moeten afzien van het aannemen van unilaterale dwangmaatregelen die een schending vormen van de mensenrechtenverplichtingen krachtens een verdrag of internationaal recht.” Welnu het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten verbiedt dit soort economische oorlogvoering specifiek, vanwege de impact op het recht op gezondheid, vanwege de impact op het juiste voedsel, enz., Enz.
Welnu, de Mensenrechtenraad heeft herhaaldelijk sancties veroordeeld, ook dit jaar. Vorige maand maart tijdens de 40e zitting van de raad, werd er een resolutie aangenomen die eenzijdige dwangmaatregelen veroordeelde. Niet alleen die tegen Venezuela, maar ook die tegen Iran en die tegen Syrië, etc., etc., omdat sancties doden. En steeds meer hoogleraren van het recht, hoogleraren van de politieke wetenschappen, zijn zoals ik tot de conclusie gekomen dat als de slachtoffers van sancties en financiële blokkades een bepaalde grens bereiken, dat het volgens artikel 7 van het Statuut van Rome misdaden tegen de menselijkheid betreft. Oftewel, volgens het statuut van het Internationaal Strafhof. En ik heb al in september 2018 in mijn rapport de aanbeveling gedaan om de kwestie bij de officier van justitie in te dienen. De officier van justitie van het ICC zou een onderzoek moeten openen naar de sterfgevallen die direct te wijten zijn aan sancties.
Mark Weisbrot en professor Jeff Sachs concludeerden in hun rapport dat alleen al in het jaar 2018 maar liefst 40.000 Venezolanen stierven als gevolg van de sancties en de financiële blokkade. En dat is erger geworden sinds 2018. Dus verantwoordelijkheid om te beschermen betekent verantwoordelijkheid om deze kunstmatige sancties te stoppen, die ik vergelijk met de belegering van steden en dorpen in de Middeleeuwen met als enige doel hen uit te hongeren. Om ze te laten komen met de witte vlag en zich over te geven. Dat is wat de Verenigde Staten willen, dat is wat Pompeo en Bolton en Abrams en Trump willen. Ze ….
GREG WILPERT Ik wil u nog iets anders vragen. Ik bedoel, u wijst op het verschil tussen het rapport uit 2012 en dat rapport dat zojuist is vrijgegeven. Nu vraag ik me af, wat er gebeurd is met het ambt van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten dat een dergelijk rapport geschreven kon worden? Ik bedoel, wat voor soort veranderingen hebben er daar plaatsgevonden? Ik herinner me tijden waarin de Verenigde Staten zeer kritisch waren over die commissie, zeggend dat ze dolende dictators waren en dergelijke. Nu lijkt het een heel andere richting op te gaan, hoewel de Verenigde Staten zich feitelijk officieel terugtrekken uit de mensenrechtencommissie. Dus wat is daar aan de hand?
ALFRED DE ZAYAS Welnu, er is flink wat handjeklap achter de schermen . [lacht] Denk niet dat de VS de Mensenrechtenraad heeft verlaten. Ze zijn er sterk aanwezig, ze intimideren, en landen zijn bang. Wanneer je tegen de belangen van de Verenigde Staten stemt heeft dat gevolgen. Er is een prijs te betalen. Of je ondergaat economische sancties, of de Verenigde Staten zullen een manier vinden om je te laten lijden voor je onafhankelijkheid, voor de uitoefening van je soevereiniteit. Maar daarop terugkomend, het betreft niet alleen het kantoor van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten. De OAS, de Inter-Amerikaanse Commissie voor Mensenrechten, ze zijn allemaal gekaapt. Ze hebben allemaal de mensenrechten opnieuw gedefinieerd: Mensenrechten zijn de rechten om geld te verdienen, het recht op winst, het recht op … Wat? Doe je ding, ongeacht wie er lijdt, ongeacht de gevolgen van je acties.
Het is bijzonder vreemd hoe de Inter-Amerikaanse Commissie voor de Rechten van de Mens, Luis Almagro, en hoe Amnesty International en Human Rights Watch in feite zijn verkocht aan het establishment. Ik zie ze als een alibi om de neoliberale status quo te handhaven. Dus als je een alternatief sociaal-economisch model wilt proberen, zoals Salvador Allende dat in 1970 deed, ben je het zwarte schaap. En de mensenrechten worden gebruikt om je te belasteren, om je te demoniseren en om het acceptabel te maken dat een militaire interventie kan worden uitgevoerd, onder het mom van een humanitaire interventie. Welnu, dit is bijna godslastering – hoe je het nobele concept van mensenrechten kunt hanteren, hoe je de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van Eleanor Roosevelt kunt hanteren en het vervolgens als een wapen kunt gebruiken.
Ik zou graag een vergelijking willen zien van de situatie in Honduras, en in Guatemala, en in Colombia, en in Brazilië, waar de inheemse bevolking is afgeslacht en nog steeds wordt afgeslacht, waar dagelijks sociale leiders worden vermoord, waar er een zeer hoge mate van doodslag of criminaliteit in de straten is. Maar we richten ons alleen op Venezuela, zodat het voor de publieke opinie in de wereld acceptabel wordt om te zeggen: “Nee, dat moet veranderen. We moeten af van die overheid. “Nu juich ik het feit toe dat Michelle Bachelet naar Venezuela ging, en deel van het probleem met haar rapport is dat het duidelijk niet haar verslag is. Het rapport is geschreven, lang, lang, lang voordat ze naar Venezuela ging. En 82% van de interviews werden niet uitgevoerd in Venezuela. Ze werden buiten Venezuela uitgevoerd met individuen die overduidelijk oppositieleiders zijn en met mensen die zich verzetten tegen de huidige regering van Venezuela.
GREG WILPERT Oké.
ALFRED DE ZAYAS Het rapport is dus zeer onevenwichtig. Er ontbreekt een gevoel van evenwicht.
En als ik het positief wil zien: de Hoge Commissaris is geëngageerd, de Hoge Commissaris is daar geweest, de Hoge Commissaris heeft twee van haar stafleden permanent in een kantoor in Venezuela achtergelaten. Nu ben ik optimistisch dat, dankzij de berichten van mensen als Jeffrey Sachs en Mark Weisbrot, dsankzij artikelen en boeken van professor Tinker Salas en Dan Kovalik en Pasqualina Curcio, er geleidelijk aan, mensen zullen gaan begrijpen dat de situatie veel complexer is dan we denken, en dat er een verantwoordelijkheid is om het Venezolaanse volk te beschermen. Om hen te beschermen tegen wie? Tegen de Verenigde Staten. Om hen te beschermen tegen sancties. Om hen te beschermen tegen de financiële blokkade.
GREG WILPERT Oké. Op dat punt, zullen we het helaas voorlopig moeten laten.
Ik sprak met Alfred de Zayas, gepensioneerd senior advocaat bij het kantoor van de Hoge Commissaris voor de mensenrechten. Nogmaals bedankt, Alfred, voor het feit dat we u hier vandaag mochten spreken.
ALFRED DE ZAYAS Bedankt voor de uitnodiging.
GREG WILPERT En bedankt voor uw deelname aan The Real News Network.