Het Westen heeft meer te maken met deze beweging, dan het ons wil laten weten. Het is het lelijke gezicht van het langdurige buitenlandse beleid van Washington gericht op het destabiliseren van een van zijn oude economische vijanden: China.

Bron: The NED Strikes Again: 
How Neocon Money is Funding the Hong Kong Protests 
van Mnar Muhawesh op MintpressNews 9 september 2019

Mnar Muhawesh, 9 september 2019

Het is een zomer van onrust geweest in Hong Kong, en de westerse mainstream-pers is in rep en roer en biedt non-stop verslaggeving van wat zij hebben beschreven als een “pro-democratiebeweging die vecht voor vrijheid” tegen de repressieve Chinese regering.

Sinds maart gaan duizenden demonstranten elke week de straat op, botsen met politie en veiligheidstroepen en escaleren in een gevecht over wie de toekomst van Hong Kong zou moet bepalen.

De protesten braken uit over een voorgestelde wijziging van een uitleveringsverdrag tussen Hong Kong, Macau, China en Taiwan.

Hong Kongers vreesden dat het nieuwe verdrag de Chinese regering in staat zou stellen dissidenten te arresteren en op te sluiten of personen uit Hong Kong die de regering als een bedreiging ziet, waardoor de vrijheid van meningsuiting effectief wordt beëindigd. Hong Kong is een toevluchtsoord geweest voor veel anti-Beijing dissidenten en politieke figuren en velen dachten dat de voorgestelde wet de reeds beperkte onafhankelijkheid van de eilandstad zou aantasten.

Protestleider Joshua Wong bracht de vijf kernvereisten van de beweging over, waaronder:

Joshua Wong | tjilpen

Deze week echter trok Hong Kong-leider Carrie Lam de uitleveringswet in die de protesten aanvankelijk aanstak. Maar het lijkt erop dat de demonstranten gewoon verder zullen gaan.

En als u de reguliere berichtgeving in de reguliere media hebt gevolgd, lijkt het erop dat de media ook verder zullen gaan.

En dan hebben we het over dezelfde media die zwijgen over de honderdduizenden geweldloze Yellow Vest-demonstranten in Frankrijk die al bijna een jaar demonstreren tegen corruptie, ongelijkheid en neoliberalisme. Dezelfde media haasten zich om te berichten over de demonstraties in Hong Kong en ze zelfs toe te juichen.

Veel van de protesten lijken inderdaad gericht op een westers publiek.

Demonstranten roepen openlijk de Verenigde Staten op om in te grijpen en Hong Kong te bevrijden terwijl ze zwaaien met de sterren en strepen van de Amerikaanse vlag. Ondertussen bestormden anderen de hooggerechtshof van Hong Kong en hingen er de koloniale vlag van het Verenigd Koninkrijk – een verwijzing naar het tijdperk vóór 1997 toen de Britten het eiland rechtstreeks als een kolonie bestuurden.

Misschien is het nog meer bizar dat er demonstranten zijn gezien, die de vlaggen van Pepe de Kikker zwaaien, een symbool van extreem rechts

Deze boodschap wordt warm ontvangen door de Amerikaanse haviken voor regime-change en krijgt de zegeningen van niemand minder dan Marco Rubio, John Bolton, Mike Pence, Mike Pompeo en zelfs president Donald Trump – dezelfde bloeddorstige oorlogsrepresentanten onder de huidige regering, die Venezuela openlijk hebben gedestabiliseerd door er een ​​rechtse opstand met miljoenen dollars te ondersteunen.

Ook ziet wat in Hong Kong plaatsvindt er al te bekend uit, hetgeen de vraag oproept: heeft Washington enige invloed op de protestbeweging in Hong Kong, direct of indirect?

Een nadere beschouwing geeft ons in feite een duidelijk antwoord – dat het Westen meer te maken heeft met deze beweging dan het ons wil laten weten. Het is het lelijke gezicht van het langdurige buitenlandse beleid van Washington gericht op het destabiliseren van een van zijn oude economische vijanden: China.

De dagen dat de CIA buitenlandse regeringen die ze niet leuk vond direct omver zou werpen, zoals Iran in 1953 of Brazilië in 1964, behoren tot het verleden.

Tegenwoordig wordt regime-change (gedwongen machtswisseling) verwezenlijkt door front-organisaties zoals de National Endowment for Democracy, of NED, die gedachte en cultuur beïnvloedt met heimelijke middelen.

Washington gebruikt de NED als een ‘soft power’-tool om de politiek en de samenleving van het buitenland te beïnvloeden en voor inmenging, om regeringen te installeren die de belangen van grote ondernemingen bevorderen. De NED doet dit onder het mom van een liefdadigheidsorganisatie die democratie en mensenrechten bevordert.

Het idee is om een ​​externe tussen-organisatie op te zetten, om het financieren van politieke partijen en groepen en het organiseren van operaties voor regime-change door de Amerikaanse overheid te verbergen.

De NED werd opgericht in 1983, na een reeks schandalen die de door bloed doordrenkte geheime acties blootlegden, van de CIA tegen buitenlandse regeringen die zich verzetten tegen economische en politieke inmenging van de VS.

In 1986 zei NED-president Carl Gershman tegen de New York Times: ‘Het zou verschrikkelijk zijn als democratische groepen over de hele wereld worden gezien als door de CIA gesubsidieerde organisaties . We zagen dat in de jaren zestig en daarom is het stopgezet. “

Een van de oprichters van de NED, Allen Weinstein, was nog duidelijker. Hij vertelde de Washington Post: “Veel van wat we vandaag doen, werd 25 jaar geleden heimelijk gedaan door de CIA.”

In de afgelopen jaren heeft de NED demonstraties en operaties voor regime-change in Venezuela, Oekraïne en Nicaragua getraind, ondersteund en gefinancierd, op een manier dat het eruit zag als volksopstanden.

Het is niet verwonderlijk gezien het feit dat de raad van bestuur van de NED twee beruchte oorlogsmisdadigers omvat: Elliott Abrams, die de transport van wapens en fondsen regelde naar rechtse contra’s {paramilitairen} in Nicaragua, die burgers terroriseerden door marteling, verkrachting en moord, en vervolgens probeerde deze oorlogsmisdaden te verbergen; en Victoria Nuland, die het Amerikaanse beleid in Oekraïne leidde om een ​​rechtse opstand te financieren en te bewapenen die de omverwerping van de democratisch gekozen regering heeft veroorzaakt – een ‘opstand’ waarbij talloze oorlogsmisdaden tegen burgers werden begaan.

Het destabiliseren van China ligt in diezelfde lijn.

Een vertegenwoordiger van het Amerikaanse consulaat ontvangt een brief van demonstranten die naar het Amerikaanse consulaat in Hong Kong marcheerden, 8 september 2019. Kin Cheung | AP

Voordat de Hong Kong-protesten uitbraken, noemde NED-president Gershman China een ‘heroplevend despotisch regime dat de repressie intern aanscherpte en zijn macht wereldwijd uitbreidde’, bewerend dat de ‘democratie wordt bedreigd’ en dat we die ‘moeten verdedigen’.

Sinds 2014, het jaar van de parapluprotesten van Hong Kong, heeft de NED (officieel) meer dan $ 29 miljoen in de eilandstad of het vasteland gestort om “nieuwe wegen voor democratie en politieke hervormingen te ontdekken.” Dat is volgens de website van de NED.

Maar omdat de organisatie de Chinese regering al formeel heeft geïdentificeerd als despotisch en een bedreiging voor de democratie, betekent dit dat het geld de facto steun biedt aan groepen om die regering te ondermijnen. En zoals MintPress heeft gemeld, ging een groot deel van het geld naar de groepen die deze actuele protesten organiseerden.

De man die in de media wordt omschreven als het ‘gezicht van de protesten in Hong Kong’ is Joshua Wong, een jonge activist die tijdens de Umbrella Revolution-demonstraties tegen de Chinese regering onder de aandacht kwam.

Wong wordt bijna universeel in gevestigde media beschreven als een ‘pro-democratie leider’ of man die ‘staat voor vrijheid’. Maar als Wong zoveel van democratie houdt, waarom ontmoet hij dan voortdurend Florida senator Marco Rubio, een van de belangrijkste architecten van regime-verandering tegen Latijns-Amerikaanse landen? En waarom onderhoudt de door hem opgerichte politieke partij zo’n nauwe band met de NED?

Een andere leider van de beweging is media-mogul Jimmy Lai, die de New York Times en Wall Street Journal ‘de Rupert Murdoch van Azië’ noemden. Lai is een toegewijde en goede vriend van weilen Amerikaanse libertaire econoom Milton Friedman. Hij financierde de Umbrella Revolution van 2014 en heeft zijn media-imperium gebruikt om een ​​sterke anti-China-boodschap te verspreiden die verontrustende vreemdelingenhaat bevordert.

Apple Daily, de krant van Lai,t schilderde Chinese mensen op het vasteland af als een invasie van sprinkhanen die Hong Kong besmetten.

Lai heeft hoge ambtenaren van het Witte Huis ontmoet, waaronder de beruchte oorlogszuchtige coup-plotter John Bolton, die pogingen tot regime-chnage organiseerde in Venezuela, aandringt op een nucleaire oorlog met Iran, en hoofd “architect van de oorlog in Irak” werd genoemd.

Ook de Amerikaanse diplomaat Julie Eadeh werd onlangs gefotografeerd tijdens een ontmoeting met een aantal leiders van de protesten in Hong Kong.

Stel je eens voor dat een Russische of Iraanse diplomaat of politicus een ontmoeting had gehad met de demonstranten van Standing Rock of van Occupy Wall Street! De geloofwaardigheid van de beweging zou kapot zijn, en het zou internationaal nieuws zijn geweest.

Maar in tegenstelling tot Standing Rock of Occupy Wall Street, hebben demonstranten uit Hong Kong hun toevlucht genomen tot gewelddadige tactieken. Op de cameras is te zien hoe ze journalisten en medische staf aanvallen en vasthouden. Ze probeerden zelfs opzettelijk veiligheidsdiensten te provoceren om met geweld te reageren – hoewel in tegenstelling tot de Yellow Vests-protesten niemand onder de demonstranten is gedood. Ze doen dat door Molotov-cocktails te gooien, straten te sluiten en automobilisten aan te vallen, in wat de New York Times beschrijft als “agressieve geweldloosheid.”

Dit alles doet sterk denken aan de tactiek van door de NED gesteunde protestgroepen in Venezuela, Oekraïne en Nicaragua.

Het is moeilijk om afstand te nemen van mensen die actief worden en de straat op gaan voor de verdediging van democratische rechten – het is in feite inspirerend. Het is nog moeilijker om afstand te nemen, als het doelwit een machtig land is met een traditionele antidemocratische neiging.

Inderdaad, met deze visie en de glans&glorie die door de gevestigde media wordt geschonken, vragen velen in de VS zich af waarom de mensen hier, woedend over de verdorvenheid en het autoritaire gedrag van Donald Trump en zijn regime, de demonstranten van Hong Kong niet hebben geëvenaard en de Amerikaanse straten op zijn gegaan.

Dat is het gevaar van een reductionistische en simplistische beschouwing in de gevestigde media. De situatie in Hong Kong is verre van zwart en wit en niet bepaald David en Goliath.

Net als bij andere indirecte wereldwijde confrontaties – of het nu in Venezuela, Libië, Oekraïne, Syrië of een ander land is dat geen knieval doet voor de westerse economieën – zijn er machtige krachten op de achtergrond, geopolitieke agenda’s in het spel, veel onwetende pionnen en zeer manipulatieve gevestigde media, die er alles aan zullen doen om u aan boord te krijgen van de oorlogsmachine met de naam ‘humanitaire interventie’ waardoor elk vredelievend persoon uiteindelijk een oorlogsagenda zou kunnen ondersteunen.

Dus voordat dit ons overkomt, moeten we ons afvragen: kunnen mensen als Joshua Wong en Jimmy Lai echt vertrouwd worden om een ​​democratische opstand te leiden?

Duizenden inwoners van Hong Kong, velen gemotiveerd door oprechte grieven, worden geleid door acteurs met hun eigen agenda en voorkeuren, actoren die nauw verbonden zijn met buitenlandse regeringen en inlichtingendiensten.

Deze realiteit rechtvaardigt, op zijn minst, een zorgvuldige analyse, behoedzaamheid in plaats van een haastig oordeel en meer dan een korreltje zout.

Topfoto: De vlaggen van de Verenigde Staten, weerspiegeld op de bril van een demonstrant tijdens een protest in Hong Kong

De oorspronkelijk Engelse publicatie 
kunt u lezen op Mintpressnews 9 september 2019, 

Geef een reactie